Saturday, June 4, 2022

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၁၁)


ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၁၁။

"အဲလို မျိုးကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး ၊ နည်းနည်း လေး စိတ်လိုက်မာန်ပါ သဘောမျိုးပါ၊ အရင်တုန်း ကလည်း သူ အဲလို အမူအကျင့် တွေ ပြဖူးတယ်၊ သူက ရေတိုင်ကီမှာ ချိုလေး ကို ကျောကပ်သွားအောင် တွန်းပြီး တော့ ချိုလေး လည်ပင်း တွေကို စနမ်းတော့တယ်"

"အောက်က လီးတန်းလန်းကြီး နဲ့လား"

"အင်း"

"ချိုလေး က တွန်းမပြစ်ဘူးလား"

"ရိုးရိုး သားသား ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ချိုလေး တွန်းဖို့ အား တဝက်လောက်ပဲ သုံးဖြစ်တယ်၊ တကယ်မတွန်းဖြစ်ခဲ့ဘူး၊ ချိုလေး က ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ အထိအတွေ့ကို ငတ်မွတ်နေ ပြီလေ၊ သူရဲ့ ကိုယ်လုံး အထိအတွေ့နဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ ချိုလေး လည်ပင်းပေါ် ကို စိုစို စွတ်စွတ် နဲ့ ရောက်လာတော့ ချိုလေး တနေ့လုံး တခုခု လိုနေသလို ဖြစ်နေတဲ့ တောင်းတ မှုတွေ ကြောင့် ဖီးတက်လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဟာကြီးက မာတောင်တောင် နဲ့ ချိုလေး ပေါင်တွေကို လာထောက်နေတာ ကိုလည်း သတိထားမိနေတယ်၊ သူက နောက် ချိုလေး လည်တိုင်က နေ ချိုလေး နူတ်ခမ်းတွေကို ပြောင်းပြီး ဖိကပ် စုပ်နမ်း လိုက်ပြီးမှ၊ တိုးတိုးလေး၊ စုလေး ဘမြတ် ဟာ ကိုင်ကြည့်ချင် ရင် ကိုင်ကြည့်လို့ ရပါတယ်၊ လို့ ပြောတယ်"

"ဝိုး...ချိုလေး က....."

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာတခုလုံး ရဲတွတ်သွားတယ်။

"ချိုလေး သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးလိုက်သေးလား"

ကျနော့် အသံမှာတော့ နည်းနည်း မကျေမနပ် အသံတော့ ပါသွားမယ် ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်။ ခု နောက်ပိုင်း ချိုလေး ကျနော့် ကို ပုလွေ မမှုတ်ပေးတာ ကြာလှပေါ့၊ ညားပြီးကာစ လောက် ကတော့ ကျနော် တောင်းဆိုလို့ ရှိရင် ဝတ္တရား ကျေတဲ့ အနေနဲ့ မှုတ်ပေးသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူသိပ်ကြိုက် ပုံ မပေါ်တာနဲ့ ကျနော် က အတင်း မတိုက်တွန်းတော့ ဘူး၊ ကျနော့် အတွက် က နိုင်ငံတကာ က ကောင်မတွေ ပုလွေပေးတာကို ခံဘူးနေတာ ဆိုတော့ သိပ်ကြီးလည်း အငမ်းမရ မလိုခဲ့ပါဘူး၊ ချိုလေး ကတော့ သူကိုယ်တိုင်က စပြီး ပုလွေ ကောက်ပေးတာမျိုး မရှိခဲ့ဖူးဘူး။

"ပေါက်ကရ လျှောက်ပြောမနေပါနဲ့ ကိုကို၊ ချိုလေး ထိရုံ ထိပြီး စမ်းကြည့်ရုံ သက်သက်ပါ"

"ထိရုံထိတာ ဆိုတော့ စက္ကန့် ပိုင်းလေးလား"

"အင်း"

