အဟီး အိမ်ရှေ့က တံခါးပိတ်သွားသံကြားမှ ပဲ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲက ထွက်ရဲတော့တယ်၊ လူက လန့်လိုက်တာ၊ စောစောတုန်းက တောင်နေတဲ့ လီးတောင် နည်းနည်းပျော့ကျသွားတယ်။ မနက် အိပ်ယာနိုးပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာသစ်ဖို့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်ခဲ့တော့ ရေချိုးခန်းထဲ က အသံတခုကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဘာသံလဲ ဆိုပြီး တံခါးနားကပ်နားထောင်လိုက်တာ၊ အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်ထားတဲ့ အောကားထဲက အတိုင်းပဲ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုကြီးက ဒီအချိန်ဆို အလုပ်သွားပြီး သူနဲ့ မမစိမ်း နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေကြဆိုတော့ မမစိမ်းပဲ ဆိုတာသိလို်က်တယ်။ သိလိုက်တာနဲ့ကို လီးက ချက်ချင်းတန်း တောင်လာတယ်။ မတောင်ခံ နိုင်မလား။ ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းထတဲ့ အရွယ် အဲလောက် လှလှပပ တောင့်တောင့် မရီး က အိမ်မှာ နေရင် ဘောင်းဘီတို နဲ့၊ တခါတလေ ပိတ်သားပျော့ပျော့ ဂါဝန်အရှည် ခြေသလုံးလောက်ကို အောက်က အတွင်းခံမပါ၊ ဘာမပါနဲ့ သွားလာနေတာ။ စူးစူးစိုက်စိုက် မကြည့်မိအောင် သတိထားနေရတာ။ စိတ်ထဲက တော့ ပြစ်မှားပြီးသားလေ။
အဲတော့ အခု ရေချိုးခန်းထဲက အသံကြားတာနဲ့ မမစိမ်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အဖုတ်ပွတ်နေပုံကို တွေးမြင်နေပြီး ဒူးတောင် ချောင်သွားလို့ လဲမကျသွားအောင် ကမာန်းကတန်း ရေချိုးခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်မလို့ လုပ်မိတာ အထဲက မမစိမ်း ကြားသွားမယ် ဆိုပြီး လန့်သွားပြီး ခြေထောက်ပေါ်မှာပဲ ဟန်ချက်မပျက်အောင် ခြေမလေးကို ကုတ်ထိန်းလိုက်တာ အောက်က ပိတ်စလေး က သံမံတလင်းပေါ်က ချော်ထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး ဒိန်းကနဲ ဆောင့်မိတော့တာပဲ။ အထဲက မသဲမကွဲ အော်လိုက်သံကြားတော့ ကျွန်တော်ကတော့ လစ်ပြီပဲ အခန်းထဲ အမြန်ပြန်ပြေးဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက် တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမစိမ်း လိုက်လာတာ မတွေ့တော့ စိတ်သက်သာရာရသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟိုကောင်ကတော့ မသက်သာပါဘူးဗျာ။ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ နောက် မမစိမ်းကို လည်း မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတော့ အပြင်မထွက်ပဲ အိပ်ယာထဲ မှာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့ လီးကလည်း မာ ကျောကလည်းပူလာတော့ ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်ရင်း ကိုယ့်လီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ အဲလိုနေတုန်းမှာ မမစိမ်း အသံကြားရတယ်။ ဟင်သူတောင် ဆေးခန်းသွားတော့မယ်၊ ငါ့ကို လာနိုးတော့မှာပဲ ဆိုတော့၊ စိတ်ရိုင်းဝင်လာတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ မာတောင်တောင့်တင်းနေတ့လီးကြီးကို ပြချင်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေတုန်းဆိုတော့ သူလည်းအပြစ်ပြောလို့ မရနိုင်ဘူး ဆိုပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလိုက် လည်ပင်းပေါ်မတင်ထားလိုက်တယ်။ မမစိမ်း အိပ်ခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အိ ကနဲ အသံနဲ့ ခနငြိမ်သွားတယ်။ နောက်တော့ တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ပိတ်သံကြားရပြီးမှ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုသံကြားရတော့တယ်။
"ဟေး ညီညီ၊ မထသေးဘူးလား၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ"
ကျွန်တော် အသံချက်ချင်းမပေးသေးပဲ ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တံခါးကို နောက်တခါထပ်ထုတော့မှ ၊
"ဟုတ်ကဲ့ မမစိမ်း ကျွန်တော်ထပြီ ။ ညက စာကြည့်တာ ညဉ့်နက်သွားလို့"
"အင်းအင်းဒါဆို မမဆေးခန်းသွားပြီနော်၊ နောက်ဖေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ ရှိတယ်စားသွားလိုက်"
မမစိမ်းထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်ကမန်းကတန်းထ မမစိမ်းနဲ့ ကိုကြီးတို့ အိပ်တဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ မမစိမ်း မနက်က ဝတ်နေတဲ့ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီအတိုလေး။ အဲဒါလေးကို ကောက်ပြီး ခွဆုံနား သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ထိနေမဲ့ နေရာလောက်ကလေးကို နမ်းကြည့်တော့ အနံ့လေးတခုရတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တဖက်ကလည်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်တယ်။ ကျောင်းလည်းသွားရတော့မယ်ဆိုတော့ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့နေရာသူပြန်ထားလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဝါလေး ခုပဲ ရေလျှော်ထားလို့ထင်တယ် စိုနေတုန်း။ တန်းနားကို ငုံ့နမ်းကြည့်တော့ ဆပ်ပြာနံ့ပဲ ရတယ်။ အချိန်လည်းမရှိတော့ဘူး ဆိုတော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ရေတခွက် နှစ်ခွက်လောင်းချိုးလိုက်ပြီးတော့ ဆပ်ပြာကို လက်နဲ့ပွတ်၊ နည်းနည်းလေး ပျော့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဂွေလှိမ့်တော့တာပေါ့။ ခါတိုင်းဆို အိမ်နားက စော်ကြီးတွေ။ ကျောင်းက ခပ်တောင့်တောင့်ဆရာမတွေ၊ ကျောင်းက ဆော်လေးတွေ အစုံလျှောက်မှန်းပေမဲ့ ဒီတခါတော့ မမစိမ်းပဲ။ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းတော့ဘူး။ ခနလေးနဲ့ လရေတွေ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ထဲကို တဖြုတ်ဖြုတ်ကျပြီး လူလဲ တုန်ခါ မော၊ နဲ့ တချီပြီးသွားတော့တယ်။ အဲတော့မှ၊ ဟာ ကျောင်းနောက်ကျပြီ ဟဆိုပြီး ရေကမန်းကတန်းလောင်းချိုး မုန်းဟင်းခါးတောင် မစားနိုင်တော့ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။
........................................
ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment