ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၅)

ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၅။

အဲလိုနဲ့ ကျနော် ပထမဆုံး အစပိုင်းမှာ ရေးခဲ့သလို စကိုက် မှာ ဦးသာမြတ်အကြောင်း ပြောခဲ့ကြတယ်၊ နောက်တခါ စကိုက် ကို တက်ပြီး ချိုလေး နဲ့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း၊ သား ကျောင်း အကြောင်း စသဖြင့် ပြောကြပြီးတော့၊ ချိုလေးက၊

"စကား မစပ် ကိုကို၊ ဦးသာမြတ်ကြီး နဲ့ မျက်နှာပူစရာ စကား ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်"

"ဟဟ သူဟိုဟာလုပ်နေတုန်း မိခဲ့တဲ့ဟာလား"

"ဟုတ်တယ်"

"အင်း ဘယ်လို ဖြစ်လို့လဲ"

"ချိုလေး က အောက်ထပ် ကားပါကင်လော့ မှာ သား နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ ဆော့နေကြတာကို စောင့်ရင်း စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေတာ၊ ဦးသာမြတ်ကြီးက ချိုလေး ဆီ လျှောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်၊ ချိုလေး မျက်နှာတော့ နည်းနည်းပူနေတာပေါ့၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း မလုံမလဲ ပုံနဲ့ လေ၊ သူက ချိုလေး ရှေ့ရောက်လာတော့၊ မမလေး၊ ဟိုည တုန်းက အဖြစ်အပျက်အတွက် ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကွန်ဒို ထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့ ဥက္ကဌ ကို မတိုင်ပါနဲ့နော်၊ ကျနော် ဒီအလုပ်က ပြုတ်လို့ မဖြစ်လို့ပါ တဲ့၊ ချိုလေး လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး၊ ရှင်ပြောနေတာ ကျမ နားမလည်ဘူးလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်၊ အဲဒါဆိုရင်တော့ သူသဘောပေါက်ပြီး မြန်မြန်ထွက်သွားမလားလို့လေ"

"အဲတော့၊ သူ ထွက်သွားရောလား"

"ဟင့်အင်း အဲဒီ အဖိုးကြီးကလေ၊ အရိပ်ပြလို့ အကောင်မထင်ဘူး၊ ချိုလေးက အဲဒီကိစ္စ ကို မဖြစ်ခဲ့ဘူး မေ့နေပြီလို့ ဟန်ဆောင်ထားတာ၊ သူက ဆက်ပြီးလာပြောပြနေတာ၊ မမလေး ရယ် ဟို ည က အမိုးပေါ်မှာလေ တဲ့၊ ချိုလေး လည်း စိတ်ရှုတ်လာတာနဲ့ ရှင်ပြောတာ ကျမ ဘာမှ မသိဘူး၊ သွားပါတော့ ကျမ စာအုပ်အေးဆေး ဖတ်ချင်လို့၊ လို့ ပြောပြီး နှင်ထုတ်တာကို၊ ကျနော် စိတ်မကောင်းပါဘူး မမလေးရယ်၊ ကျနော့် မှာ အဲဒီကောင်မလေးကို ခေါ်သွား ဖို့ နေရာ ကောင်းကောင်းလည်း မရှိလို့ပါ၊ ကျနော့် တို့ လုံခြုံရေး အတွက် ပေးထားတဲ့ အခန်းကျဥ်းလေး ထဲမှာ ကျနော်က တခြား လုံခြုံ‌ရေး တယောက်နဲ့ လည်း အတူတူ နေရလို့၊ အဲဒီမှာလည်း မလွတ်လပ်ဘူးလေ၊ တဲ့ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး လဲ ကိစ္စ မြန်မြန်ပြတ်အောင်၊ ဦးသာမြတ် ကျမ ဘယ်သူ့ မှ မပြောပါဘူး ကဲ ကျမ အေးအေး ဆေးဆေး စာဖတ်ပါရစေ လို့ ပြောလိုက်တယ်"