နောက်တော့ သူ နည်းနည်း တွေဝေပြီး တော့ ထပ်ဖြည့်ပြောတယ်

"မဟုတ်ဘူး မိနစ်ပိုင်းလောက်တော့ ကြာမယ်၊ ချိုလေး တို့ နမ်းကြတယ်၊ သူက ချိုလေးကို သူ့ဟာ ဆုပ်ကိုင်ထားဖို့ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး က ဆုပ်ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုပ် နည်းနည်း လုပ်ပေးတယ်၊ သူ့ဟာကြီးက စိုရွဲနေတယ်၊ ဂွမ်းဘုံ ရဲ့ သွားရည်တွေကြောင့် ထင်တာပဲ၊ နောက် သူ့ဟာကြီး က တော်တော်တော့ တုတ်တယ်၊ ချိုလေး လက်နဲ့ ဆုပ်တာ လုံးပတ်ကို တဝက်လောက်ပဲ မှီတယ်"

"အဲတော့ ချိုလေး က အဲ စုလေး က ဘမြတ်ကြီးကို ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပေါ့"

ကျနော်က သူတို့ အခေါ်အဝေါ် ကို ပါ ကပ်ရိ ပြီး စလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကမသိဟန်ဆောင်ပြီး၊

"လုံးဝ ကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး"

"ဟင် အဲတော့"

"အင်း အဲဒီ မှာ ရှက်စရာ တွေနဲ့ ဇာတ်လမ်း စရှုတ်တော့တာပေါ့၊ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ရင်း ကစ်ဆင်တွေ ပေးရင်း ချိုလေး လက်က လည်း သူ့ဟာကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်လို့ အဲလို အခြေအနေမှာ အမိုးကို ဝင်တဲ့ တံခါး ဖွင့် သံနဲ့ ပိတ်သံကို ကြားလိုက်ရတယ်၊ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ချက်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပြီး ချိုလေး လည်း လက်မှာ ပေနေတာတွေကို ထမီ နဲ့ သုတ်လိုက်တယ်၊ သူလည်း စလွယ်သိုင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကို ပြန်ဖြေချပြီး ဝတ်လိုက်တယ်"

"ဟိုက်၊ ဘယ်သူရောက်လာတာလဲ၊ အခန်းနီးနားချင်းလား"

"နိုး အဲဒါထက် ဆိုးတယ်၊ ဖိုးခွားလေ၊ နောက်လုံခြုံရေး ကောင်လေးလေ"

"အိုး"

"ဖိုးခွား က ချိုလေး တို့ နားရောက်လာတော့ ဘမြတ် က ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ထားပြီးနေပြီ ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာကြီးက ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတာ အသိသာကြီး၊ အဲဒါ ဖိုးခွား က ရေတိုင်ကီနား လျှောက်လာရင်း၊ အဘမြတ် ဂွမ်းဘုံ ကပြောတယ် အဘမြတ်......လို့ ပြောရင်း ချိုလေး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စကားစ ရပ်သွားတယ်"

"သူက တော့ ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် တို့ ဟိုဟာ လုပ်နေကြတယ်လို့ တွေးမှာပဲ"

"သေခြာတာပေါ့၊ သူလည်း ချိုလေး ကို တွေ့လိုက်တော့ မျက်နှာ မထားတတ် ဖြစ်သွားဟန်တူတယ်၊ ချိုလေး ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တည့်တည့် မကြည့်ရဲဘူး၊ ချိုလေး ပေါင် တွေ ကို မျက်လုံး စောင်းကြည့်တယ်၊ ချိုလေး လည်း သူကြည့်နေတဲ့ နေရာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်တော့ ထမီမှာ အရည်စို အကွက် ဖြစ်နေတာ၊ ဘမြတ် အတန်ကြီး နဲ့ ထိုးထောက် နေတုန်း က အရည်တွေ စိုကုန်တာနေမယ်၊ သူ့ အတွက် ဘာမှ ဆက်တွေး နေစရာမလိုတော့ ဘူး လေ"

"အဲတော့ နောက် ဘာဆက်ဖြစ်လဲ"

"အင်း ချိုလေး လည်း ခုန ဂွမ်းဘုံလိုပဲ ခေါင်းငုံ့ပြီး တံခါးဆီ ကို ပြေးထွက် သွားခဲ့ရတော့တယ်"

