Saturday, June 4, 2022

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၁၂)


ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၁၂။

"ဘမြတ် က သူ့ပုဆိုး ကို ဖြည်ချပြီး လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်တယ်"

ချိုလေး ပထမဦး ဆုံး အကြိမ် ဒီအသုံး အနှုံး ကို သုံးတယ် ဆိုတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်။

"သူ့ဟာ ကြီးက မာတောင် ပြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းက အရည်ကြည်အစက်ကလေး စိမ့်ထွက်နေတယ်၊ ချိုလေး လည်း လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး တော့ အပေါ်အောက် ထုပေးလိုက်တယ်၊ သူက တော့ ခုန သဘောတူ ထားတဲ့ အတိုင်း ချိုလေး နို့တွေ နဲ့ မျက်နှာ နူတ်ခမ်း ကိုပဲ နမ်း စုပ်တော့တယ်။ ခနကြာတော့ ချိုလေး ညာလက် လည်းညှောင်းလာတာနဲ့ ဘယ်ဘက်နဲ့ ပြောင်းပြီး ထုပေးလိုက်တယ် နောက်ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာတော့မှ သူက ပြီးကာနီးပြီတဲ့၊ ဆိုပြီး ချိုလေး လက်ကို ဖယ်ပြီး သူ့လက်နဲ့ သူဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ထုတော့တယ်"

"ဟိုက် အဲဒါဆို သူ ဘယ်ကို လရည်တွေ ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်လဲ၊ ကိုကို တို့ ဆိုဖာပေါ်လား ကြမ်းပေါ်လား"

"နိုး"

ချိုလေး ရှက်ကိုး ရှက်ကန်း နဲ့ ဖြေရှာတယ်။

"ချိုလေး နို့ပေါ်မှာ"

"ဝိုး.... ချိုလေး က လုပ်ခိုင်းတာလား"

"ဟုတ်ပါဘူး၊ ချိုလေး ထင်တာက သူ ကြမ်းပေါ် ကို ပန်းချမယ်ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ထွက်ခါနီး တည်း တည်း ကျမှ သူက ချိုလေး နို့တွေပေါ်ကို ချိန်ပြီး ........"

ချိုလေး ကျနော့် ကို အားနာလို့လား သူ့ဘာသာ ရှက်လို့လားမသိ စကားကို အဆုံးမသတ်နိုင်၊ အဆုံးသတ်ဖို့ လည်း မလိုတော့ပြီလေ၊ အဲတော့ ကျနော့် ရဲ့ မိန်းမ နို့ တွေက ဘမြတ် ရဲ့ အချစ်နီမှတ် တွေသာ မက လရည်တွေ ပါ ဖုံးလွှမ်း လိမ်းကျံ နေပါလား၊ အဲဒီ အဖြစ်အပျက်ကို နားထောင်ပြီး စိတ်ထဲ ပုံဖေါ်ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက တအားကို မာတောင့်တင်းနေပါတယ်။

"ချိုလေး က မကြိုက်ပါဘူး၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို အော်ဟစ် ပြစ်လိုက်တယ်၊ ချိုလေး လက်တွေက လည်း ရုတ်တရက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်လိုက်သလို လုပ်မိတော့ သူ့အရည်တွေ ကို လက်နဲ့ နို့တွေ အပေါ် ပွတ်ပြစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတာ၊ သူက ပြုံးဖြဲဖြဲ ကြီး လုပ်နေတယ်လေ။ ချိုလေးက ဘမြတ် နောက် စုကို အဲလို ဘယ်တော့မှ မလုပ်နဲ့ လို့ ကြိမ်းမောင်း ပြီး နောက်ဖေး မှာ ရေသွားဆေး မလို့ ထလိုက်တာ အမလေး ရှက်စရာကြီး"

"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"သူ ခုန ချိုလေး ကို အောက်ပိုင်း နိူက်မလို့ ပြင်ရင်း ထမီစကို ဆွဲဖြည်ထားလို့ပြေနေတာကို သတိမေ့နေတာ၊ ချိုလေး လည်း ထလိုက်ရောထမီက လျောကနဲ ကွင်းလုံး ပုံကျ သွားတယ်။ ချိုလေး အောက် က ပင်တီလေး နဲ့ သူ့ရှေ့ ရပ်နေသလို ဖြစ်သွားတယ်၊ အဲဒါ ကမန်းကတမ်း ထမီကို ကုံးကောက်လိုက်တော့ ဖင်ကြီး သူ့မျက်နှာနားကို ကပ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတာ"

"ဟာ သေရော သူက စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီပေါ့"

"အာ ဖြတ်မပြောနဲ့လေ ကိုကို၊ မဟုတ်ပါဘူး အဲလို ကြီး၊ သူက ရီပြီး ချိုလေး တင်ပါးကို ပင်တီ ပေါ် ကနေ လှမ်းကိုင်တယ်၊ ချိုလေး က မလုပ်နဲ့ လို့ ပြောပြီး ထမီကို ကောက်ယူပြီး ဝတ်မလို့ အဲဒါ သူက ချိုလေး ပင်တီ ခါး သရေမျှော့ ကြိုး ကနေအောက်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်၊ ချိုလေး ထမိန် ကပိုကရို အချိန် မှာ ဖင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ "

"အဲတော့"

"ချိုလေး အတင်း ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး ပင်တီကို ပြန်မတင် ဝတ်လိုက်တယ်၊ ထမီ ကို လက်က ကိုင်ရင်လျား ပြီး နောက်ဖေး ကို အမြန် ပြေးထွက်လာခဲ့တာပေါ့၊ သူက တော့ ချိုလေး ဖင်ပြောင်ကြီးကို ခန တွေ့သွားရတာပေါ့၊ ခု တော့ ဘမြတ် ချိုလေး တကိုယ်လုံး မမြင်ဘူးတဲ့ နေရာ မကျန်တော့ပါဘူး"

ချိုလေး အသံထဲမှာ စိတ်လှုပ်ရှားတာအပြင် စိတ်လည်း နည်းနည်း လာတဲ့ အမူအယာ ရှိနေတယ် လို့ ကျနော် ခန့်မှန်း မိတယ်၊ ကြည့်ရတာ သူ ကျနော့် ကို ပြန်ပြောပြရင်း ဖီးလာနေတဲ့ သဘောရှိတယ်လို့ သံသယ ဖြစ်မိ တယ်။

"ချိုလေး ကိုကို့ ကို ပြန်ပြောပြ နေရင်း နဲ့ ဖီးလာနေတာလား"

ချိုလေး က ခေါင်းငြိမ့် ပြတယ်။

"အင်း တကယ် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တုန်း က ချိုလေး ဘယ်လောက်များ ထန်နေမလဲ မသိဘူးနော်"

"အဲလောက် မဟုတ်ပါဘူး"

ချိုလေး က ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။

"ယုံ လိုက်မယ်နော် ဟဟ"

"တကယ် ပြောတာပါ၊ ဖြစ်ပျက်နေတုန်း က ကိုယ်လက် အထိအတွေ့ တွေက တော့ သာယာ စေပေမဲ့ တချိန်ထဲ မှာပဲ အရှက် ရယ် အပြစ်ကျူး လွန်နေသလို ခံစားနေရတာရယ်၊ နောက်ပြီး တဆင့်ထက် တဆင့် တောင်းဆို လာတဲ့ ဘမြတ် ရဲ့ အကျင့် ကို မကြိုက်တာရယ်၊ အဲတာတွေ နဲ့ စိတ်ရှုတ်ထွေး နေတာ၊ ပထမ အစပိုင်းတုန်း ကသာ ဘမြတ် က ရိုရိုသေသေ နဲ့ ညှင်ညှင် သာသာ ရှိတာ၊ နောက် တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သူက အဆင့်တွေ ကျော် ချင်လာပြီး မြောက်ကြွကြွ ဆရာကြီးလို လို ဖြစ်လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့.."

"ဒါပေမဲ့ ..."

"ချိုလေး အမှန်တိုင်း ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောရရင် အဲလိုမျိုး အဆင့် နိမ့် တဲ့ လူတယောက် က ကိုယ့်ကို လာပြီး အပေါ်စီး က ဆက်ဆံတာကို ခံရတာ တမျိုး စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး စိတ်ထလာရသလိုပဲ၊ တကယ်လို့သာ ဟို တခါက ပါတီ တခု မှာ လာကြူတဲ့ဌေးဦး လို လူမျိုး က ကိုယ့် ကို အဲလို လာဆက်ဆံ ရင် တောင် ကိုယ် ကြိုက်ပါ့ မလားမသိဘူး"

"အင်း ချိုလေးခုလို ပြောတော့ တိုက်ဆိုင် သလိုပဲ ကိုကို လည်း အဲလို အတွေးမျိုး ဖြစ်နေမိတယ်"

"ဘယ်လို မျိုးလဲ"

ကျနော် ဘယ်က စပြောရမလဲ ဆိုပြီး ကျနော့် အတွေး တွေကို စုစည်းရင်း ခနငြိမ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ၊

"အဲဒီ အဖြစ်အပျက် တွေ မတိုင်မှီ ချစ်လေး ကိုကို့ ကို ပြောဖူးတာ၊ ကိုကို က သီအိုရီ အရပဲ ချိုလေး တခြားဘဲတွေနဲ့ ရှုတ် တာကို ဘယ်လို မှ မနေဘူး ၊ လက်တွေ့ မှာ ကိုကို တကယ် စိတ်ထားနိုင်လို့လား လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ၊ ကိုကို တကယ်ပဲ အဲဒီ ကိစ္စ ကို လက်ခံ ဖို့ တော်တော် ကြိုးစားခဲ့ရတယ်၊ အမှန်ပြောရရင်၊ နောက်တခါ ကျတော့ လည်း ချိုလေး က ဖြစ်နေတာက ကိုကို တို့ လို အဆင့် အတန်း လယ်ပယ်ထဲက လူမျိုး နဲ့ မဟုတ်ဘူး၊ အောက်ခြေ လူတန်းစား မျိုး နဲ့ ဖြစ်နေတာ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒါ ကိုက တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ဖီလင်တမျိုး နဲ့ စိတ်ထလာရတယ်"

"ဟင် ကိုကို က ရော ချိုလေး ခုလုပ်နေတာကို နားထောင်ရင်း နဲ့ ဖီးတက်နေတယ်"

ချိုလေး အံအားသင့်သွားတယ်။

"မသိဘူး ဖီးတက်တာလား၊ ဘာလား၊ ဒါပေမဲ့ မလုပ်မလုပ်အပ်တာ မျိုး ၊ မဖြစ်သင့်တာမျိုး တွေ ကြောင့်လားမသိဘူး၊ ဒီနေ့ ကိုကို မိန်းမ တယောက်နဲ့ လိုး နေတဲ့ တချိန်လုံး မှာ ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေတယ်လို့ ပဲ စိတ်ထဲ တွေး ပုံဖေါ်နေမိတယ်"

ချိုလေး က နူတ်ခမ်းလေး တွန့်ပြီး ကျနော့်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်းက၊

"အင်း ထူးဆန်းတယ်၊ ကိုကို က ချိုလေး လို မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ ချိုလေးက ကိုကို တခြားမိန်းမ တွေနဲ့ အိပ်တာကို လက်မခံချင်ပေမဲ့ ကိုကို့ အလိုလိုက်ပြီး လက်ခံနိုင်အောင် ကျိုးစားတဘ်၊ ကိုကို ကတော့ ချိုလေး ကို အဲလို လက်မခံချင်ပေမဲ့ မဟုတ်ဘူး၊ ဖြစ်ကို ဖြစ်စေချင်တဲ့ သဘောနဲ့ တခြား လူနဲ့ ရှုတ်ခိုင်းတာပေါ့ "

"အစ ကတော့ သီအိုရီကယ် အနေနဲ့ ကတော့ မထူးခြား ဘူး အတူတူပဲ လို့ ထင်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို လည်း တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သဘောပေါက်လာသလိုပဲ၊"

"ချိုလေး ကတော့ ကိုကို ကို ကျေးဇူး တင်ရမှာလား ကြောက်ရမှာလားတောင် မသိတော့ဘူး"

"ကိုကို လည်း ဘာမှန်း ကိုယ့်ကို ကို မသိတော့ဘူး"

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား အတွေး ကိုယ်စီ ဖြင့် ခနတာ ငြိမ်သွားကြသည်။

"အခု ဆို ချစ်လေး ဘယ်လောက်ထိအောင် ဘမြတ်နဲ့ အဆင့်တွေ ကျော်ခဲ့ ကြပြီလဲ၊ နောက်တဆင့် က ချစ်လေး စိတ်ထဲ ဘယ်ထိ မှန်းထားလဲ"

"ကိုကို ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလဲ"

