အခန်း ၁။
အဲဒီဇာတ်လမ်း စခဲ့တဲ့ အချိန်ကို ကျနော် ခုထိ မှတ်မိနေသေးတယ်။ ကျနော့် သင်္ဘောက ရော့တာဒန် မှာ ကျောက်ချထားတဲ့ အချိန်ပေါ့၊ ကျနော့် အလုပ်ချိန် ပြီးလို့ ကိုယ့်အခန်းကို ကိုယ်ပြန်ပြီး နေ့တဒူဝ လုပ်နေကြ ထုံးစံအတိုင်း စကိုက် ကို လော့အင်လုပ်ပြီး ရန်ကုန်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိန်းမ နဲ့ စကားပြောဖို့ ပြင်တာပေါ့။ ရန်ကုန်မှာ အခုအချိန်လောက်ဆို ညသန်းခေါင် ဖြစ်နေပြီလေ။
လွမ်းစုစုချို သို့မဟုတ် ကျနော့် အခေါ် ချိုလေး ကတော့ အချိန်မှန်၊ စကိုက်မှာ ရှိနေပြီလေ။ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် အလာဘသလာဘ တွေ ပြောကြတယ်။ ချိုလေး က ကျနော်တို့ ရဲ့ ၈နှစ် အရွယ် ရောက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သားလေး မိုးဟိန်းဝင်း တယောက် ကျောင်းမှာ အင်္ဂလိပ်စာ အမှတ်အများဆုံး ရတာတို့၊ ရာသီဥတု က အရမ်းပူ ပြီး ချွေးတွေထွက် လို့ နေရတာ မကောင်း ၊ အဲယားကွန်း တချိန်လုံး ဖွင့်နေရတဲ့ အကြောင်း။ စသဖြင့် အစုံပြောနေရင်း နာရီဝက်လောက်ကြာတော့။
"စကား မစပ် ကိုကို။ ချိုလေး ကိုကို့ကို ပြောစရာတခု ရှိတယ်။ ကိုကို့ ကို ပြောရမှာ မျက်နာလည်း ပူစရာကောင်း၊ ရီလည်း ရီစရာကြီးမို့"
"ဟုတ်လား ဘာလည်း ချိုလေး"
"ခစ်ခစ် တကယ်တော့ တမျိုးကြီးပါ။ ဒဲ့ပဲ ပြောရရင်တော့ ဦးသာမြတ် ကြီး ခေါင်မိုး ပေါ် မှာ မိန်းမ တယောက်နဲ့ လုပ်နေတာ တွေ့ခဲ့ရလို့"
"ဟေ ခွိ ပြောပါဦး ဘယ်လို တွေ့တာလဲ"
ဦးသာမြတ် ဆိုတာ ကျနော်တို့ ကွန်ဒို မီနီယံ ရဲ့ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးပါ။ နဖူး ပြောင်ပြောင်နဲ့ အသား ညိုညို အရပ်ပုပု အညာသား ကြီး ဖြစ်ပြီး ကွန်ဒို အောက်ဆုံးထပ် က အခန်းကျဥ်းလေး တခုမှာ သူနဲ့ တခြား လုံခြုံရေး တယောက် နဲ့ အတူတူ နေနေတာ ပါ။ ကျနော်တို့ အဲဒီကွန်ဒို ကို မပြောင်းလာခင် လအနည်းငယ်က မှ သူ ဒီအလုပ်ကို ရခဲ့တာလို့ ပြောပါတယ်။ လုံခြုံရေး ဆိုပေမဲ့လည်း ကွန်ဒို မှာ နေနေသူတွေ ခိုင်းသမျှ လက်တို လက်တောင်းတွေ ကို လည်း လုပ်ပေးကြပါတယ်။
"ညဦးက အင်တာနက်က လည်း အလုပ်မလုပ်ဘူး အဲဒါနဲ့ ကုမ္မဏီ ကို ဖုံးခေါ်တော့ ခေါင်းမိုးပေါ်တက် တဲ့ လှေခါးရင်း နား မှာ ထားတဲ့ ဆွစ်ဘုတ် က ပြဿနာ တခုခု ဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့၊ သူတို့ လူလွတ်ပြီး လုပ်ပေးမယ်တဲ့ ဒါပေမဲ့ နောက်နေ့ လောက် မှ လာဖြစ်မယ်တဲ့၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး အဲဒီကို သွားလို့ရရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သူတို့ ဖုံးနဲ့ ပြောပေးမယ် ဆိုတော့ အင်း စမ်းကြည့်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ လှေခါး ပေါ် တက်သွားပြီး ဆွစ်ဘုတ်မှာ သူတို့ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ပြန်ဆင်းမလို လုပ်တုန်း အမိုးပေါ် တက်တဲ့ လှေခါး တံခါး က ပွင့်နေတာ တွေ့လိုက်တယ်"
အမိုးပေါ် တက်လို့ ရတဲ့ လှေခါး ထိပ်က တံခါးက အမြဲ ပိတ်ထားတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်တို့ ကွန်ဒို မှာ နေကြတဲ့ လူတိုင်းမှာ တော့ သော့ရှိ ပါတယ်။
"ချိုလေး ထင်တာက တယောက်ယောက် က ပြန်ပိတ်ဖို့ မေ့သွား တာနေမှာပဲ၊ ချိုလေး မှာ လည်း သော့ ပါလာတော့ သွားပိတ်လိုက်မယ်ဆိုပြီး တက်သွားလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တော်ကြာ တယောက်ယောက် အမိုးပေါ် ရှိနေရင် တံခါး ပိတ်လျှက် ကျန်နေခဲ့မယ်လေ ဆိုပြီး လူရှိမလားလို့ အမိုးပေါ် ထွက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ အသံတွေ ကြားရတာပဲ။ အသံတိုးတိုး လေး နဲ့ ငြီးသံနဲ့ ဆိုတော့ ဘာများလဲဆိုပြီး အသံကြားရာဘက် လျှောက်သွား ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အဲဒီမှာ ဦးသာမြတ် ကြီးကို ရေတိုင်ကီ နောက်နားမှာ တွေ့လိုက်ရတာပါပဲ အဟီးး"