"ဟားဟားဟား ဝဋ်လည်တာပေါ့"

"ရီမနေနဲ့ ဒီမှာ ဖြင့် သေတော့မယ်"

"အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီး"

အင်း ကျနော့် မိန်းမ ကတော့ နောက်ထပ် ခြေလှမ်း အသစ်တခု လှမ်းလိုက်ပြန်ပြီပေါ့၊ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး ရဲ့ လီးကို အမိုးပေါ်မှာ ဆုပ်ကိုင် ရင်း ကစ်စ်ဆင်တွေ ပေး၊ နို့တွေ အကိုင်ခံနေတုန်း နောက် လုံခြုံရေး တယောက်က မိသွားခဲ့ပြန်တယ်။

"အင်း ဆက်ပြောပါဦး နောက်တော့ရော"

"ချိုလေး လှေခါးကနေ ဆင်းပြေးပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်လာခဲ့တယ်၊ သား က အိပ်ပျော်နေတုန်း မို့ တော်သေးတယ်၊ ချိုလေး လက်တွေ ဘာတွေ ဆေး စိုကွက်နေတဲ့ ထမီကို လည်း လဲ၊ ထမီလည်း လဲပြီး ရော အိမ်ရှေတံခါး က ဘဲလ်မြည်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သွားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘမြတ် ရယ်၊ အနောက်မှာက ဖိုးခွား လည်းပါတယ်၊ ချိုလေး က ဘာလဲ လို့ မေးလိုက်တော့သူက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊ ကိုယ်တို့ စခဲ့တဲ့ ဇတ်လမ်းလေး အဆုံး သတ်ရအောင်လေတဲ့၊ ချိုလေး တံခါး ကို ဆောင့် ပိတ်ပြစ်လိုက်တယ်၊ ချိုလေး တကိုယ်လုံး လည်း တုံရီ နေတယ်၊ အဖြစ်အပျက်တွေ က မြန်လွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘာတွေးရမှန်းကို မသိတော့ဘူး"

"သဘောပေါက်တယ်"

"နောက်တနေ့ ချိုလေး သားကို ကျောင်းကား ဆီ လိုက်ပို့ပေးတော့ လုံခြုံရေး ဂိတ်တဲ မှာ ဘမြတ် ရော ဖိုးခွားရော ရပ်နေကြတယ်၊ ဘမြတ် အပြုံး က ငါပိုင်ပါတယ် ဆိုတဲ့ အပြုံးမျိုး၊ ဖိုးခွား ကတော့ ပြုံးချင်တာကို မနည်းထိန်း ထားနေရသလိုမျိုး၊ ချိုလေး ထင်တာတော့ ဘမြတ် က အကုန် လျှောက်ပြောထားပြီးပြီလို့ ထင်တယ်၊ ဖိုးခွား တို့ ဂွမ်းဘုံ တို့ကိုပေါ့၊ အဲလို လူတွေ သိသွားပြီ ဆိုရင် ကိုကို သိတဲ့ အတိုင်းပဲ အတင်း အဖျင်း တွေက ပြန့်တာ ဘယ်လို မြန်သလဲ ဆိုတာ၊ ချိုလေး တော့ သိက္ခာအဖတ်ဆည် မရတော့ပါဘူး လို့ စိတ်ပူတာပေါ့"

"အော်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး က ခပ်ကွာကွာ နေလိုက်ပြီပေါ့"

ကျနော့် ခံစား မှု တွေက လည်း အစွန်း နှစ်ဖက် လွန်ဆွဲ နေတယ်၊ တဖက်က ကြည့်လိုက်ရင် ချိုလေး ပုံဖေါ်တဲ့ အတိုင်း ဆို ကျနော့်ရဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ကို ပိုကြွ စေတယ်၊ နောက်တဖက်က ကြည့်ရင် တော့ ချိုလေး ပြောသလိုပဲ၊ အတင်း အဖျင်းတွေနဲ့ ကျနော်တို့ မိသားစု ဂုဏ်သိက္ခာ ကို ထိခိုင်နိုင်တယ်၊ ပြဿနာ မျိုးစုံ လည်း တိုးလာနိုင်တယ်။