"အင်း နောက်ဆုံးတော့ သူလစ်သွားရောလား"

"အင်းလေ အဲလို ဖြစ်မလားလို့ပေါ့၊ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ သူ့မိန်းမ က လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်လောက်က ဆုံးသွားတာတို့၊ သူ တယောက်ထည်း အထီးကျန်ပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာတို့အာ့တာတွေ ကုလားကား ရိုက်နေတာ၊ ချိုလေး စိတ်မရှည်တာနဲ့ ထပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ ကံကောင်းလို့ သူနောက်က လိုက်လာပြီး ဆက်မပြောတာ"

"အင်း ချိုလေး ဘယ်သူ့ကို မှ မတိုင်ဘူး ဆိုတာ သူသဘောပေါက်သွားရင်တော့ သူ အေးဆေး ဖြစ်သွားမှာပါ"

"အဲလို ထင်ရတာပဲလေ၊ ချိုလေး ခေါင်းထဲမှာ ရော နားထဲမှာပါ အဲဒီ ပုံရိပ်တွေ အသံတွေက ဖျောက်လို့မရသေးဘူး"

"ငြီးငြူတဲ့ အသံလား"

"အင်း တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံရော"

"ဟင် ဦးသာမြတ်ကြီးက ကောင်မလေးကို ရိုက်တာလား"

"အာ ကိုကို ကလည်း သိရဲ့ သားနဲ့"

ချိုလေး မျက်နှာနီသွားပြီး ရှက်ကိုး ရှက်ကန်းနဲ့၊

"ဟို ဟာလုပ်တဲ့ အချိန် အရမ်း ကြမ်းရင် အသားချင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် မြည်တာကို ပြောတာလေ"

"ဟားဟား ဟားဟား သူ တော်တော် ကြမ်းကြမ်းကို ဆွဲမှ သာ အဲဒီ တဖတ်ဖတ် အသံက ထွက်မှာပေါ့၊ ဒီလူကြီး အဲလောက်တောင် အားရှိတာလား ခိခိ"

"ဟိဟိ ဟုတ်တယ် တကယ် ကြမ်းတာ၊ တမျိုးကြီးပဲ၊ စဥ်းစားကြည့်ပါဘား၊ အမိုးပေါ်မှာ အပေါ်မှာ ကောင်းကင်က ဟာလာဟင်းလင်း နဲ့ အဖိုးကြီးက သူ့အသက်ထက်ဝက်လောက်ပဲ ရှိတဲ့ ကောင်မလေးကို တဖတ်ဖတ် နဲ့ အသံထွက်အောင်ကိုလုပ်နေတာ၊ ကောင်မလေး ဆီက အသံကလည်း..."

ချိုလေး အသံက ပြောရင်း နှင့် အက်ကွဲသွားတယ်၊ ကျနော်က နောက်ချင်လာသဖြင့်၊

"ကြည့်ရတာ ချိုလေး တောင် စိတ်တက်ကြွသွားတယ်ထင်တယ်"

"အာ ကိုကိုနော်"

ချိုလေး က တခိခိ ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့် ကျနော့် နောက်ချင်စိတ်က ပိုပြင်းပြလာရတယ်၊

"အင်းလေသံကတော့ တယောက်ယောက် က အဲဒီ အိမ်ဖေါ်မလေး နေရာ အစားဝင်ကြည့်ချင်နေပြီထင်တယ်"

"ဘာ.....??"