"ဟားဟား ခိခိ ချိုလေး ရော ကောင်းကောင်း မြင်လိုက်ရရဲ့လား သူနဲ့ ဘယ်သူနဲ့လဲ"
"ချိုလေး တို့ ကွန်ဒို က တချို့ အခန်းတွေမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေး ပါ၊ သူ့နာမည်က ဂွမ်းဘုံတဲ့ ဒါပေမဲ့ နာမည်နဲ့ လူနဲ့ မလိုက်ဘူး လူက မဲမဲ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက် ကလေး ဒါပေမဲ့ အသက် ၂၀ လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ သူတို့ က ပွဲကြမ်း ကာနီးပြီ "
"သူတို့ က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့လား"
"ဟင့်အင်း ဒါပေမဲ့ အောက်ပိုင်း မှာ တော့ ဘာမှ မရှိကြတော့ဘူး၊ ဦးသာမြတ် ကြီးက အပေါ်မှာ ရှပ်အင်္ကျီ နဲ့၊ ကောင်မလေးက ထမီ ကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်ထားပြီး ရေတိုင်ကီ နားက တန်းကို ကိုင်ပြီး ကုံးပေးထားတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီးက အနောက်ကနေ လုပ်နေတာ"
"ဆိုတော့ ချိုလေး က ဘာတွေ့ရလဲ"
"ဟင့်အင်း ဘာမှ တော့ ကောင်းကောင်း မမြင်ရပါဘူး၊ နည်းနည်းလည်း မှောင်နေပြီလေ၊ ဦးသာမြတ်ကြီးကလည်း အမိုးပေါ်က မီးတွေကို ပိတ်ထားတယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လမ်းမီးတိုင်တွေ ရောင်ပြန်ဟပ် တာနဲ့ တော့ ဘာလဲ ဆိုတာကိုတော့ မြင်ရတာပေါ့"
"ဟားဟား တော်တော်တော့ ရီရတာပဲ၊ ဦးသာမြတ် ကြီး ကို အဲလို ငထန်ကြီးမှန်း ဘယ်သူက ထင်မှာလဲ နော့် ခိခိ"
"အဲဒါနဲ့ ချိုလေး က သူတို့ ကိုးယိုးကားယားကြီး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားတာပေါ့။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ကြောင်ပြီး ရပ်နေလိုက်တာ ဦးသာမြတ်ကြီးက သတိထားမိသွားတယ်။ သူက အနောက်က အားရပါးရ ဆောင့်နေရာကနေ ရပ်သွားပြီး ချိုလေးကို တခုခု လှမ်းပြောမလို့ လုပ်တော့ ချိုလေး လည်း မျက်နှာပူ ပြီး ရှက်ရှက် နဲ့ နောက်ပြန်လှည့် ပြီး ပြေးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်"
"အင်း ဟဟ သူတို့ ရပ်သွားမလား ဆက်လုပ်နေမလား တွေးနေမိတယ် ခွိ"
"ဘယ်သိမှာလဲ ကိုကို့ လိုသာ ဆိုရင်တော့ ဆက်လုပ်နေမှာပဲ မဟုတ်လား ဟွန့်"
"ဟဟ လုပ်ရင် လုပ်မှာပေါ့၊ စကားမစပ် မနက်ဖြန် ကိုကို စကိုက် တက်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး"
"အင် ဘာလို့လဲ"
"ဟိုဟာ ကြောင့်လေ၊ ချိုလေး အသေးစိတ်သိချင်တာလား"
"ဟင့်အင်း"
ချိုလေး မျက်နှာ မှာ အပြုံး တွေ ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း မအီမလည်နဲ့ ငြိမ်သွားကြ ပြီးမှ ၊ ချိုလေးက၊
"ဒါဖြင့် သဘက်ခါရော"
"အင်း ၊ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့"
"အိုကေ အဲကျမှ ဆက်ပြောတော့မယ် ဂွတ်နိုက် ကိုကို"
"ဂွတ်နိုက် ချိုလေး"
မင်္ဂလာသက် ကိုးနှစ် ရှိခဲ့ပြီးလို့ ချိုလေး တယောက် ဟိုဟာ ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ကို လက်ခံခဲ့ပေမဲ့၊ ချိုလေးက လုံးဝ အေးအေးဆေးဆေး လို့ ပြောလို့ မရပါဘူး။ လက်ခံတယ်ဆိုပေမဲ့ ထောက်ခံအားပေးတဲ့ စိတ်အပြည့်အဝတော့ မဟုတ်ပါ။ ဟိုဟာ ဆိုတာက ကျနော့် မှာ ဒိတ် ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ပါ။ မနက်ဖြန်ည ကတော့ ဒတ်ချ် အမျိုးသမီးတယောက်နဲ့ ချိန်းထားတာလေ။
.....................