"ချိုလေး စိတ်တွေ မငြိမ်သက်ပဲ ဟိုတွေး ဒီတွေး လျှောက်တွေး နေတုန်း ချိုလေး တို့ အခန်းကို ဘမြတ် ရောက် လာတယ်၊ သူက ပြောတယ် ဖိုးခွား က သူ့ကို ပါးစပ် လုံပါ့မယ် လို့ ဂတိပေးတယ်ပေါ့၊ နောက်ပြီး သူဂွမ်းပုံ ကို လည်း လုံးဝ မပြောပါဘူးတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး လန့် ပြီး စိတ်က ပူနေတုန်းပဲ၊ နောက်တော့ သူက ချိုလေး ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက် ထားပြီး ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးရင်း ဖြောင်းဖျ နေတော့ ချိုလေး နည်းနည်း စိတ်သက်သာရာ ရလာတယ်၊ နောက်တော့ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ဆိုဖာမှာ အတူထိုင်ကြရင်း သူက ချိုလေး ကို စနမ်းတယ် ပြီးတော့ ချိုလေး လက်မောင်း တွေ ပါးတွေကို သူ့လက်ဖဝါး နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း က တဖြည်းဖြည်းချင်း စိတ် တွေ အနည်ထိုင် သွားအောင် လုပ်ပေးတယ်"

" ကိုကို စိတ်ထဲ ထင်တာ ပြောကြည့်မယ်နော်၊ သူ ချိုလေး ကို နောက်တဆင့် ထပ်တိုး ဖို့ ကျိုးစား တယ်မလား"

"ကိုကို ဘယ်လို သိလဲ"

"ဟဲဟဲ ကြွားတာတော့ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ကိုကို လည်း စော်တွေ အများကြီး ကို ကြူခဲ့ ဖန်ခဲ့ဘူးတာပဲ၊ မိန်းမ တွေက သူတို့ ကိုယ်သူတို့ မလုံခြုံတော့ဘူး၊ စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားပြီး ဂဏှာ မငြိမ် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူတို့ ကို ကိုယ်ခန္ဓာ အထိအတွေ့ နဲ့ ပွေ့ဖက် ပြီး ချော့မြူတာကို အလိုလားဆုံးပဲ"

"အွန်း ချိုလေး က ကိုကို့ လို ရီးစား အများကြီး ထား မျက်နှာများခဲ့ တဲ့သူမှ မဟုတ်တာ"

"အင်းပါ အင်းပါ ၊ ထားပါတော့ ၊ နောက်တော့ ဘာဆက်ဖြစ်လဲ"

"ချိုလေး က တီရှပ် နဲ့ ထမီ ကို ဝတ်ထားတာ၊ ချိုလေး တို့ တယောက် နဲ့ တယောက် နမ်းရှုံ့ နေကြရင်း သူက တီရှပ် အောက်ခြေက နေ မပြီး ဆွဲချွတ်တယ်၊ ချိုလေး လည်း လက်မြှောက်ပေးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ သူက ဘရာကို ဂျိတ်တွေ ဖြုတ်ပြီး ပုခုံးသိုင်း ကြိုး ပါ ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ အဲဒါ ချိုလေး ပထမဆုံး အကြိမ် အပေါ်ပိုင်း အဝတ်ဗလာ နဲ့ သူနဲ့ အတူတူ နေဖူးတာပဲ၊ နောက်တော့ သူက ချိုလေး နို့ တွေကို စို့တယ် လက်နဲ့ ညှစ်တယ် ဆိပ် ဆွဲတယ်၊ အနီမှတ်တွေ အများကြီး ဖြစ်အောင် လုပ်ပြစ်တယ်"

"တကယ်၊ ပြစမ်း ပါဦး ကိုကို့ ကို"