ချိုလေး မျက်နှာ ရဲတွတ်သွားပြီး ‌ဒေါသ အရမ်းထွက်သွားပုံရတယ်။

"ကိုကို ဘာကြောင့် အဲလို ပြောရတာလဲ"

"နောက်တာပါကွာ ချိုလေးကလည်း ကိုကို က စတာပါ"

"အဲလို မစ နဲ့ မကြိုက်ဘူး"

"အင်းပါ အင်းပါ ချိုလေး မကြိုက်ရင် နောက် မစပါဘူး၊ "

ချိုလေးက အံကို ကြိတ်ကာ ကျနော့်ကို မျက်လုံးကြီး ပြူးကြည့်ရင်း၊

"ချိုလေး အိပ်တော့မယ် ဒါပဲ ဘိုင်"
ဆိုပြီး လိုင်းအောက် သွားပါတော့တယ်။

..............................

ကျနော့် မှာ ကွန်ပြူတာရှေ့ ငုတ်တုတ်ထိုင် ရင်းက ငူတူတူ နဲ့ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ချိုလေး ကို ဒေါသတကြီး နဲ့ ဖြစ်သွားအောင် ကျနော် လုပ်မိလိုက်တယ်ထင်တာပဲ၊ ပုံမှန်ဆို ရင် တည်ငြိမ် အေးဆေး ပြီး ရှက်တက်တယ်၊ သူများ နဲ့ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရမှာ ကို ကြောက်တတ်တဲ့ ချိုလေး၊ ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်သက် ကိုးနစ်နီးပါး မှာ တခါမှ ကျနော့် ကို အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ တခါမှ ပြန်မအော်ခဲ့ ဖူးတဲ့ ချိုလေး၊ ဘယ်လို ပဲ သဘောမတိုက်ဆိုင်တာ ဖြစ်ပေ့စေ၊ အလျှော့ပေးတတ်သူ၊ သူမပျော်ရွှင် ခဲ့ရင်တောင် ကြိတ်မှိတ်လို့ တခါတလေ ငြိမ်သက်ပြီး မျက်ရည် မသိမသာ သုပ် တတ်တဲ့ ချိုလေး၊ ခု တော့ အရမ်းဒေါသ ထွက်သွားအောင် ကျနော် လုပ်လိုက်မိပြီ။

ချိုလေး ဘာလို့ အဲလောက်တောင် ဒေါသ ထွက်သွားရတာလဲ ဆိုတာလည်း ကျနော် မတွေးတတ်၊ ဒီထက် ဆိုးတဲ့ နောက်တာ ပြောင်တာတွေ အရင်က လုပ်ခဲ့ဖူးတာပဲ၊ သူ မသိချင်ယောင် ဆောင်မယ် ဒါမှ မဟုတ် မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် နဲ့ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာကို ပြမယ်၊ အခု လို စိတ်ဆိုး သွားတာမျိုး မရှိခဲ့ဖူးဘူး၊ ကျနော် ချိုလေးကို ဖုံးခေါ် ပြီး ပြန်ချော့ ဖို့တောင် စဥ်းစားမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခု လို စိတ်ဆိုးနေပုံမျိုး နဲ့ ဆိုရင် ခနတော့ အရှိန်သေ သွား အောင် ထားလိုက်မှ ရမယ်လို့ တွေးမိတယ်။

အဲလို ငိုင်တိုင်တိုင် နဲ့ ထိုင်နေတုန်း နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ စကိုက်စခရင် က ခေါ်သံထွက်လာတယ်။ ကျနော် ကမန်းကတမ်း သွားဖွင့်လိုက်တယ်၊ ချိုလေး ပုံပေါ်လာပြီး ၊

"ဆောရီး ကိုကို ၊ ချိုလေး ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး"

"ကိုကို က ဆောရီး ပြောရမှာ ချိုလေး ကိုကို က ချိုလေး ဘယ်လို ခံစားနေရမှန်းမသိပဲ အနောက်လွန်သွားတာ"

"ဟုတ်ဘူး ကိုကို ချိုလေး အပြစ်ပါ"

"ကိုကို နောက်တာ စည်းကျော်သွားတာပါ ချိုလေးရယ်"

"ကိုကို က မကျော်ပါဘူး၊ ချိုလေး သာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းလိုက်နိုင်တာ"