"ဘမြတ် ကြီးကတော့ ချိုလေး ကို တဆင့်ပြီး တဆင့် တိုး တောင်းလာမှာပဲ၊ ချိုလေး က ဘယ် အဆင့်ထိ ကို သွား ဖို့ ရည်ရွယ်ထားလဲ၊ လီးစုပ်တဲ့ အဆင့်လား၊ အလိုးခံမယ့် အဆင့်အထိလား"

ပထမဆုံး အနေနဲ့ ချိုလေး ကျနော့် စကား အကြမ်းစား တွေကို မကန့်ကွက်တော့ဘူး၊ အတွေး နက်နေပုံပဲ။

"မသိဘူး ကိုကို၊ စိတ်တွေသိပ်ထ လာရင်တော့ လုပ်မိမလားပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး ရဲ့ ကိုယ့် ကိုယ်ကျင့် တရားနဲ့ ကိုယ်က ကာမပိုင် ဆိုတဲ့ အသိက ရှိနေသေးတယ်၊ လက်တွေ့ ဘဝမှာ ချိုလေး က အိမ်ထောင်သည်၊ သား တယောက် အမေလေ။ လွယ်လွယ် နဲ့ တော့ ဆုံးဖြတ်ဖို့မလွယ်ဘူး"

"အိုကေ၊ ဆိုကြပါစို့ ချိုလေး က အပျို ကလေး မရှိဘူး၊ အဲလို အခြေအနေနဲ့ ဘမြတ်ကြီး နဲ့ တွေ့ကြပြီဆိုရင်ရော၊ ချိုလေး က အဆုံးစွန်ထိ လိုက်လျောလိုက်မှာလား"

ချိုလေး က ပုခုံး ကို တွန့်ပြရင်း၊

"ထင်တာပဲ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ တပတ်နှစ်ပတ်လောက် အထိ လိင်ကိစ္စ က အဲလောက်ထိ အရသာ စူးစူး နစ်နစ် ခံစားရလိမ့်မယ် လို့ မတွေးခဲ့မိဘူး"

"ဘုရားရေ၊ ဟုတ်ကဲ့ အမှန်အတိုင်း ပြောပြလို့ ကျေးဇူးပါ"

ကျနော် ငေါ့တော့တော့ ပြောလိုက်တော့မှ သူပြောလိုက်တာ ဘာအဓိပ္ပါယ်ပေါက်သွားမှန်း သတိထားလိုက်မိပြီး ချိုလေး တယောက် ကမန်းကတန်းဖြင့်၊

"နိုးနိုး ချိုလေး ဆိုလိုတာက၊ အဲလို မဟုတ်ဘူး၊ ချိုလေး ကိုကို နဲ့ နေခဲ့တုန်း က လိင်ကိစ္စ အရသာ က မကောင်းခဲ့ဘူး လို့ မပြောပါဘူး၊ ချိုလေး ကြိုက်တယ်၊ ဆန္ဒ လည်း ပြည့်ဝ ခဲ့ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး အမြင်တွေ က ပြောင်းသွားခဲ့တယ်လေ၊ ချိုလေး အရင် က ဒါမျိုး အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိနေခဲ့လိမ့်မယ်လို့တောင် တခါမှမတွေးထားခဲ့ဘူးလေ၊ ချိုလေး ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတဲ့ မိသားစု အသိုင်းအဝိုင်း နဲ့ အဆင့် အတန်းမှာ သူတို့ ဟာ မိန်းကလေး တွေရဲ့ ခံစားမှု လိင်ကိစ္စ ဆန္ဒတွေကို ဖိနှိပ် ချိုးနှိမ်ထားခဲ့တာလေ"

"ဟုတ်တယ် အမှန်ပဲ"

"သတ်မှတ်ထားတဲ့ ဘောင်အတွင်း မှာနေလို့ ကတော့ ဘာမှ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဘောင်အကန့် မရှိပဲ ကိုယ်လုပ် ချင်တာကို လုပ်ပြီး ဖြစ်လာတဲ့ အကျိုးဆက် ကို ကောင်းကောင်း မကောင်းကောင်းခံ ဆိုတဲ့ လောက ထဲမှာ ဆိုရင်တော့ ဘယ်လောက်မြန်မြန် နဲ့ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ ဆိုတာ ဘယ်သူမှ ပြောလို့ မရဘူးလေ၊ အခု ချိုလေး က ဘောင် အပြင်ဘက်ကို ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ကိုကိုမေးတဲ့ မေးခွန်း ကို ဖြေရရင် ချိုလေး မသိဘူးလို့ ပဲ ပြောရတော့မယ်၊ အခု ချိန်ထိတော့ ချိုလေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးထားတာကတော့ ဒီအဆင့်ထက် ကျော်ပြီး ဆက်မသွားချင်သေးဘူး ဆိုတာပဲ၊ အရင်တုန်းက လည်း ချိုလေး အရင် အဆင့်တွေကကျော်ပြီး မသွားချင်ဘူး လို့ ပြောခဲ့တာ ဆိုတော့၊ မပြောတတ်တော့ဘူး"

"အင်း ဖြစ်လာတဲ့ အတိုင်းပေါ့ ချိုလေး"

"အဲလို ပဲ ပြောရတော့မှာပဲ ကိုကို"

"ကိုကို တခုပဲ မှာချင်တယ် ချိုလေး အန္တရာယ်မဖြစ်အောင်တော့ သတိ ထားပါ"

"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို ၊ ချိုလေး အိပ်ရတော့မယ်"

"ခနလေး ချိုလေး မအောက်ခင်၊ မနက်ဖြန် ကိုကို တို့ သင်္ဘော ဟာဝိုင်ယီ ကနေ ထွက်တော့မှာ၊ စကိုက် က ရဖို့ မလွယ်တော့ဘူး ဖိလစ်ပိုင် ရောက်တဲ့ အထိ၊ နောက်ပြီးတော့ ကိုကို ဒီ တဖြတ်မှာ ဂျူတီ နှစ်ထပ် အိုဗာတိုင် တွေပါ လုပ်ရမှာမို့၊ အားဖို့ လည်း မလွယ်ဘူး၊ အဲဒါ တပတ်နီးပါးလောက် ဖြစ်မှာ၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး ကိုကို့ ကို အီးမေး ပို့ထားလိုက်ရင် ကိုကို အားတဲ့ အချိန် ဖတ်လို့ ရမှာပေါ့"

"အိုကေ"

"ချိုလေး ကိုကို့ ဆီကို ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေတယ် ဆိုတဲ့ အသေးစိတ်ကို နေ့တိုင်း အီးမေး ပို့ပေးနော်၊ အရင်တခါတုန်း က အီးမေး လိုပဲ၊ ပို့မယ်လို့ ကိုကို့ ကို ဂတိပေး"

"အင်းပါ ဂတိပေးပါတယ်"

"ချိုလေး ကို ကိုကို ချစ်တယ်"

"ကိုကို့ ကိုလည်း ချို‌လေး ချစ်တယ်"

......................
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၁၁)


ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၁၁။

"အဲလို မျိုးကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး ၊ နည်းနည်း လေး စိတ်လိုက်မာန်ပါ သဘောမျိုးပါ၊ အရင်တုန်း ကလည်း သူ အဲလို အမူအကျင့် တွေ ပြဖူးတယ်၊ သူက ရေတိုင်ကီမှာ ချိုလေး ကို ကျောကပ်သွားအောင် တွန်းပြီး တော့ ချိုလေး လည်ပင်း တွေကို စနမ်းတော့တယ်"

"အောက်က လီးတန်းလန်းကြီး နဲ့လား"

"အင်း"

"ချိုလေး က တွန်းမပြစ်ဘူးလား"

"ရိုးရိုး သားသား ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ချိုလေး တွန်းဖို့ အား တဝက်လောက်ပဲ သုံးဖြစ်တယ်၊ တကယ်မတွန်းဖြစ်ခဲ့ဘူး၊ ချိုလေး က ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ အထိအတွေ့ကို ငတ်မွတ်နေ ပြီလေ၊ သူရဲ့ ကိုယ်လုံး အထိအတွေ့နဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ ချိုလေး လည်ပင်းပေါ် ကို စိုစို စွတ်စွတ် နဲ့ ရောက်လာတော့ ချိုလေး တနေ့လုံး တခုခု လိုနေသလို ဖြစ်နေတဲ့ တောင်းတ မှုတွေ ကြောင့် ဖီးတက်လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဟာကြီးက မာတောင်တောင် နဲ့ ချိုလေး ပေါင်တွေကို လာထောက်နေတာ ကိုလည်း သတိထားမိနေတယ်၊ သူက နောက် ချိုလေး လည်တိုင်က နေ ချိုလေး နူတ်ခမ်းတွေကို ပြောင်းပြီး ဖိကပ် စုပ်နမ်း လိုက်ပြီးမှ၊ တိုးတိုးလေး၊ စုလေး ဘမြတ် ဟာ ကိုင်ကြည့်ချင် ရင် ကိုင်ကြည့်လို့ ရပါတယ်၊ လို့ ပြောတယ်"

"ဝိုး...ချိုလေး က....."

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာတခုလုံး ရဲတွတ်သွားတယ်။

"ချိုလေး သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးလိုက်သေးလား"

ကျနော့် အသံမှာတော့ နည်းနည်း မကျေမနပ် အသံတော့ ပါသွားမယ် ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်။ ခု နောက်ပိုင်း ချိုလေး ကျနော့် ကို ပုလွေ မမှုတ်ပေးတာ ကြာလှပေါ့၊ ညားပြီးကာစ လောက် ကတော့ ကျနော် တောင်းဆိုလို့ ရှိရင် ဝတ္တရား ကျေတဲ့ အနေနဲ့ မှုတ်ပေးသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူသိပ်ကြိုက် ပုံ မပေါ်တာနဲ့ ကျနော် က အတင်း မတိုက်တွန်းတော့ ဘူး၊ ကျနော့် အတွက် က နိုင်ငံတကာ က ကောင်မတွေ ပုလွေပေးတာကို ခံဘူးနေတာ ဆိုတော့ သိပ်ကြီးလည်း အငမ်းမရ မလိုခဲ့ပါဘူး၊ ချိုလေး ကတော့ သူကိုယ်တိုင်က စပြီး ပုလွေ ကောက်ပေးတာမျိုး မရှိခဲ့ဖူးဘူး။

"ပေါက်ကရ လျှောက်ပြောမနေပါနဲ့ ကိုကို၊ ချိုလေး ထိရုံ ထိပြီး စမ်းကြည့်ရုံ သက်သက်ပါ"

"ထိရုံထိတာ ဆိုတော့ စက္ကန့် ပိုင်းလေးလား"

"အင်း"

နောက်တော့ သူ နည်းနည်း တွေဝေပြီး တော့ ထပ်ဖြည့်ပြောတယ်

"မဟုတ်ဘူး မိနစ်ပိုင်းလောက်တော့ ကြာမယ်၊ ချိုလေး တို့ နမ်းကြတယ်၊ သူက ချိုလေးကို သူ့ဟာ ဆုပ်ကိုင်ထားဖို့ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး က ဆုပ်ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုပ် နည်းနည်း လုပ်ပေးတယ်၊ သူ့ဟာကြီးက စိုရွဲနေတယ်၊ ဂွမ်းဘုံ ရဲ့ သွားရည်တွေကြောင့် ထင်တာပဲ၊ နောက် သူ့ဟာကြီး က တော်တော်တော့ တုတ်တယ်၊ ချိုလေး လက်နဲ့ ဆုပ်တာ လုံးပတ်ကို တဝက်လောက်ပဲ မှီတယ်"

"အဲတော့ ချိုလေး က အဲ စုလေး က ဘမြတ်ကြီးကို ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပေါ့"

ကျနော်က သူတို့ အခေါ်အဝေါ် ကို ပါ ကပ်ရိ ပြီး စလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကမသိဟန်ဆောင်ပြီး၊

"လုံးဝ ကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး"

"ဟင် အဲတော့"

"အင်း အဲဒီ မှာ ရှက်စရာ တွေနဲ့ ဇာတ်လမ်း စရှုတ်တော့တာပေါ့၊ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ရင်း ကစ်ဆင်တွေ ပေးရင်း ချိုလေး လက်က လည်း သူ့ဟာကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်လို့ အဲလို အခြေအနေမှာ အမိုးကို ဝင်တဲ့ တံခါး ဖွင့် သံနဲ့ ပိတ်သံကို ကြားလိုက်ရတယ်၊ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ချက်ခြင်း ခွာလိုက်ကြပြီး ချိုလေး လည်း လက်မှာ ပေနေတာတွေကို ထမီ နဲ့ သုတ်လိုက်တယ်၊ သူလည်း စလွယ်သိုင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကို ပြန်ဖြေချပြီး ဝတ်လိုက်တယ်"