"သူတို့ က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့လား"
"ဟင့်အင်း ဒါပေမဲ့ အောက်ပိုင်း မှာ တော့ ဘာမှ မရှိကြတော့ဘူး၊ ဦးသာမြတ် ကြီးက အပေါ်မှာ ရှပ်အင်္ကျီ နဲ့၊ ကောင်မလေးက ထမီ ကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်ထားပြီး ရေတိုင်ကီ နားက တန်းကို ကိုင်ပြီး ကုံးပေးထားတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီးက အနောက်ကနေ လုပ်နေတာ"
"ဆိုတော့ ချိုလေး က ဘာတွေ့ရလဲ"
"ဟင့်အင်း ဘာမှ တော့ ကောင်းကောင်း မမြင်ရပါဘူး၊ နည်းနည်းလည်း မှောင်နေပြီလေ၊ ဦးသာမြတ်ကြီးကလည်း အမိုးပေါ်က မီးတွေကို ပိတ်ထားတယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လမ်းမီးတိုင်တွေ ရောင်ပြန်ဟပ် တာနဲ့ တော့ ဘာလဲ ဆိုတာကိုတော့ မြင်ရတာပေါ့"
"ဟားဟား တော်တော်တော့ ရီရတာပဲ၊ ဦးသာမြတ် ကြီး ကို အဲလို ငထန်ကြီးမှန်း ဘယ်သူက ထင်မှာလဲ နော့် ခိခိ"
"အဲဒါနဲ့ ချိုလေး က သူတို့ ကိုးယိုးကားယားကြီး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားတာပေါ့။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ကြောင်ပြီး ရပ်နေလိုက်တာ ဦးသာမြတ်ကြီးက သတိထားမိသွားတယ်။ သူက အနောက်က အားရပါးရ ဆောင့်နေရာကနေ ရပ်သွားပြီး ချိုလေးကို တခုခု လှမ်းပြောမလို့ လုပ်တော့ ချိုလေး လည်း မျက်နှာပူ ပြီး ရှက်ရှက် နဲ့ နောက်ပြန်လှည့် ပြီး ပြေးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်"
"အင်း ဟဟ သူတို့ ရပ်သွားမလား ဆက်လုပ်နေမလား တွေးနေမိတယ် ခွိ"
"ဘယ်သိမှာလဲ ကိုကို့ လိုသာ ဆိုရင်တော့ ဆက်လုပ်နေမှာပဲ မဟုတ်လား ဟွန့်"
"ဟဟ လုပ်ရင် လုပ်မှာပေါ့၊ စကားမစပ် မနက်ဖြန် ကိုကို စကိုက် တက်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး"
"အင် ဘာလို့လဲ"
"ဟိုဟာ ကြောင့်လေ၊ ချိုလေး အသေးစိတ်သိချင်တာလား"
"ဟင့်အင်း"
ချိုလေး မျက်နှာ မှာ အပြုံး တွေ ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း မအီမလည်နဲ့ ငြိမ်သွားကြ ပြီးမှ ၊ ချိုလေးက၊
"ဒါဖြင့် သဘက်ခါရော"
"အင်း ၊ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့"
"အိုကေ အဲကျမှ ဆက်ပြောတော့မယ် ဂွတ်နိုက် ကိုကို"
"ဂွတ်နိုက် ချိုလေး"
မင်္ဂလာသက် ကိုးနှစ် ရှိခဲ့ပြီးလို့ ချိုလေး တယောက် ဟိုဟာ ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ကို လက်ခံခဲ့ပေမဲ့၊ ချိုလေးက လုံးဝ အေးအေးဆေးဆေး လို့ ပြောလို့ မရပါဘူး။ လက်ခံတယ်ဆိုပေမဲ့ ထောက်ခံအားပေးတဲ့ စိတ်အပြည့်အဝတော့ မဟုတ်ပါ။ ဟိုဟာ ဆိုတာက ကျနော့် မှာ ဒိတ် ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ပါ။ မနက်ဖြန်ည ကတော့ ဒတ်ချ် အမျိုးသမီးတယောက်နဲ့ ချိန်းထားတာလေ။
.....................
ဆက်ရန်>>>
No comments:
Post a Comment