"ချိုလေး ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"အင်း ချိုလေး ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး"

ချိုလေး က ပြောရင်းနဲ့ သူ့ မျက်နှာကို သူလက်ဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်တယ်"

"ချိုလေး ချစ်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲကွာ"

ချိုလေး က သူလက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို မျက်နှာပေါ်မှာ ခနကြာအုပ်ထားလိုက်သေးတယ်။ နောက်မှ ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး၊

"ချိုလေး ဦးသာမြတ် ကြီး အကြောင်းကို အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်"

"အိုကေ"

"ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က၊ အိပ်မက်...အိပ်မက် ထဲမှာ...ကိုကို....ကိုကို..ပြောသလိုပဲ၊ ချိုလေး က ဟို ကောင်မလေး နေရာမှာ ဖြစ်နေတယ်..."

ချိုလေး မျက်နှာတခုလုံးက ရဲတွတ်နေတယ်။

"အဲဒီတော့"

"အဲတော့"

"အင်းလေ ချိုလေး က ဘာလုပ်သေးလဲ"

"အိပ်မက်ထဲမှာလား"

"ဟုတ်ဘူး အပြင်မှာလေ"

"အာ ဘာလုပ်ရမှလဲလို့၊ အဲဒါပဲလေ၊ ချိုလေး အိပ်မက် ထဲမှာ ဦးသာမြတ် ကြီးကို မက်မိတယ်၊ အဲဒီအိပ်မက် ကို ခေါင်းထဲက ဖျောက်မရပဲ၊ ချိုလေး စိတ်ကူးထဲမှာ ပြန်ပြန် တွေးနေမိတယ်၊ နောက်ပြီးတော့ အဲဒီ အတွေးတွေက ချိုလေး စိတ်တွေကို ထ လာစေတယ်"

ကျနော် က ကုလားထိုင်နောက်မှီမှာ အသာဖြေလျှော့ ထိုင်လိုက်ရင်း ပြုံးလိုက်ကာ၊

"အော် ချိုလေး က ယောက်ျား တယောက် နဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဖြစ်မိတာကို စိတ်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်ပေါ့"

"အင်းပေါ့"

ကျနော်က တဟားဟား နဲ့ ရီမောလိုက်မိတယ်။ ချိုလေး က စိတ်ရှုတ်သွားပုံမျိုးနဲ့၊

"ကိုကို ကဘာလို့ ရီတာလဲ"

"ဟဟ ချိုလေး ကလည်း ၊ အိမ်ထောင်သက် ကိုးနှစ် လောက်ကြာပြီး ကိုကို့ အပေါ် ဒီလောက် သစ္စာ ရှိခဲ့တဲ့ မိန်းမ တယောက်က အိပ်မက်လေး တခု ထဲမှာ ဖြစ်လိုက်တာနဲ့ တခါထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေလိုက်တာ၊ ကိုကို ဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲ လို့ ဟားဟား"

"ချိုလေး က ကိုကို့ လိုမှ မဟုတ်တာ"

ချိုလေး က မျက်နှာကို မဲ့ နူတ်ခမ်းကို ရွဲ့ကာ ပြောလိုက်လို့ ကျနော်လည်း အသာလျှောချရတယ်။

"အင်းပါ အင်းပါ သိပါတယ်"

ချိုလေး မျက်နှာထား နည်းနည်းတော့ ပျော့သွားခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာမှာ စိတ်အနှောက်ယှက် ဖြစ်နေတာတော့ ရှိနေတုန်းပဲ၊

"တကယ်တော့ အဲဒီ အိပ်မက်တခုထည်းကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး၊ မနှစ်လောက် ကတည်းက နည်းနည်း လေးတော့ တမျိုး ဖြစ်နေတာ"

"ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ"

"ချိုလေး စိတ် တွေ မကြာမကြာ ထထ လာတယ် ဟိုဟာကို စဥ်းစားမိရင်းပေါ့၊ ကိုကို သိတယ်မလား"