"ဟိုက်၊ ဘယ်သူရောက်လာတာလဲ၊ အခန်းနီးနားချင်းလား"

"နိုး အဲဒါထက် ဆိုးတယ်၊ ဖိုးခွားလေ၊ နောက်လုံခြုံရေး ကောင်လေးလေ"

"အိုး"

"ဖိုးခွား က ချိုလေး တို့ နားရောက်လာတော့ ဘမြတ် က ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ထားပြီးနေပြီ ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာကြီးက ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတာ အသိသာကြီး၊ အဲဒါ ဖိုးခွား က ရေတိုင်ကီနား လျှောက်လာရင်း၊ အဘမြတ် ဂွမ်းဘုံ ကပြောတယ် အဘမြတ်......လို့ ပြောရင်း ချိုလေး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စကားစ ရပ်သွားတယ်"

"သူက တော့ ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် တို့ ဟိုဟာ လုပ်နေကြတယ်လို့ တွေးမှာပဲ"

"သေခြာတာပေါ့၊ သူလည်း ချိုလေး ကို တွေ့လိုက်တော့ မျက်နှာ မထားတတ် ဖြစ်သွားဟန်တူတယ်၊ ချိုလေး ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တည့်တည့် မကြည့်ရဲဘူး၊ ချိုလေး ပေါင် တွေ ကို မျက်လုံး စောင်းကြည့်တယ်၊ ချိုလေး လည်း သူကြည့်နေတဲ့ နေရာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်တော့ ထမီမှာ အရည်စို အကွက် ဖြစ်နေတာ၊ ဘမြတ် အတန်ကြီး နဲ့ ထိုးထောက် နေတုန်း က အရည်တွေ စိုကုန်တာနေမယ်၊ သူ့ အတွက် ဘာမှ ဆက်တွေး နေစရာမလိုတော့ ဘူး လေ"

"အဲတော့ နောက် ဘာဆက်ဖြစ်လဲ"

"အင်း ချိုလေး လည်း ခုန ဂွမ်းဘုံလိုပဲ ခေါင်းငုံ့ပြီး တံခါးဆီ ကို ပြေးထွက် သွားခဲ့ရတော့တယ်"

"ဟားဟားဟား ဝဋ်လည်တာပေါ့"

"ရီမနေနဲ့ ဒီမှာ ဖြင့် သေတော့မယ်"

"အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီး"

အင်း ကျနော့် မိန်းမ ကတော့ နောက်ထပ် ခြေလှမ်း အသစ်တခု လှမ်းလိုက်ပြန်ပြီပေါ့၊ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး ရဲ့ လီးကို အမိုးပေါ်မှာ ဆုပ်ကိုင် ရင်း ကစ်စ်ဆင်တွေ ပေး၊ နို့တွေ အကိုင်ခံနေတုန်း နောက် လုံခြုံရေး တယောက်က မိသွားခဲ့ပြန်တယ်။

"အင်း ဆက်ပြောပါဦး နောက်တော့ရော"

"ချိုလေး လှေခါးကနေ ဆင်းပြေးပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်လာခဲ့တယ်၊ သား က အိပ်ပျော်နေတုန်း မို့ တော်သေးတယ်၊ ချိုလေး လက်တွေ ဘာတွေ ဆေး စိုကွက်နေတဲ့ ထမီကို လည်း လဲ၊ ထမီလည်း လဲပြီး ရော အိမ်ရှေတံခါး က ဘဲလ်မြည်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သွားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘမြတ် ရယ်၊ အနောက်မှာက ဖိုးခွား လည်းပါတယ်၊ ချိုလေး က ဘာလဲ လို့ မေးလိုက်တော့သူက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊ ကိုယ်တို့ စခဲ့တဲ့ ဇတ်လမ်းလေး အဆုံး သတ်ရအောင်လေတဲ့၊ ချိုလေး တံခါး ကို ဆောင့် ပိတ်ပြစ်လိုက်တယ်၊ ချိုလေး တကိုယ်လုံး လည်း တုံရီ နေတယ်၊ အဖြစ်အပျက်တွေ က မြန်လွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘာတွေးရမှန်းကို မသိတော့ဘူး"

"သဘောပေါက်တယ်"

"နောက်တနေ့ ချိုလေး သားကို ကျောင်းကား ဆီ လိုက်ပို့ပေးတော့ လုံခြုံရေး ဂိတ်တဲ မှာ ဘမြတ် ရော ဖိုးခွားရော ရပ်နေကြတယ်၊ ဘမြတ် အပြုံး က ငါပိုင်ပါတယ် ဆိုတဲ့ အပြုံးမျိုး၊ ဖိုးခွား ကတော့ ပြုံးချင်တာကို မနည်းထိန်း ထားနေရသလိုမျိုး၊ ချိုလေး ထင်တာတော့ ဘမြတ် က အကုန် လျှောက်ပြောထားပြီးပြီလို့ ထင်တယ်၊ ဖိုးခွား တို့ ဂွမ်းဘုံ တို့ကိုပေါ့၊ အဲလို လူတွေ သိသွားပြီ ဆိုရင် ကိုကို သိတဲ့ အတိုင်းပဲ အတင်း အဖျင်း တွေက ပြန့်တာ ဘယ်လို မြန်သလဲ ဆိုတာ၊ ချိုလေး တော့ သိက္ခာအဖတ်ဆည် မရတော့ပါဘူး လို့ စိတ်ပူတာပေါ့"

"အော်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး က ခပ်ကွာကွာ နေလိုက်ပြီပေါ့"

ကျနော့် ခံစား မှု တွေက လည်း အစွန်း နှစ်ဖက် လွန်ဆွဲ နေတယ်၊ တဖက်က ကြည့်လိုက်ရင် ချိုလေး ပုံဖေါ်တဲ့ အတိုင်း ဆို ကျနော့်ရဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ကို ပိုကြွ စေတယ်၊ နောက်တဖက်က ကြည့်ရင် တော့ ချိုလေး ပြောသလိုပဲ၊ အတင်း အဖျင်းတွေနဲ့ ကျနော်တို့ မိသားစု ဂုဏ်သိက္ခာ ကို ထိခိုင်နိုင်တယ်၊ ပြဿနာ မျိုးစုံ လည်း တိုးလာနိုင်တယ်။

"ချိုလေး စိတ်တွေ မငြိမ်သက်ပဲ ဟိုတွေး ဒီတွေး လျှောက်တွေး နေတုန်း ချိုလေး တို့ အခန်းကို ဘမြတ် ရောက် လာတယ်၊ သူက ပြောတယ် ဖိုးခွား က သူ့ကို ပါးစပ် လုံပါ့မယ် လို့ ဂတိပေးတယ်ပေါ့၊ နောက်ပြီး သူဂွမ်းပုံ ကို လည်း လုံးဝ မပြောပါဘူးတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး လန့် ပြီး စိတ်က ပူနေတုန်းပဲ၊ နောက်တော့ သူက ချိုလေး ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက် ထားပြီး ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးရင်း ဖြောင်းဖျ နေတော့ ချိုလေး နည်းနည်း စိတ်သက်သာရာ ရလာတယ်၊ နောက်တော့ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ဆိုဖာမှာ အတူထိုင်ကြရင်း သူက ချိုလေး ကို စနမ်းတယ် ပြီးတော့ ချိုလေး လက်မောင်း တွေ ပါးတွေကို သူ့လက်ဖဝါး နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း က တဖြည်းဖြည်းချင်း စိတ် တွေ အနည်ထိုင် သွားအောင် လုပ်ပေးတယ်"

" ကိုကို စိတ်ထဲ ထင်တာ ပြောကြည့်မယ်နော်၊ သူ ချိုလေး ကို နောက်တဆင့် ထပ်တိုး ဖို့ ကျိုးစား တယ်မလား"

"ကိုကို ဘယ်လို သိလဲ"

"ဟဲဟဲ ကြွားတာတော့ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ကိုကို လည်း စော်တွေ အများကြီး ကို ကြူခဲ့ ဖန်ခဲ့ဘူးတာပဲ၊ မိန်းမ တွေက သူတို့ ကိုယ်သူတို့ မလုံခြုံတော့ဘူး၊ စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားပြီး ဂဏှာ မငြိမ် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူတို့ ကို ကိုယ်ခန္ဓာ အထိအတွေ့ နဲ့ ပွေ့ဖက် ပြီး ချော့မြူတာကို အလိုလားဆုံးပဲ"

"အွန်း ချိုလေး က ကိုကို့ လို ရီးစား အများကြီး ထား မျက်နှာများခဲ့ တဲ့သူမှ မဟုတ်တာ"

"အင်းပါ အင်းပါ ၊ ထားပါတော့ ၊ နောက်တော့ ဘာဆက်ဖြစ်လဲ"

"ချိုလေး က တီရှပ် နဲ့ ထမီ ကို ဝတ်ထားတာ၊ ချိုလေး တို့ တယောက် နဲ့ တယောက် နမ်းရှုံ့ နေကြရင်း သူက တီရှပ် အောက်ခြေက နေ မပြီး ဆွဲချွတ်တယ်၊ ချိုလေး လည်း လက်မြှောက်ပေးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ သူက ဘရာကို ဂျိတ်တွေ ဖြုတ်ပြီး ပုခုံးသိုင်း ကြိုး ပါ ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ အဲဒါ ချိုလေး ပထမဆုံး အကြိမ် အပေါ်ပိုင်း အဝတ်ဗလာ နဲ့ သူနဲ့ အတူတူ နေဖူးတာပဲ၊ နောက်တော့ သူက ချိုလေး နို့ တွေကို စို့တယ် လက်နဲ့ ညှစ်တယ် ဆိပ် ဆွဲတယ်၊ အနီမှတ်တွေ အများကြီး ဖြစ်အောင် လုပ်ပြစ်တယ်"

"တကယ်၊ ပြစမ်း ပါဦး ကိုကို့ ကို"

ချိုလေး က တီရှပ်ကို လှန်ပြီး တော့ ပြတယ်၊ အောက်မှာ ဘရာ ဝတ်မထားတော့ သူ့ရဲ့ ဖြူဖွေး ဖောင်းတင်း နေတဲ့ နို့မှာ အနီမှတ်တွေ အများကြီးပဲ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ဝါး ဒီဘဲကြီး ငါ့မိန်း မကို တကယ့် ကို လုပ်ချ သွားတာပဲ၊ ကျနော့် စိတ်မျက်စေ့ထဲမှာ ကျနော်တို့ ဧည့်ခန်း ဆိုဖါပေါ်မှာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း နိကပ် နဲ့ ဖွေးဖြူ ပြီး ထွားထွား မို့မို့ ရွေရင် အစုံ နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကို ညိုညို ပုပု အဖိုးကြီး က ပွေ့ဖက်ပြီး ကြိုက်သလို ထင်တိုင်း ကဲနေတာကို ပုံပေါ် မိနေတယ်၊ ချိုလေး က တီရှပ် ကို ပြန်ချ ပြီး ဖုံး မလို့ လုပ်လို့ ကျနော်က တား ထားလိုက်ရတယ်။

"တခြား တစိမ်း ဘဲကြီး တဗွေ က အနီမှတ်တွေ အသားပေါ် စွဲကျန်အောင် လုပ်ခဲ့တာကို ခံပြီး ကိုယ့် ယောက်ျား ကို ဝက်ကမ် ပေါ်မှာ ပြရမှာကို ကျတော့ တွန့်တိုနေတာလား"

"ပြီးရော ဒါဆိုလည်း ၊ ဒါပေမဲ့ တမျိုးကြီးမို့ "

"နောက်တော့တဆင့်တက်လာသေးလား"

"အင်း၊ နည်းနည်း လေး ကြာလာတော့ သူက ချိုလေး ခါးက ထမိန်စ ကို ဆွဲဖြည်ဖို့ ကျိုးစားတယ်၊ ချိုလေး က သူ့လက်ကို အတင်းတွန်းလွှတ်တယ်၊ သူက ခုလောက်ထိ ဖြစ်နေပြီး ဘာကို ရှက်နေရတာလဲ လို့ ပြောတယ်၊ ချိုလေး က စု စိတ်မလုံသေးဘူး ဘမြတ် အတင်း မလုပ်နဲ့ လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ချိုလေး နဲ့ သူနဲ့ အဲလို အပြန်အလှန် စကားများကြပြီး တော့ မှ သူက ၊ ချိုလေး မနေ့က လက်နဲ့ စခဲ့ တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ချိုလေး လက်နဲ့ အဆုံး သတ်ပေးလို့ ပြောလာတယ်"

"သူ့ ကို ဂွင်းထုပေးဖို့လား"

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာ ပန်း‌ရောင် သန်းသွားတယ်။

"အဲတော့ ချိုလေး က လုပ်ပေးလိုက်လား"

ချိုလေး ရဲ့ ရဲ နေတဲ့ မျက်နှာ က အဖြေကို ပေးနေပြီးသားလေ၊ ကျနော် ကွန်ပြူတာ စခရင် ပေါ်က ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ် ငေးစိုက် ကြည့်နေမိတယ်၊ ရှက်သေးဖြန်းတဲ့ မျက်နှာ နဲ့ နို့တွေမှာ လည်း အချစ်အမှတ်အနီတွေ နဲ့ ဖုံးလို့၊ လွန်ခဲ့တဲ့ လလောက်က အိန္ဒြေရှင် တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ တယောက် က နေ ပြီး ဘယ်က ဘယ်လို မြန်မြန် ဆန်ဆန် အသွင်ပြောင်းသွားခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ တွေးနေမိတယ်။

ချိုလေး ကဆက်ပြောတယ်။

ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၁၀)


ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၁၀။

" အိုး ရက်စ်... အဲလိုလေး အဲလိုလေး မြန်မြန် မြန်မြန်...အူးးးးးးး ရက်စ်.........."