ချိုလေး က တီရှပ်ကို လှန်ပြီး တော့ ပြတယ်၊ အောက်မှာ ဘရာ ဝတ်မထားတော့ သူ့ရဲ့ ဖြူဖွေး ဖောင်းတင်း နေတဲ့ နို့မှာ အနီမှတ်တွေ အများကြီးပဲ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ဝါး ဒီဘဲကြီး ငါ့မိန်း မကို တကယ့် ကို လုပ်ချ သွားတာပဲ၊ ကျနော့် စိတ်မျက်စေ့ထဲမှာ ကျနော်တို့ ဧည့်ခန်း ဆိုဖါပေါ်မှာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း နိကပ် နဲ့ ဖွေးဖြူ ပြီး ထွားထွား မို့မို့ ရွေရင် အစုံ နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကို ညိုညို ပုပု အဖိုးကြီး က ပွေ့ဖက်ပြီး ကြိုက်သလို ထင်တိုင်း ကဲနေတာကို ပုံပေါ် မိနေတယ်၊ ချိုလေး က တီရှပ် ကို ပြန်ချ ပြီး ဖုံး မလို့ လုပ်လို့ ကျနော်က တား ထားလိုက်ရတယ်။

"တခြား တစိမ်း ဘဲကြီး တဗွေ က အနီမှတ်တွေ အသားပေါ် စွဲကျန်အောင် လုပ်ခဲ့တာကို ခံပြီး ကိုယ့် ယောက်ျား ကို ဝက်ကမ် ပေါ်မှာ ပြရမှာကို ကျတော့ တွန့်တိုနေတာလား"

"ပြီးရော ဒါဆိုလည်း ၊ ဒါပေမဲ့ တမျိုးကြီးမို့ "

"နောက်တော့တဆင့်တက်လာသေးလား"

"အင်း၊ နည်းနည်း လေး ကြာလာတော့ သူက ချိုလေး ခါးက ထမိန်စ ကို ဆွဲဖြည်ဖို့ ကျိုးစားတယ်၊ ချိုလေး က သူ့လက်ကို အတင်းတွန်းလွှတ်တယ်၊ သူက ခုလောက်ထိ ဖြစ်နေပြီး ဘာကို ရှက်နေရတာလဲ လို့ ပြောတယ်၊ ချိုလေး က စု စိတ်မလုံသေးဘူး ဘမြတ် အတင်း မလုပ်နဲ့ လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ချိုလေး နဲ့ သူနဲ့ အဲလို အပြန်အလှန် စကားများကြပြီး တော့ မှ သူက ၊ ချိုလေး မနေ့က လက်နဲ့ စခဲ့ တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ချိုလေး လက်နဲ့ အဆုံး သတ်ပေးလို့ ပြောလာတယ်"

"သူ့ ကို ဂွင်းထုပေးဖို့လား"

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာ ပန်း‌ရောင် သန်းသွားတယ်။

"အဲတော့ ချိုလေး က လုပ်ပေးလိုက်လား"

ချိုလေး ရဲ့ ရဲ နေတဲ့ မျက်နှာ က အဖြေကို ပေးနေပြီးသားလေ၊ ကျနော် ကွန်ပြူတာ စခရင် ပေါ်က ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ် ငေးစိုက် ကြည့်နေမိတယ်၊ ရှက်သေးဖြန်းတဲ့ မျက်နှာ နဲ့ နို့တွေမှာ လည်း အချစ်အမှတ်အနီတွေ နဲ့ ဖုံးလို့၊ လွန်ခဲ့တဲ့ လလောက်က အိန္ဒြေရှင် တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ တယောက် က နေ ပြီး ဘယ်က ဘယ်လို မြန်မြန် ဆန်ဆန် အသွင်ပြောင်းသွားခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ တွေးနေမိတယ်။

ချိုလေး ကဆက်ပြောတယ်။

ဆက်ရန် >>>

No comments:

Post a Comment

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၁၂)

ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည် အခန်း ၁၂။ "ဘမြတ် က သူ့ပုဆိုး ကို ဖြည်ချပြီး လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်တယ်" ချို...