"လိင် မှု ကိစ္စ တွေကို စဥ်းစားရင်း နဲ့လား"

"အင်း"

အဲဒါက လည်း တကယ်တော့ ကျနော့် အတွက် အသစ်အဆန်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ နောက်ဆုံး အခေါက် အိမ်မှာ သုံးလလောက် နားနေခဲ့တုန်းက ချိုလေး ရဲ့ ဆန္ဒ ရမက်တွေ ထကြွ နေတာကို ကျနော် သတိထားမိတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိင်မှု ဆက်ဆန်ရေး ကလည်း အမြဲတမ်း ဆန္ဒ ပြည့်ဝ နေတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကတည်းက ကျနော် က စလိုက်တာနဲ့ ချိုလေး က ရယ်ဒီပဲ၊ ပထမ အစဦးလပိုင်း လောက်က တော့ ချိုလေး က နည်းနည်း ရှက်တွန့်တွန့် ရှိသေးတယ်၊ နောက်တော့ သားလေး မွေး ပြီး နောက်ပိုင်း ကစလို့ ချိုလေး က ပိုပြီး လိင်ကိစ္စ မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာခဲ့တယ်၊ အရမ်း ထန်တဲ့ ထဲမှာတော့ မပါပါဘူး၊ နောက်ပြီး ခုလို နစ်ကြာလာတောင် ပုလွေ ဘာဂျာ တွေ ရယ် အသစ် အဆန်း စမ်းချင်တာတွေရယ် ကိုတော့ သူသိပ်ပြီး မရဲတင်း သေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ကလည်း အတင်း မတွန်းပါဘူး၊ ကျနော့် အတွက်က နိုင်ငံတကာ က ကောင်မ တွေက မျိုး စုံ စမ်းသပ် ဆက်ဆံ လို့ ရနေတာကို၊ သူတို့ နဲ့ ကတော့ ကြမ်းချင်သလို ကြမ်း ရမ်းချင်သလို ရမ်း၊ အဲဒါကြောင့် လိင်ကိစ္စ နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ကျနော့် အတွက် ချိုလေး က အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်း နဲ့ တူတယ်၊ ရိုးရိုး ပဲ ဒါပေမဲ့ သက်တောင့် သက်သာ နဲ့ အဆာပြေ စားလို့ ရတယ်၊ အပြင်ဆိုင် တွေက ဟင်းမျိုးစုံ ပေါက်ကရ ချက်တာ စားလာရပေမဲ့ ၊ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် တော့ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်း စားကောင်းတာပဲ။ သူ့ကို လည်း ကိုယ့် အိမ်ရှင်မ ရိုးရိုး အေးအေး လေး နေတတ်သူ ဆိုတော့ အရမ်း ထန် အရမ်း တင်းတဲ့ မိန်း မ လို့လ်း မထင်ဘူးလေ။

အဲဒီ နောက်ဆုံး တခေါက်မှာတော့ ချိုလေး က တော်တော် လေး ထန်နေတာ သတိထားမိခဲ့တယ်၊ အရမ်းကြီး ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ကျနော့် အပေါ် ခွတက်တာမျိုး မဟုတ်ပေမဲ့ သူ အချိန် များများ မသိမသာ စခဲ့တာတော့ သတိထားမိနေတယ်။

"အင်း အခု နောက်ပိုင်း ချိုလေး တအားထန် နေတယ် ဆိုပါတော့"

"အာ ကိုကို့ စကားကြီး ကလည်း ချိုလေး ကို အပေါစား ဟာမ တွေ ကျနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို ပဲ ပြောရတော့မလား၊ ဒီတခေါက် ကိုကို သင်္ဘောပေါ် ပြန်တက်သွားပြီးတဲ့ အချိန်မှာ ချိုလေး သွေးသားတွေ က တောင်းတ တာ ပိုများလာသလိုပဲ၊ အရင် တုန်းက အဲလို တခါမှ မဖြစ်ဖူးဘူး"