ဘဲလား ဆိုတဲ့ ဟာဝိုင်ရီ မလေးပေါ့၊ ကျနော် တို့ သင်္ဘော ဟိုနိုလူလူ ဆိပ်ကမ်း ကပ်တိုင်း ကျနော် နဲ့ ချိတ်မိနေကြ၊ သူက တကယ့်ကို အသံအကျယ်ကြီး ငြီးငြူ တာ ဝါသနာကို ပါတာ၊ သူ့ ခြေသလုံး နှစ်ချောင်းကို ကျနော့် ပုခုံးပေါ် ထမ်း ပြီး သူ့ကို အရှိန် ပြင်းပြင်း နဲ့ ဆောင့်လိုးပေးနေတုံး အော်နေတာလေ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ခု အချီ လိုး နေတာ နာရီဝက်လောက်တောင် ရှိသွားပြီ၊ ဒါပါနဲ့ ဆို ဒီနေ့ အဖို့ သုံးချီမြောက်ပဲ။

"ရက်စ်..............အူးးးးးးးးးးးးးးးး"

ဒါ သူ့ရဲ့ နောက်ဆုံး အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားလို့ အော်လိုက် တဲ့ အသံလေ။ သူ ပြီးသွားလို့ ခန အမောပြေနားပြီး တာနဲ့ ထပြီး ကျနော့် မာနေသေးတဲ့ လီးတန်က အဖေါ် ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊

"မင်း က မပြီးချင်သေးဘူးလား"

ဘဲလာ က သူ့ဆံပင်တွေကို လည်ပင်းနားကနေ နောက်ဖက်ကို သပ်လိုက်ရင်း ကျနော့် လီးကို လက်တဖက် ကဆုပ်ကိုင်လို့ ပုလွေ ပေးတော့ မလို နဲ့ မေးပါတယ်။

"ငါ စကိုက် ခေါ် မလို့ အချိန်ရောက်နေပြီ"

လို့ ပြောရင်း သူ့လက်ကို အသာတွန်းဖယ်လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ထ စွပ်လိုက်တာကို နားမလည်နိုင်တဲ့ အကြည့် နဲ့ ကြည့်နေတယ်။

"အင်... ဟန်.. နင် ဒီနေ့ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ..မင်း စိတ်တွေက တခြားတနေရာကို ပြန့်လွင့်နေသလိုပဲ၊ ငါတို့ လိုးနေချိန်လည်း မင်းမျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်လို့၊ ငါ တော့ မပြောတတ်ဘူး ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ မင်းက အရင်က နဲ့ မတူဘူး"

"အလုပ် က ပရက်ရှာတွေ ကြောင့်ပါကွာ"

ကျနော့် စိတ်ထဲ ဖြစ်နေတာတွေ သူ့ကို ဘယ်လို ပြောပြလို့ ရမလဲ၊ တကယ်က ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ချိုလေး နဲ့ ဦးသာမြတ် ကြီးတို့ အကြောင်းက ပဲ စိုးမိုးနေတာလေ၊ ခုလို လှပ ချောမောတဲ့ ဘဲလာ လို ကောင်မလေး မျိုး နဲ့ လိုးနေရတာတောာင်မှ ချိုလေး နဲ့ ဦးသာမြတ် ကြီးတို့ ဘယ်လို ဖြစ်နေကြပလဲ ဆိုတဲ့ အတွေး တွေက ခေါင်း ထဲက မထွက်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာလေ။

ဘဲလာ လည်း အကဲခပ်မိပုံရပါတယ်၊ သူ့အဝတ်အစား တွေ ကောက်ဝတ်ပြီး နူတ်ဆက်လို့ ထွက်သွားတော့တယ်။ အဲတော့မှ ကျနော်လည်း ကမန်းကတမ်း ကွန်ပြူတာ ထဖွင့် စကိုက် မှာ လော့အွန်လိုက်ပြီး ချိုလေး ပေါ်လာဖို့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခုဆိုရင် ကျနော် တို့ နောက်ဆုံး စကားပြောခဲ့တာကနေ သုံးရက် တောင် ရှိသွားပြီ၊ ကွန်ပြူတာ က စကိုက် စခရင် ကို ဆယ်မိနစ် လောက် စောင့်ပြီး စိုက်ကြည့်နေတုန်း ချိုလေး လော့အင် ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို တန်း ဆက်လိုက်တယ်။

"ဟေး ချစ်လေး"

"ဟိုင်း ကိုကို"

ချိုလေး ကြည့်ရတာ သိပ်ပြီး တော့ တက်တက်ကြွကြွ မရှိသလိုပဲ။

"ဘယ်လိုလဲ သူ ပြန်အောက်ကျို့ ဝင်လာလား"

"ဟင့် အင်း ၊ ဇာတ်လမ်း က နည်းနည်း တော့ စရှုတ်လာပြီ"

"ဘယ်လို ဖြစ်လို့လဲ"

"အင်း သူက ပြန်အောက်မကျို့ ဘူး၊ ချိုလေး နဲ့ သူနဲ့ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖြတ်သွား ဖြတ်လာ ဆုံရင် တယောက်နဲ့ တယောက် ခပ်စိမ်းစိမ်း ပဲ ကြည့်ကြတယ် နူတ်လည်း မဆက်ကြတော့ဘူး၊ သူကလည်း ချိုလေး ကို ပြုံးမပြသလို ချိုလေး ကလည်း ခပ်တည်တည် ပဲနေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူက တခုခု လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်တယ် ထင်တယ်၊ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က ချိုလေး သားကို ကျောင်းကား ကနေ သွားကြိုပြီး အိမ် ပြန်လာတော့၊ သူတို့ လုံခြုံရေး တဲ နားမှာ သူနဲ့ ဂွမ်းဘုံ နဲ့ စကားပြောနေတာ တွေ့ရတယ်"

"ဂွမ်းဘုံ....အဲဒါ ဟို ကောင်မလေး...."

"ဟုတ်တယ် သူနဲ့ အမိုးပေါ်မှာ လုပ်နေတုန်း ချိုလေး နဲ့ ပက်ပင်းတိုးခဲ့တဲ့ အိမ်ဖေါ် မလေး၊ သူတို့ နှစ်ယောက် စလုံး က ပြုံးရီလို့၊ ဂွမ်းဘုံ က တခစ်ခစ် နဲ့ ရီနေတာ၊ သူတို့ ကျူ နေကြတယ် ဆိုတာ အသိသာကြီး၊ ချိုလေး ဂိတ်ထဲ ဝင်လာတော့ ဦးမြတ် က ချိုလေး ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးတဲ့ အပြုံး က တမျိုးကြီး၊ ပုံစံ က နင်မပေးလည်း ငါ့မှာ ပေးမဲ့သူ ရှိတယ် ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးကြီး၊ ပြီးတော့ မှ ချိုလေး ကို မျက်နှာလွဲပြီး ဂွမ်းပုံ နဲ့ ဆက်စကားပြောနေတယ်။ အိမ်ပေါ် ရောက်တော့ သား အတွက် နို့ ကြို ထားခဲ့ ပြီး တီဗီ ဖွင့်လေး လိုက်တယ်၊ နောက် ဝရံတာ ဘက်ထွက် ပြီး ကင်းတဲ ဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမြတ် နဲ့ ဂွမ်းဘုံ နဲ့ က စကားပြောနေတုန်း၊ ဦးမြတ် က ချိုလေး ဘက် ကို မသိမသာ လှမ်းလှမ်း ကြည့် နေတယ်၊ သူတို့ ကို ချိုလေး လှမ်း အကဲခပ်နေတယ် ဆိုတာ သူသိတယ်လေ"

"သူက ချိုလေး မနာလို အောင် လုပ်နေတာပေါ့"

"ထင်တာပဲ"

"အဲတာ ချိုလေး ကရော ဖြစ်တာပဲလား"

ချိုလေး က အဖြေပေးဖို့ အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းနေတယ်။ ပြီးမှ၊

"အင်း လို့ ဆိုရမလားပဲ၊ ချိုလေး သူ့ ကိုမနာလိုစရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊ သူ့ဘာသာ သူ ကောင်မလေး နဲ့ စကားပြောနေတာ လည်း ဘာမှ တားခွင့် မရှိဘူး ဆိုတာ သိပါတယ်၊ တကယ်တမ်း ကချိုလေး နဲ့ ဦးမြတ် နဲ့ အပရိက မဖြစ်ခင် ကတည်းက သူတို့ နှစ်ယောက် က ဖြစ်နေကြတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ သိသိ ကြီးနဲ့ ချိုလေး စိတ်အနှောက် အယှက် ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်၊ ချိုလေး က သူ အောက်ကျို့ ပြန်ဝင်လာမယ်လို့ မျှော်လင့် ထားခဲ့ ပေမဲ့ သူက တခြား အမျိုးသမီး တယောက် ရှိနေတယ်"

"ချိုလေး က တခြား အမျိုးသမီး တယောက် မဟုတ်ဘူးလား၊ သူနဲ့ အဲလို မရင်းနှီးခင်က"

"တော်တော့ ကိုကို၊ အကောင်း ပြောမလို့၊ အဲဒါ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် နို့ကို သားအတွက် ထည့်ပေးပြီး စားစရာ ပါ ပြင်ပေးလိုက်ပြီးမှ ဝရံတာကို ထပ်ထွက်လာခဲ့တယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ဂွမ်းပုံ က ဦးမြတ် ဆီက နေ အိမ်ကို ပြန်လျှောက်လာနေပြီ၊ သူ့လက် ငါးခြောင်း ထောင်ပြီး တခုခု လှမ်းပြောလိုက်တာ ဦးမြတ် ကြီးကလည်း ခေါင်းညိမ့် ပြတယ်၊ ဂွမ်းပုံ အိမ်ထဲလည်း ဝင်သွားရော၊ ဦးမြတ်ကြီးက ချိုလေး ရှိရာ မော့ကြည့်ပြီး လက်ရမ်း ပြလိုက်တယ်၊ သူ့လက်ထဲမှာ လည်း သော့တွဲကြီးနဲ့၊ ပြီးတော့ ချိုလေး ကို ကျောခိုင်း ပြီး ထွက်သွားတယ်၊ ချိုလေး လည်း အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် လာပြီး သားနဲ့ အတူ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်၊ နောက် တော့ သား တရေးတမော အိပ်ဖို့ အချိန် ကျတာနဲ့သူ့ကို သိပ်လိုက်ပြီး ဝရံတာကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်"

"အင်း အဲတော့"

ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲ ဆိုတာ ကျနော် အရမ်း စိတ်ဝင်စားနေမိပြီ၊

"ချိုလေး ဝရံတာ မှာ ထွက်ရပ်လိုက်တေ့ ဦးမြတ် ကို မတွေ့တော့ဘူး၊ ဖိုးခွား လေးပဲ လုံခြုံရေးတဲ မှာ ရှိနေတယ်၊ ကွန်ဒို ခြံဝန်း အထဲ လိုက်ကြည့်တော့လည်း ဦးမြတ်ကို ဘယ်နေရာမှာမှ မတွေ့တော့ဘူး၊ ဂွမ်းပုံကို လည်းမတွေ့ ဘူး၊ ချိုလေး နည်းနည်း သံသယ ဖြစ်လာတယ်"

"သူတို့ အမိုးပေါ် တက်လုပ်နေကြပြီလား"

"ရူး ..နေပါဦး....ချိုလေး အစီအစဥ်နဲ့ ချိုလေး ပြောပါရစေ၊ ဟုတ်တယ် ချိုလေး လည်း အဲဒီ အတိုင်း တွေးလိုက်မိတယ်၊ အဲဒါနဲ့ လှေခါးကနေ အမိုးကို တက်တဲ့ လှေခါး ကို သွားကြည့်လိုက်တယ်၊ အဲဒီလှေခါးထိပ်က အမိုးကို ဝင်တဲ့ တံခါးလေး ဟတတ ဖြစ်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး လဲ အပေါ်တက် ပြီး တံခါးကို တွန်းဖွင့် အမိုးပေါ် တက်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာသံမှ မကြားဘူး တိတ်ဆိတ်နေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ဟိုတခါ တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ရေတိုင်ကီကြီး အနောက်ဘက်နား ကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ အဲဒီနား ရောက်တော့မှ ပလွတ်ပလွတ် ရွှတ်ရွှတ် အသံတွေ ကြားရတယ်၊ အဲဒီ ဒေါင့်ချိုးလေး လည်းချိုးလိုက်ရော သူတို့ကို တန်းတိုးတော့တာပဲ"

"ဘာတွေ့ရလဲ"

"နေ့အလင်းရောင် ထင်းထင်း ကြီးမှာ ဦးမြတ် က နံရံကို မှီပြီး ရပ်နေတယ်၊ ဂွမ်းဘုံ က သူ့ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း က သူ့ဟာကြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စုပ်နေတာ"

"ဟား ချိုလေး အဲတော့ ဘာလုပ်လဲ"

"တကယ်အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ချိုလေး ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ဟေး ဒါက ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲ ဆိုပြီး လှမ်းအော်လိုက်တယ်၊ ဂွမ်းပုံက ချိုလေး အသံကြားတာနဲ့ အရမ်း လန့်သွားတယ်၊ သူ့ပါးစပ်ထဲက ဦးမြတ် ဟာကြီးကို ချွတ်ပြီး ချိုလေး ကိုတလှည့် ဦးမြတ် ကို တလှည့် ကြည့်ပြီး ကမန်း ကတမ်း ထ ချိုလေး နားက ဖြတ်ပြီး တံခါးပေါက်က နေ ပြေးထွက်သွားတော့တယ်"

"ဦးသာမြတ်ကြီး က သူ့နောက်က ပြေးလိုက်မသွားဘူးလား"

"ဟင့်အင်း သူက ဒီအတိုင်းပဲ ရပ်နေတယ်၊ သူ့ဟာကြီး က တောင်ရက် တန်းလန်းကြီး နဲ့၊ သူ့ပုဆိုးက လည်း ခြေကျင်းဝတ်မှာ ကွင်းလုံးချွတ်ချထားတာ၊ ချိုလေး လည်းရုတ်တရက် ဆိုတော့ သူ့ဟာကြီးကို ငေးကြည့်မိတယ်၊ ပြီးမှ သူ့မျက်နှာကို.."

"ဘယ့်နှယ့်လဲ"

"ဘာကို ပြောတာလည်း"

"ကြီးလား ၊ သေးလား၊ တုတ်လား၊ ပိန်လား"

"ပုံမှန်ပါ"

ချိုလေး က ပြီးစလွယ် ဖြေလိုက်မှန်း ကျနော် သိတယ်၊

"ကိုကို့ ထက် ကြီးလား"

ကျနော့် လီး ကခြောက်လက်မ လောက်ရှိပါတယ်၊ ကျနော့် ကို ဘယ်မိန်းကလေး ကမှ လီးနဲ့ ပတ်သက်လို့ အားမရဘူးလို့ မပြောကြပါဘူး။

"ကိုကို့ လောက်တော့ မရှည်ဘူး ဒါပေမဲ့ တုတ်တယ်၊ အဲဒါ ထားလိုက်စမ်းပါ၊ ဘမြတ် က စိတ်တိုနေတဲ့ ပုံ သူ့မျက်နှာ က ပြ ပြီး လုံခြည်ကို လည်း ကောက်ဝတ်ဖို့ စိတ်ကူးပုံ မပေါ်ဘူး၊ ချိုလေး ကိုပဲ ဒီအတိုင်း စိုက်ကြည့် နေတယ်၊ ချိုလေး လည်း သူ့ကို ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်၊ နောက်တော့မှ သူက၊ ..မမလေး အဲဒါက ဘာသဘောလဲ၊ မမလေး ပဲ မထိနဲ့ မကိုင်နဲ့ ဆိုလို့ ကျနော် က မထိမကိုင် ဘူး အနားတောင် မကပ်ခဲ့ဘူး၊ ခုတော့ တခြား မိန်းမတယောက်က ကနော့် ဆန္ဒ ရှိတာ ပေးလုပ်တာကို လာပြီးတော့ ဖျက်လို ဖျက်ဆီး လုပ်ရတာလဲ၊ လို့ ပြောတယ်၊ ချိုလေး ကလည်း ၊ ဘမြတ် ဒီလို နေ့လည်ကြောင်တောင်ကြီးမှာ အပြင်ဘက် အမိုးပေါ် ဟာလာဟင်းလင်း ကြီးမှာ မလုပ်သင့်ပါဘူး လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူက၊ မင်း ကပဲ ငါ့ကို ဘာလုပ်သင့် တယ် မလုပ်သင့် ဘူး သင်ခန်းစာ လာပေးနေသေးတယ်၊ ငါနဲ့ မင်းနဲ့ လုပ်ခဲ့ကြ တာတွေကို ပဲ မင်းစဥ်းစားကြည့်ပါဦး၊ လို့ ပြောပြီး ပုဆိုးကို ကောက်မလိုက်ပြီး ချိုလေး နားကို လျှောက်လာခဲ့တယ်"

"သူက ပုဆိုးကို ဝတ်လိုက်ပြီလား"

"ဟင့်အင်း၊ သူက ပုဆိုးကို ပဲ ကွင်းလိုက် မပြီး လျှောက်လာတာ သူ့ဟာ ကြီးက ထောင်လျှက်ကြီး"

"ဟဟ သားကောင်ကို ချိန်ထားတာပေါ့"

ကျနော် နောက်ပြောင်လိုက်တာကို မသိဟန်ဆောင်ပြီး ချိုလေး က ဆက်ပြောပါတယ်။

"နောက် သူက အနားရောက်တော့ ပြောတယ်၊ စု က ဘမြတ် ကို ဂျယ်လဆီ ဖြစ်နေတာပါတဲ့၊ ချိုလေး က ရီပြစ်လိုက်ပြီး၊ အဓိပ္ပါယ် မရှိတာတွေ လာပြောမနေနဲ့ ဘမြတ် က ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်တော်တော် ကြီးမနေနဲ့ လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး စိတ်ထဲမှာတော့ သူပြောတာ ဟုတ်နေသလို ခံစားနေရတယ်၊ သူက ချိုလေး နဲ့ လက်တကမ်း အကွာမှာ သူ့ ဟာကြီး ထောင်မတ်လို့၊ ချိုလေး မနေနိုင်ဘူး နောက်တခါ ထပ်ငုံ့ကြည့်မိတယ်၊ အဲဒါ ချိုလေး အတွက် ကိုကို နဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနောက်ပိုင်း ပထမဆုံး အကြိမ် မြင်ဖူးတဲ့ တစိမ်း ယောက်ျား ရဲ့ တန်ဆာ ပဲ၊ အဲဒါကြောင့် လည်း စူးစမ်း တဲ့ အနေနဲ့ ကြည့်မိတာလည်းဖြစ်မှာပါ၊ ဘမြတ် က ချို‌လေး ရဲ့ အကြည့်ကို သတိထားမိတယ်၊ သူက ၊ စု လေး ဘာလို့ ဘမြတ် ကို လုပ်မပေးတာလဲကွာ၊ စုလေး က ခါးအောက်ပိုင်း ကို အရမ်း ကို တိုနေတာ၊ ဘမြတ် ကတော့ မရှက်ပါဘူးတဲ့၊ ချိုလေး သူ့ ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင် ကြည့်လိုက်မိပြီး၊ တိတ်စမ်း လို့ အော်လိုက်မိတယ်၊ အဲဒီမှာ သူက ချိုလေး ကို ရေကိုင်ကီ ရှိရာကို တွန်းပြစ်လိုက်တယ်"

"ဟိုက် သူ က ချိုလေး ကို အကြမ်းဖက် အတင်းကာရောလုပ်တာလား"

.....................
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၉)


အခန်း ၉။

နောက် နှစ်ရက်လောက် ကျနော်တို့ သင်္ဘော က ဆက်သွယ်ရေးပြင်ပ နယ်ထဲ ရောက်နေပြန်ရော၊ နောက်တော့ ကော်နက်ရှင်း ရှိတဲ့ နေရာ ရောက်တော့ ကမန်းကတမ်း အီးမေးကို ဖွင့်ကြည့် တယ်။ ချိုလေး ဆီက အီးမေး ပို့ထားတာ မတွေ့ရလို့ စိတ်ပျက်မိပြန်ရော၊ နောက် တခါ စကိုက်ဝင်လို့ ရတော့ ဝင်ပြီး ချိုလေး ကို ခေါ်လိုက် ပေမဲ့ ချိုလေး ဘက်က တက်မလာဘူး၊ အချိန်က လည်း မြန်မာပြည်မှာ ညဥ့် နက် ချိန်ဆိုတော့ အိပ်နေပြီ ထင်တယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်၊ ကျနော့် စိတ်တွေက ချိုလေး ရဲ့ နောက်ဆုံး အီးမေး ကို ဖတ်ပြီးကတည်း က ဖြစ်နိုင်ခြေတွေကို လျှောက်တွေးပြီး ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ ဆိုတာ တအုံ့အုံ့ စဥ်းစားနေမိတယ်။

နောက်တပတ်လောက် ကြာပြီးမှ ချိုလေး နဲ့ အဆက်အသွယ်ရတော့တယ်။ အဲဒီ အခါကတော့ တယ်လီဖုံးနဲ့၊

"ဦးသာမြတ် ကြီးနဲ့ ဘယ်လို အခြေအနေ ရောက်နေကြပြီလဲ"

ကျနော် အလောတကြီး မေးလိုက်မိတယ်။ ချိုလေး က တခစ်ခစ် ရီမောရင်းက၊

"ဟင် အဲဒီကိစ္စကိုပဲ ကိုကို က သိချင်တာလား၊ ကိုယ့် သား အကြောင်း ကို တောင် အရင်မမေးတော့ဘူးလား"

"ဟွန်း ချိုလေး နော် ကိုကို့ ကို လာရစ်မနေ နဲ့ "

"အင်းပါ အင်းပါ၊ ကဲ ကိုကို က ဘာကို သိချင်တာလဲ"

"ချိုလေး နောက်ဆုံး အီးမေး ပြီးတော့ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်သေးလဲ၊ သူနဲ့ ချိုလေး အိပ်ပြီးပလား"

"နိုးးး ပါ၊ ကိုကို က လေ တကယ့်ကို တဏှာအတွေးပဲ တွေးနေတာပဲ"

"ဒါဆိုရင်......"

"တကယ် တော့ အခု ပြန်သွေးအေး သွားပြီ"

"အင် ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"သူ က အရမ်း ကို တောင်းဆိုတာ သိပ်များလာတယ်၊ ချိုလေး ကိုကို့ ဆီကို အီးမေး ပို့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း၊ သူ အချိန်အား ရတာနဲ့ ချိုလေး တို့ အခန်းကို ခိုးခိုး တက်လာတယ်။ ချိုလေး တို့ ပွေ့တယ်ဖက်တယ်နမ်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက အရမ်းကို သောင်းကျမ်းလာတယ်၊ ချိုလေး နို့တွေကို လာကိုင်လို့ ဆွဲဖယ်လိုက်တာ အရင်လို မငြိမ်တော့ ဘူး ချက်ခြင်း ပြန်ကိုင်ဖို့ လုပ်တယ်၊ ချိုလေး လည်း ပြန်ဆွဲဖယ်တော့ သူက ‌ဒေါပွတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး တို့ စကားများကြရတယ်"

"စကားများကြတယ်"

"အင်း သူ့ လေသံ ကပိုင်စိုး ပိုင်နင်း ဖြစ်လာတယ်၊ သူကပြောတယ်၊ ငါက ဆယ်ကျော်သက် လူပျိုပေါက် ကလေး မဟုတ်ဘူးတဲ့ ဖက်ရုံ နမ်းရုံ နဲ့ အာသာ မပြေတော့ဘူးတဲ့၊ သွေးဆူပြီး ထန်တဲ့ ယောက်ျားကြီး အရွယ်တဲ့ ဒီဖက်ရုံ နမ်းရုံထက်တော့ သူက ပိုလိုချင်တယ်တဲ့၊ ချိုလေး ကလည်း ပြောလိုက်တယ်၊ ကျမ က အိမ်ထောင်သည် ကလေးတယောက်အမေ လို့ ရှင့် ကို လိုတာထက်တောင် ပိုပြီး လုပ်ခွင့်တွေ ပေးထားတာ လို့ အဲလောက် နဲ့ ကျေနပ်သင့် နေပြီ လို့ ပြောလိုက်တာ သူ ဒေါပွပြီး ထထွက်သွားလေရဲ့"

"ဝိုး.. နောက် တော့ သူပြန်လာပြီး မတောင်းပန်ဘူးလား"

"တကယ်က ချိုလေး က အမှားတခု သွားလုပ်လိုက်မိတယ်၊ တကယ်ပဲ သူပြန်လာပြီး တောင်းပန် တာကို စောင့်ရမှာ၊ ချိုလေး က သူ့ အထိအတွေ့ကို နည်းနည်း စွဲနေသလို ဖြစ်သွားတော့ နောက် နှစ်ရက်လောက်မှာ သူ့ဆဲဖုံး ကိုခေါ်ပြီး ချိုလေး ဆီ လာတွေ့ဖို့ ခေါ်လိုက်မိတယ်"

"အဲတော့"

".........."

"ပြောလေ အဲတော့ ဘာဖြစ်လဲလို့.."

"ချစ် လေး ပြောရမှာ တောင် ရှက်စရာကြီး၊ ဦးသာမြတ်ကြီး က ချစ်လေး ဆာနေတယ် ဆိုတာကို သိနေပြီလေ၊ အဲလို ပြန်ခေါ်လိုက်တာ သူတောင်းဆိုတာကို လိုက်လျော ချင်လို့ပဲ ဆိုတာ တွက်ထားပြီးသား မလား၊ သူ ချို လေး ရင်သား တွေကို စပြီး ကိုင်တော့တာပဲ၊ ဆောရီး ကိုကို ချိုလေး လည်း လိုက်လျော လိုက်မိတယ်"

"အင်း ကိုကို ထင်တာ တော့ ချိုလေး သူ့ ရဲ့ အနမ်း တွေမှာ နစ်မြောသွားလို့ ထင်တယ် ဟဟ"

"သူ့ အနမ်း က ပုံမှန်ပါ၊ သူ့ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးပါး ချိုလေး နူတ်ခမ်း ကို ဖိကပ်ပြီး၊ နဲ့ သူ့လျှာကြီး နဲ့ တတွတ်တွတ် ချိုလေး နူတ်ခမ်းတွေ ပါးစပ်တွေထဲ ထိုးတာ၊ သွားရည်တမြှားမြှား နဲ့၊ ဆိုလိုတာက သူက ကိုကို့ လိုတောင် အနမ်းကောင်းကောင်း ပေးတတ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ချိုလေး ထင်တာကတော့ သူနဲ့ ကိုယ်လုံးချင်း အသားချင်း ပူးကပ် ထိတွေ့နေရတဲ့ ဖီးလ် ကို ခံချင်နေတာ၊ အနမ်း ကို မဟုတ်ဘူး၊ တစိမ်း ယောက်ျားသား တယောက်နဲ့ အသားချင်း ထိကပ် ပွတ်တိုက်နေရတဲ့ အရသာ ကို တမ်းတ မိနေတာ"

"အဲတော့ သူက ချိုလေး နို့တွေကို အငမ်းမရ အမဲဖျက် တော့တာပေါ့ "

"ကိုကို လူ ကို နွားများ မှတ်နေလား၊ အဲလိုကြီး ပြောရလား၊ ဒါပေမဲ့ အင်း သူက ချိုလေး ရင်သား တွေကို ဘလောက်စ် ပေါ် ကနေ အတင်း အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်တော့တာပဲ၊ ပါးစပ်က လည်း အား အိနေတာပဲ၊ အကြီးကြီး တွေပဲနော် အဲလို မျိုးတွေ ပြောတယ်၊ နောက် ချိုလေး ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်တော့တာပဲ"

"အဲတော့ ချိုလေး က ပေးဖြုတ် လိုက်တာလား"

"အဲလိုမှ ပဲ ရတော့မှာလေ၊ ချိုလေး ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကလည်း အသားထူပြီး အကျပ် ဆိုတော့ သူကိုင်ပုံမျိုးနဲ့ အင်္ကျီလည်း ကြေ ကြယ်သီးတွေလည်း ပြတ်ထွက်ကုန်မှာပေါ့၊ သူက ချိုလေး ရင်သား တွေကို ဆုပ်နှယ်နေရင်း က ချိုလေး လည်ပင်းတွေကို စပြီး နမ်းလာတယ်၊ ချိုလေး လည်း စိတ်တွေ ထလာရတယ်၊ အသက်ရူသံတွေ ပြင်းပြီး ရင်လည်း အရမ်းခုံလာတယ်၊ ချိုလေး ဟို ဟာ လေးမှာ တောင် စိုလာတယ်"

"အော် အဲတော့ သူက ချိုလေးကို လိုးရောလား"

"နိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကိုကို နော် ၊ စကား တွေက အရမ်း ကြမ်းတာပဲ၊ သူ အာ့လို အပြောတွေ တော်တော် သဘောကျနေတယ် ဟုတ်လား"

"အဟီး ထားပါတော့ ၊ အဲ နောက်တော့ရော"

"သူက ချိုလေး ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်၊ ချိုလေး က တားတော့ တားချင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ နူတ်ခမ်းမွှေး တွေရဲ့ အထိအတွေ့ က ချိုလေး လည်ပင်းမှာ တအားကို ဖီးကောင်းနေတာ ချိုလေး မှာ သူ့ကို ငြင်းဆန်ဖို့ အားမရှိတော့ဘူး၊ သူ့ လက်တွေက ချိုလေး ရင်သား တွေကို တအားဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်နေတာလည်း ပါတာပေါ့"

"ချိုလေး နို့သီးခေါင်း တွေကိုရော သူတွေ့သွားလား"

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာ ရဲတွတ်သွားသလို၊ အသံက လည်း နည်းနည်း ရှက်သလိုလို တိုးသွားတယ်။

"သူက ချိုလေး ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေ အကုန်ဖြုတ်ပြီးတာနဲ့ ချိုလေး ရင်သား တွေကို ဘရာ အပြင် ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့လက်ချောင်း တွေနဲ့ ချိုလေး နို့သီးခေါင်းတွေကို ပွတ်ခြေရင်းက ချိုလေး လည်ပင်းကို သူ့ နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုပ်နမ်းနေတယ်၊ အရမ်း အရှိန်တက်လာတော့ ချိုလေးလည်း လန့်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို အသာတွန်းပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်ရတယ်၊ သူကလည်း မငြင်းပါဘူး၊ အဲလောက် လုပ်လိုက်ရတာ ကျေနပ်သွားပုံ ရတယ်"

"အော် အဲဒါကို ချိုလေး က သွေးအေး သွားတယ်လို့ ဆိုလိုတာလား ခိခိ"

" ကျွတ်စ် လာမယ် လေ အဲဒီအပိုင်း"

ချိုလေး က ကျနော် နောက်လိုက်တာကို ကျွတ်စုတ်လိုက်ပြီး မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်တယ်၊

"တကယ်က အဲလို သူ့ကို ပြန်ခေါ် ပြီး သူ့အလိုကို လိုက်လိုက်မိတာက ချိုလေး အမှားပါ၊ အဲလို မျိုး နှစ်ခါ သုံးခါလောက် ဆုံပြီးတော့ သူက ချိုလေး ရင်သားတွေ ကို ကိုင်ဆုပ်နှယ် ရင်း က ခါးအောက်ပိုင်းကို စ လက်သရမ်းချင်လာတယ်၊ ချိုလေး က သူ့လက်တွေကို အတင်း ဆွဲဖယ်ပြစ်တယ်၊ အဲဒီမှာ နောက်ထပ် ရန်ဖြစ် ကြတယ်။ အဲဒါ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က မှ၊ အဲတော့ ခုထိ က ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်နေတုန်း"

"အင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချိုလေး က တခြား တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်နဲ့ အပေါ် ပိုင်း နိကပ် ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ တယ် ဆိုတာ စွန့်စား မှု တဆစ်ချိုး ပဲလေ"

"ဘာပြောတယ်၊ နိုးးး ချိုလေး က အပေါ်ပိုင်း နိကပ် မဟုတ်ပါဘူး၊ ဘလောက်စ် နဲ့ ဘရာ ကို မချွတ်သေးပါဘူး၊ ကြယ်သီး ဖြုတ်တယ်၊ ဘရာ က ဂျိတ်ဖြုတ်ပြီးချောင်ထားတယ် အဲလိုပါ"

"ခိခိ ဟုတ်ပါပြီ နိကပ် နဲ့ တော့ နည်းနည်း ကွာတယ်လို့ ဆိုလို့ရပါတယ် ဟားဟား"

"ထားပါ၊ အခု လက်ရှိ အခြေအနေ က အဲဒါပဲ ကိုကို"

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် စလုံး ခနတာ ငြိမ်သက်သွားကြသည်။

"ချိုလေး တနေ့ ဘယ်နှစ်ခါလောက် မာစတာဘိတ်လုပ်လဲ"

"ကိုကို !!!!!!!!!!!!!!!!"

"အမလေး ချစ်လေး ရယ်၊ ဒီလောက် အထိအတွေ့ တွေ နဲ့ ဖက်ယမ်း နမ်းရှုံ့ နို့တွေ အနှယ် အညှစ်ခံ နေရတာ၊ အဲဒါတွေ ပြီးတိုင်း ချိုလေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်မဖြေ ဘူးလို့ မပြောနဲ့နော်၊ ကိုကို ယုံမယ်ထင်လို့လား"

"ကောင်းပြီ၊ အဲလောက် သိချင်ရင် ပြောပြမယ်၊ တရက် ကို လေးငါးခါ လောက်လုပ်ဖြစ်တယ်၊ အထူးသဖြင့် ဘမြတ် ချိုလေး အခန်းက ပြန်သွားတိုင်းအမြဲ လုပ်ဖြစ်တယ်"

"ဟဟ ဘမြတ် တဲ့လား"

"အင်း ချိုလေး ကို သူက ကိုကို သို့ မဟုတ် မောင်လို့ ခေါ်ပါလားလို့ ပြောတယ်၊ ချိုလေး က မခေါ်နိုင်ပါဘူး ဘမြတ် ပဲ ခေါ်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ခိခိ သူက ကိုကို ချိုလေး ကို ဘယ်လို ခေါ်လည်း တဲ့ မေးတယ်"

"အမယ် သူက လည်း ရို နေပါလား၊ အင်း ချိုလေး က ဘာပြောလိုက်လဲ"

"ကိုကို က ချိုလေး လို့ ခေါ်တယ် ဆိုတော့ ကိုကို နဲ့ မတူအောင် စု လို့ ခေါ်မယ်တဲ့"

"ဟားဟား ဘမြတ် နဲ့ စု ပေါ့ ဟဟ ဇာတ်လမ်း ကတော့ လှနေပြီ"

"ကိုကို ကလည်း အဲဒါ အမြဲတမ်း မဟုတ်ပါဘူး ချိုလေး တို့ ဟိုဟာ လုပ်မှ ပါ"

"အင်းပါ ထားပါတော့ အခေါ်အဝေါ်တွေ၊ ချိုလေး မာစတာဘိတ်လုပ်တော့ အစေ့ကို ပဲ ဆော့တာလားလက်နဲ့ ကိုယ့် ကိုယ်ကို ပြန်လိုးသေးလား"

"အာ ကိုကို တော်ကွာ၊ အဲဒီ ဟာ က ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုယ်ပြန်ပြောဖို့ တောင် ရှက်စရာကြီး"

ကျနော့် စိတ်ထဲ နောက်ထပ် မေးခွန်းတခု မေးချင်စိတ်ပေါ် နေတာနဲ့ ပဲ အဲဒီကိစ္စကို လွတ်ပေးလိုက်တယ်။

"အင်း ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ဟိုဟာ ဒီဟာ လုပ်ကြတော့ သူ့ဟာကြီးက မာနေလား"

"ဟိဟိ ဟုတ်"

"အော် ချိုလေး ထိမိနေတာပေါ့"

"အင်း သူက အာ့ ကြီးနဲ့ ချိုလေး ပေါင် တို့ ဖင် တို့ကို ပွတ်နေတာလေ"

"သူ့ဟာကြီးက ကြီးလား"

"သိဘူး အပြင်မှာ တခါမှ မမြင်ရသေးဘူး"

"မသိချင်ဘူးလား"

"ဟင့်အင်း"

ချိုလေး ဖြေတာ က မြန်လွန်းတယ်လို့ စိတ်ထဲ သံသယ ရှိမိတယ်။

"ဟုတ်ရဲ့လား.."

"အိုကေ အိုကေ၊ နည်းနည်း တော့ သိချင်စိတ်ကလေး ရှိတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က အဲဒီ အဆင့်ထိ သွားဖို့ စိတ်ကူး မှ မရှိတာ၊ အခု လောလော ဆယ်တော့ နမ်းတာ ရှုံ့တာ နဲ့ ခါးအပေါ် ပိုင်း ထိပဲ "

"ချိုလေး က သူ့ ရင်ဘတ်တွေ ကိုယ်လုံးတွေကို ရော ပွတ်သတ်ပေးသေးလား"

"နောက်ဆုံး တခါနှစ်ခါ လောက်တုန်း ကတော့ ဟုတ်တယ်၊ သူ့ ရှပ်အင်္ကျီ ကို ကြယ်သီး ဖွင့် ပြီး ရင်ဘတ် ကို ပွတ်သတ်မိတယ်၊ သူက တကယ်ကျစ်လစ် မာကြောနေတာပဲ၊ စစ်တပ်ထွက်မို့ထင်တယ်"

"ချိုလေး နောက်တဆင့် က ဘယ်အထိ စိတ်ကူးထားလဲ"

"ခုချိန်ထိ ကတော့ အဲလောက်ပဲ ချိုလေး ဆန္ဒရှိတယ်၊ သူ့ကို ချိုလေး ရင်သား ပဲ စိတ်ကြိုက် ဆုပ်နှယ်ခွင့် ပေးထားလိုက်တာ၊ အဲလောက် နဲ့ သူကျေနပ်သင့် ပါပြီ"

"အင်း ဟုတ်ပါပြီလေ၊ ယောက်ျား တွေက ဘာလိုချင်တာလဲ ဆိုတာတော့ ချိုလေး သိတယ်မဟုတ်လား"

"အင်း ချိုလေး က အဲဒါ ကို ကိုကို့ အပြန်အတွက် ချန်ထားတယ်"

"ဟဟ အဲလို ဟို မရောက် ဒီမရောက် အခြေအနေမျိုး ချိုလေး ထိန်းထား နိုင်မလား၊ သူလည်း အဲလောက်နဲ့ ကျေနပ် နိုင်မလား နောက်တော့ ငွေရောင်ပိတ်ကားပေါ် ဆက်ကြည့်ကြတာပေါ့၊ "

နောက်တော့ ကျနော်တို့ ပြောနေကြ သား အကြောင်း ဆွေမျိုးတွေ အသိတွေ အကြောင်း စသဖြင့် လျှောက်ပြောပြီး လိုင်းအောက်လိုက်ကြပါတယ်။

.......................
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၈)

ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၈။

ကျနော် အဲဒီနေ့ က အလုပ်ကို ဘယ်လို မှ အာရုံစိုက်လို့ မရတော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်၊ ခေါင်းထဲမှာ ပုညှက်ညှက် လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး နဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ တို့ နှစ်ယောက် ပွေဖက် နမ်းရှုံ့ နေတဲ့ ပုံတွေပဲ စဥ်းစား နေမိတယ်၊ အဲဒီ အဆင့် ကနေ နောက် ထပ်တက်လာပြီး ဘာတွေ ဖြစ် ဦးမှာ လဲ ဆိုတာကို လျှောက်တွေး နေမိတယ်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း နောင်တ နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု နှစ်ခု ကြား လွန်ဆွဲနေတာကို သတိထားမိနေတယ်။

ကျနော် ချိုလေး ကို ကိုယ်လည်း တခြားစော်တွေ နဲ့ အိပ်သေးတာပဲ ချိုလေး လည်း တခြား ဘဲတွေနဲ့ စိတ်ပါရင် အိပ်လို့ ရတယ်လို့ သီအိုရီ အရ ခွင့် ပြုပေးခဲ့ တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တွေးထားခဲ့တာကတော့ ဟိုပါတီတုန်းက လာကြူတဲ့ ဌေးဦး လို ကောင်မျိုး ပေါ့၊ ကျနော်တို့ နဲ့ လယ်ပယ်တူ လောက်၊ အရွယ်တူလောက်၊ အဲလို မ်ျိုး ဖြစ်မယ်လို့ တွေးထားခဲ့တာ၊ အဲလို မျိုး လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း အဆင့်၊ ကျနော်တို့ ထက် အဆင့်နိမ့်ထက် လယ်ပယ်က လူလည်း ဖြစ်၊ သူ့ဦးလေး ဘကြီး အရွယ်လည်း ဖြစ်တဲ့ လူမျိုး နဲ့ ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ လည်း မတွေးထင်ထားမိဘူးလေ၊ တကယ်တော့ အဲလို အဖြစ်အပျက် မျိုးက အောစာအုပ်တွေထဲမှာတော့ ဖတ်လို့ ကောင်းလိုက်မဲ့ ဖြစ်ခြင်း၊ လက်တွေ့မှာ တော့ ကျနော် အီလည်လည် ခံစားနေရတယ်။ နောက်တနည်း အားဖြစ့်လည်း သဝန်တို သလိုလို၊ မတန် မရာလိုလို ခံစားနေရတယ်။

နောက်တခါ ချိုလေး နဲ့ စကိုက် ပြောဖြစ်ကြတော့ ကျနော့် ရဲ့ မပြတ်မသားတဲ့ ခံစားမှု အတွေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် စိတ်ဖြေလို့ အရင်က ထက် ပို အဆင်ပြေသွားခဲ့တယ်၊ ချိုလေး ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ့်လို ပဲ ဖြစ်နေမယ်လို့ ကျနော် ယုံကြည်မိတယ်။

"ချိုလေး ကိုကို ပြောခဲ့သလိုပဲ ချိုလေး ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ အသက်အရွယ်က မိန်းကလေး တွေမှာ ခံစားမှု အပြင်းပျ ဆုံး အချိန်ပဲ၊ ကိုကို ချိုလေး ကို ဟိုး အရင်ကတည်းက ခွင့်ပြုထားခဲ့တယ်၊ ကိုကို အဝေး မှာ ရက်အကြာကြီး ရောက်နေချိန် ချိုလေး ဆန္ဒ ရှိရင် ချိုလေး သဘောဆိုတာကို"

ချိုလေး က ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။ ကျနော်က ဆက်ပြောတယ်။

"ခုလည်း ချိုလေး ဆန္ဒရှိတာကို လုပ်ဖို့ ကိုကို တရားဝင် ခွင့်ပေးတယ်၊ ချိုလေး ကြိုက်တဲ့ အဆင့်ထိကို လုပ်၊ ကိုကို ကတော့ ချိုလေး ကို အန္တာရယ် မရှိအောင် ဂရုစိုက်ဖို့ပဲ သတိပေးချင်တယ်"

"ချိုလေး တကယ်တမ်း ကျတော့ ဒီထက်ပိုပြီး ဆက်သွားချင်ပါ့ မလားဆိုတာတောင် မသိပါဘူး ကိုကို"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ချိုလေး က ကိုကို နဲ့ ချိုလေး တို့ ကြားမှာ ဘယ်လို စိတ်ထားတွေ ပြောင်းကုန်မလဲ ဆိုတာ စိုးရိမ်တယ်၊ ကိုကို ဟာ ချိုလေး ရဲ့ ကမ္ဘာပါပဲ၊ ချိုလေး ရဲ့ ဘဝ က ကိုကို ပါပဲ၊ ကိုကို သာ ချိုလေး အနားမှာ အချိန်ပြည့် ရှိနေမယ်ဆိုရင် ချိုလေး ဒါမျိုး စိတ်ထဲတောင် ပေါ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သေခြာပါတယ်"

"ကိုကို့ အတွက် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့"

ချိုလေး က ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

"ကိုကို တို့ နောက်ဆုံး အကြိမ် ပြောကြပြီးမှ ဦးသာမြတ် ကြီး နဲ့ ဆုံသေးလား၊ "

"အင်း တကယ်တော့ မနေ့ ကပါ၊ ဓါတ်လှေခါးထဲ သွားဆုံတယ်လေ၊ ချိုလေး က သားကို သွားကြိုလာပြီး အိမ်ခန်းကို အပြန်၊ သူက ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ၊ နှစ်ယောက်စလုံး အို့တို့ အန်းတန်း တွေ ဖြစ်လို့၊ သား က သူနဲ့ စကား တွေ အမြှင်မပြတ် ပြောနေတယ်၊ သူက လည်း သားကို တော့ စကားပြန်ပြောပါတယ်၊ ချိုလေး နဲ့တော့ မျက်လုံးချင်း တောင် မဆုံ ဖြစ်ပါဘူး"

"တကယ်လို့ သူ့ဘက် က ချိုလေး ကို စလာရင်ရော ချိုလေး က ဘယ်လို သဘောရှိလည်း"

ချိုလေး က ပုခုံးကို သာတွန့်ပြတယ်။

"ဘယ်လောက်ထိ ချိုလေး က စမ်းချင်တာလည်း"

"သိပ် ကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး"

ချိုလေး က စဥ်းစားသလို လုပ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောတယ်။

"ချိုလေး က အသားချင်း ထိတာ ပွတ်တာ မျိုး အခြေခံ အပရိက လောက်အထိတော့ စမ်းချင်ပါတယ်၊ အဆုံးစွန်အထိတော့ သူနဲ့ မသွားချင်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်"

"အဲဒါ ဆိုလည်း အဲလို အခြေအနေကို ဖန်တီး လို့ ရမဲ့ နည်းလမ်းတွေ ရှိပါတယ်"

"ဘယ်လိုလဲ ကိုကို"

ကျနော် လည်း စဥ်းစားလို့ ရတဲ့ အိုင်ဒီယာတွေကို ချပြလိုက်တယ်၊ ချိုလေး က အဲလို ဆိုရင် ဖြစ်နိုင်မယ်လို့ သူလည်း ထင်တယ်၊ နောက် တရက် နှစ်ရက် လောက် မှာ သူကျိုး စား ကြည့်မယ်လို့ပြောတယ်။

ကျနော်တို့ သင်္ဘော က ပနားမား ကနေ ထွက်ပြီး ပစ္စိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ဆီကို ဦးတည်ခဲ့တယ်၊ ကျနော်တို့ ရဲ့ ဆက်တလိုက် ကွန်မြူနီကေးရှင်း က သိပ်မကောင်းဘူး၊ စကိုက် လုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပြီး၊ အီးမေး နဲ့ ပဲ တခါတလေ အဆက်အသွယ်ရတယ်။ နောက် တခါ ချိုလေး ဆီက အပ်ဒိတ် ကတော့ အီးမေး မှာပဲ ဖတ်ရတော့တယ်။

..........

ကိုကိုရေ၊

ချိုလေး နောက်ဆုံးတော့ ကိုကို ပေးတဲ့ အိုင်ဒီယာကို အရဲစွန့် ပြီး ဒီနေ့ မနက် လုပ်လိုက်တယ်။ သားကို ကျောင်းကား ရှိရာ ပို့လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ လုံခြုံရေး ဂိတ်ကို ဝင်လိုက်တယ်၊ ဦးသာမြတ် က ကုလားထိုင် မှာ ထိုင်နေတယ်၊ သူ့နား ချိုလေး လျှောက်လာတာ မြင်တော့ မျက်လုံးကို လွဲထားတယ်။ ချိုလေး က သူ့အနား ရောက်တော့ သူ့ကို အားလို့ ရှိရင် ကျမ အခန်းက ပစ္စည်း တချို့ ရွေ့ချင်လို့ အကူအညီ ပေးနိုင်မလားလို့ မေးလိုက်တယ်၊ သူ က ချိုလေး ကို ကြည့်ရင်းက ဇဝေဇဝါ အကြည့်နဲ့ ဟုတ်ကဲ့ လို့ ပြောပါတယ်။ ဖိုးခွား ရောက်လာရင် သူလာခဲ့မယ်လို့ ပြောပါတယ်။ ချိုလေး အိမ်ပေါ် ပြန်ရောက်ပြီး နာရီဝက်လောက် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိ ယောက်ခြာခြာ ဖြစ်နေတယ်၊ သူ လာမှာလား မလာမှာလား လည်း မသေခြာဘူး၊ လာခဲ့ရင် လည်း ဘာလုပ်မလဲ မသေခြာ၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ တံခါးက ဘဲလ် မြည်လာတယ်။ ချိုလေး တံခါးကို သွားဖွင့် ပေးလိုက်တော့ ဦးသာမြတ်ကြီးက မျက်နှာ ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ ဝင်လာတယ်။

"ဘယ်ပစ္စည်း လဲ ရွေ့ချင်တယ်ဆိုတာ"

လို့ သူက မေးပါတယ်၊ အဲဒီတော့မှ ချိုလေး လည်း အဲဒီဟာ ကို ကြိုမတွေးထားမိတာ သတိရတယ် အာ့နဲ့ ၊

"အင်း ...အဲ.."