"အဲဒါ သဘာဝ ပါ ပဲ ချိုလေးရယ်"

"ဟင့်အင်း ချိုလေး အတွက်တော့ မဟုတ်ဘူး"

"ချစ်လေး အမျိုးသမီး တွေဟာ သူတို့ ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒ ရမက်ဇော အပျင်းထန်ဆုံး အချိန်ဟာ အသက်သုံးဆယ်ကျော်မှ စတယ် ဆိုတာ မသိဘူးလား"

"တကယ် ?"

"ဟုတ်ပ၊ အထူးသဖြင့် ကလေး နဲ့ အမျိုးသမီးတွေ၊ သူတို့ ကိုယ်ခန္ဓာကို သူတို့က ပိုပြီး ယုံကြည်စိတ်ချမှု ရှိလာတယ်၊ နောက်ပြီး လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံ ကလည်း များလာတယ်၊ အဲဒါတွေ ကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့"

"အင်း.."

"ချိုလေး တနေ့ဘယ်နှစ်ခါလောက် မာစတာဘိတ်လုပ်သလဲ"

"ကိုကို....နော် "

ချိုလေး မျက်နှာကြီး နီရဲသွားတယ်။

"အို ချစ်လေး ကလည်း ကိုယ်နဲ့ လက်ထပ်ထားတာ ကိုးနှစ်လောက် ရှိတောင် ရှိနေတဲ့ ကိုယ့် ယောက်ျားကို မှ မပြောပြ ရင် ဘယ်သူ့ကို သွားပြောမှာလဲလို့"

"အာ ကွာ ကျွတ်စ်"

"တနေ့ ငါးခါလား"

"ဟင့်အင်းပါ"

"အဲဒါဆိုရင်"

"တခါ ဒါမှ မဟုတ် နှစ်ခါ ပဲ၊ မနက်ပိုင်း ရေချိုးတဲ့ အချိန် တခါ၊ ဒါမှ မဟုတ် ညဘက် အိပ်ရာဝင်တဲ့ အချိန် တခါ"

"ဘာ ကို မှန်းပြီး လုပ်လဲ"

"ကိုကို့ ကိုပေါ့"

ချိုလေး အဖြေ က မြန်ဆန်လွန်း အားကြီးတယ်လို့ ထင်မိတယ်၊ တခုခု ကို ဖုံးကွယ်ထားသလိုပဲ၊ ပထမတော့ သူ့ကို နည်းနည်း ညှစ် အစ်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး မှ၊ ထားလိုက်ပါတော့ လို့ တွေးလိုက်တယ်၊ ဒီလောက် အထိ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာဖို့တောင် လင်မယားသက် ဆယ်နှစ် နီးပါး ကြာခဲ့တာ၊

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား စကားစ ပြတ်ပြီး ရပ်သွားကြတယ်၊ ခနနေ မှ ချိုလေးက၊

"အင်း ချိုလေး တကယ် အိပ်ဖို့အ ချိန် ကျော်နေပြီ၊ "

"ကိုကို့ ကို မာစတာဘိတ် ပြပါလား ခွိ"

"သေလိုက် ပါလား၊ ကိုကိုနော် ဟွန့်"

"လုပ်ပါ ချစ်လေး ရဲ့ ကိုကို့ အခန်း မှာ ကိုကို တယောက်ထဲပါ"

"ဟင့်အင်း မလုပ်ပြ နိုင်ပါဘူး ဒါပဲ ကိုကို အောက်ပြီ"

"အိုကေအိုကေ ၊ ဂွတ်နိုက် ချိုလေး "

ကျနော်လည်း ဆက်မတွန်းတော့ ပါဘူး၊ ပြုံး ပြီး စကိုက်ကနေ ထွက်လိုက်ပါတော့တယ်။

.....................................

ဆက်ရန် >>>