အဲလို ဖြစ်နေတော့ သူက အထာပေါက် တယ်ထင်တယ်၊ ချိုလေး နားကို တိုးကပ်လာပြီးတော့ ချိုလေး ခါးကို သူ့ ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်ပြီး ညာဘက် လက်ဖဝါးနဲ့ ချိုလေး ခေါင်းနောက်ဖက်ကို ဆွဲလိုက် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွားတယ်၊ အဲလို လက်မြန်လိမ့်မယ် မထင်ထားတော့ ရုတ်တရက် တောင့်တောင့် ကြီး ဖြစ်သွားတယ်၊ သူကလည်း ချိုလေး အဲလို တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သွားတော့ သူပဲ အမှားလုပ်မိပြီလားလို့ ရုတ်တရက် ရပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က ကိုယ်ကို လျှော့ချလိုက်တော့ မှ သူက ချိုလေး ပါးတွေကို တရွှတ်ရွှတ် နဲ့ နမ်းတော့တာပဲ၊ ချိုလေး ရဲ့ ကျော ကိုလည်း သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ပွတ်သတ် ပေးနေတယ်၊ ချိုလေး ကိုယ်လုံးလည်း ဘယ်လို မှန်းမသိဘူး ကြက်သည်း တဖြမ်းဖြမ်း နဲ့ ထပြီး ဖီးတွေ တက်လာတယ်၊ သူ့ ကိုယ်နံ့နဲ့ ချွေးနံ့နဲ့ တင်းမာတဲ့ မာဆယ် တွေနဲ့ က ချိုလေး ကို စိတ်ကြွစေတာလို့ ထင်တာပဲ၊ ချိုလေး လည်း သူ့ မျက်နှာကို တရွှတ်ရွှတ် ပြန်နမ်း နေမိတော့တယ်။

သူက ချိုလေး ကို ဆိုဖာဆီ တွန်းသွားပြီး ထိုင်စေလိုက်တယ်၊ ချိုလေး မျက်နှာ အနှံ့ နှခေါင်း နူတ်ခမ်းတွေ နဲ့ လျှောက်နမ်း နေရာက နေ ချိုလေး နူတ်ခမ်းပေါ် ကို သူ့နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ် စုပ်နမ်းတော့တယ်။ ချိုလေး လည်း ပြန်နမ်း မိတယ်။ ချိုလေး တို့ တယောက် နဲ့ တယောက် ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း နေချိန် သူ့လက် ဖဝါးက ချိုလေး ရင်သားတွေ ပေါ် ရောက်လာတယ်၊ ချိုလေး က အဲဒီ အဆင့်ကို တော့ အဆင်သင့် မဖြစ်သေး ဘူးလေ၊ အာ့တာနဲ့ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ချိုလေး ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်တယ်၊ သူက လည်း အတင်းအကျပ် ဆက် မလုပ် တော့ပါဘူး။

တော်တော်ကြာကြာလေး နမ်းနေခဲ့ပြီး ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရူမဝ ဖြစ်လာလို့ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကြတယ်။ အဲလို နမ်းနေတဲ့ တချိန်လုံးမှာ ချိုလေး မျက်စေ့ကို တင်းတင်း မှိတ်ထားမိတယ်။ အနမ်းတွေ ရပ်သွားမှ မျက်စေ့ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး သူနဲ့ မျက်လုံး ချင်း ဆုံ ကြည့်မိတယ်။ သူ့ရဲ့ မျက်နှာ ပေါ်မှာ ပီတိ ဖြစ်နေတဲ့ အပြုံးမျိုးတော့ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ ချိုလေး ကို ပြုံးကြည့် ပြီး နူတ်ခမ်းကို ပြန် ကစ်စ် လုပ်ပြန်ရော၊ ချိုလေး လည်း သူ့ရဲ့ ပုခုံး ကို ပြန်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ပြင်း တဲ့ အနမ်း တွေနဲ့ ပြန်တုန့်ပြန်မိတယ်။ သူ့ကိုယ်လုံး၊ သူ့အမူအယာ၊ သူ့ လုပ်ပုံကိုင်ပုံ၊ အနံ့ အဲဒါတွေက ကိုကို နဲ့ လုံးဝ လုံးဝ ကို မတူပဲ ခြားနားနေတယ် ကိုကို၊ ချိုလေး စိတ်တွေ တအားထလာခဲ့ရတယ်၊ ကိုယ်လုပ်နေတာ အမှားကြီး လို့ စိတ်ထဲမှာ လည်း သိနေတယ်။

အဲလို စိတ်တွေ ထလာပြီး လူက အရမ်း လိုလာတော့ ချိုလေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို လန့်သွားမိတယ်။ အဲလောက် အမြန်ကြီး မဖြစ်သင့် ဘူး ဆိုပြီး ချက်ခြင်း အနမ်း ကို ခွာလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် ကြီးက ပြုံးစစ နဲ့ ချိုလေး ကို ကြည့်တယ်၊ ပြီးတော့ ချိုလေး ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူက ချိုလေး ခြေဖမိုးလေး တွေကို ပွတ်ပေးရင်းက ခြေထောက် တဖက်ကို အသာမလိုက်တယ်။ သူက ချိုလေးရဲ့ ခြေမ တဖက်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံပြီး စစုပ်ပေးပါရော၊ အား ကိုကို ရယ် ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ တက်ပြီး ခြေဖဝါးပဲ ယားသလား၊ ဘိုက်ထဲက အူပဲ ယားသလားမသိ၊ ခံစားရပေမဲ့ ဖီးကတော့ တအားကောင်းတာပဲ၊ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်မှာ ချိုလေး ခြေချောင်းတွေ သူအကုန် စုပ်ပြီးသွားတယ်၊ ချိုလေး ခြေသလုံးသားတွေကို လည်း သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း ဆုပ်နှယ်ကိုင်သွားတယ်။ ချိုလေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မနည်းထိန်းထားရတယ်။ စိတ်ကို လွှတ်ပေး လိုက်လို့ကတော့ သူ့အပေါ် ခုန်တက်ပြီး မြင်းစီး သလို တက်ဆောင့်မိမလားတောင်မသိဘူး။

အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ သူ့ဖုံးက မြည်လာတယ်။ ဂိတ်က ကောင်လေး ဖိုးခွား က လှမ်းခေါ်တာ၊ သူ အကူအညီလိုလို့ တဲ့။ ဦးသာမြတ် ကြီးက မသွားချင် သွားချင် နဲ့ ထရပ်လိုက်တယ်။ ချိုလေး နူတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး တချက်နမ်းလိုက်ပြီး ၊ စကားတလုံးမှ ကို မပြောပဲ နဲ့ ထွက်သွားတော့တယ်။

နောက် တနာရီလောက် ကြာတော့ သူပြန်လာတယ်။ ချိုလေး တို့ ဆိုဖာပေါ်မှာ ဆယ်ကျော်သက် လေးတွေ လိုပဲ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ပွေ့ဖက် ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြတယ်။ သူ့လက်တွေက ချိုလေး ရင်သား တွေပေါ် ကို လာအုပ်ကိုင် ဖို့ ကျိုးစားသေးတယ်၊ ချိုလေး က မခံဘူး သူ့လက်တွေကို တွန်းလွှတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ခနနေတော့ ချိုလေးကပဲ၊

"အင်း ဦးသာမြတ် ကြီး သွားဖို့ သင့်ပြီ ထင်တယ်၊ တော်ကြာ လူတွေ မသင်္ကာ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်"

လို့ ပြောလိုက်တော့၊ သူက အေးဆေးပါပဲ။

"ဟုတ်ကဲ့ မမလေး သဘောပါပဲ"

လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ ချိုလေး လည်း တံခါးပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေပြစ်လက်ပြစ် ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် နဲ့ ကိုယ်လက် ထိကပ် ပွတ်သတ် ရတဲ့ ချင်ခြင်း တော့ ပြည့်ဝသွား တယ်ထင်တာပဲ။

ကိုကို ချိုလေး ကို စိတ်မဆိုး ဘူးလို့ ထင်တာပဲနော်။

ကိုကို့ ကို ချစ်တဲ့၊

ချိုလေး

Xoxo

ကျနော် ချိုလေး ရဲ့ အီးမေး ကို လေးခါ တိတိ ပြန်ဖတ်လိုက်တယ်။ လူက တအား တင်းပြီး စိတ်တွေ ထလာတယ်။ အရပ်ပုပု ခပ်ညှက်ညှက် အသားညိုညို အညာသား အဖိုးကြီး နဲ့ လူကောင်ထွားထွား ရေဆေးငါးလို တလုံးတခဲ နဲ့ ချောမောလှတဲ့ မျက်နာနဲ့ ကျနော့် မိန်းမ တို့ နှစ်ယောက် ကျနော်တို့ ဧည့်ခန်း ထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ လုံးထွေးဖက်ရမ်း ကစ်စ်ဆင်း တွေ ဆွဲနေကြတာ ပုံဖေါ်တွေး ရင်း လီးက မတရားကို တောင် တက်လာတယ်။ တဏှာ ရမက် ပြင်းပြင်း နဲ့ စိတ်ထကြွ စေမဲ့ ဇာတ်လမ်း အစကို ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်မသိ လိုက်ပဲနဲ့ ၊ ဒါရိုက်တာလုပ်လိုက်မိလေပြီ။

........................
ဆက်ရန် >>>

အစကရိုးရိုး နောက်တော့ တမျိုးတိုးလို့... အခန်း(၄)


အခန်း ၄။ မင်းရဲကိုကို ။

မင်းရဲကိုကို ရုံးကို ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်တွေ စားပွဲပေါ်တင်၊ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုကိုကြီး ရောက်နေတာ တွေ့ တာနှင့် နှစ်ယောက်သား လဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာကြသည်။ လဘက်ရည်ဆိုင်ကလည်း လူစည်ကားသော ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်နားမှာ မို့ ကားမှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေကြသော၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းလာကြသော အလုပ်သွား အလုပ်လာ မိန်းမပျို အငယ် အလတ် အကြီး အကုန် မျက်စေ့ အစာကြွေး ကြလေသည်။ မင်းရဲကိုကို နှင့် ကိုကိုကြီးမှာ အလုပ်ထဲ ကျမှ သိကြသော်လည်း ဝါသနာတူ စိတ်ဝင်စားတာ တူသဖြင့် အတော်ပေါင်းမိ ကြပြီး အချင်းချင်း ဟန်မဆောင်တမ်း စိတ်ထဲ ရှိတာကို ပြောလို့ရကြသည်။ အထူးသဖြင့် အင်တာနက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှ ဇာတ်လမ်းများ ဗီဒီယိုများကို အချင်းချင်း ရှယ်ခြင်း၊ ဝေဖန် ပြောဆို ဆွေးနွေးခြင်းများလည်း လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ ရှေ့ ဖြတ်လျှောက်သွားကြသော စော်များ အကြောင်း၊ သူတို့ ရုံးမှ စော်များ အကြောင်းလည်း တီးတိုး ဆွေးနွေး ဝေဖန်ကြလေ့ရှိသည်။

ကိုကိုကြီးမှာ အညာသား ဖြစ်ပြီး အနည်းငယ် ညိုမှောင်သော အသားအရောင်ရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မင်းရဲကိုကို နှင့် ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ဝသည်ခေါ်ရမည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မှာ သူနှင့် တမြို့ထဲ မှ ဖြစ်ပြီး တခြား အစိုးရ ဌာန တခုတွင် ရာထူး ခပ်ကြီးကြီး ဖြင့် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူ ဖြစ်သည်။ ကိုကိုကြီး မိန်းမ မြတ်ဝတ်ရည် မှာ အသား မဖြူ မညို မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်မှန်အထူကြီးကြောင့် မျက်လုံးလေး အနည်းငယ်ပြူး သည်ဟု ထင်ရသည်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးဖြင့် ဖင်လေးနည်းနည်းကောက်သလို ရှိသော်လည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးဖြစ်သည်။ ခလေးတယောက် ရှိပြီး ငါးတန်း ကျောင်းသားကလေး ဖြစ်နေလေပြီ။ ကိုကိုကြီး တို့ လင်မယားမှာ မင်းရဲကိုကို တို့ထက် အသက် အနည်းငယ်ကြီးလေသည်။ မင်းရဲ ကိုကို ထက်စာလျှင် ကိုကိုကြီး မှာ စကားပြောဆိုရာမှာ ပိုပွင့်လင်းလေသည်။ အတွေ့အကြုံလည်း ပိုများသည်။

တနေ့ သူတို့ လဘက်ရည်ဆိုင် ရှေ့မှ ဖြတ်လျှေက်သွားသော မိန်းမ တယောက် အပေါ် သူတို့ ထင်မြင်ချင်များ ကို ပြောနေကြရာမှ မင်းရဲကိုကို ၏ သုံးသပ်ချက်ကို ကိုကိုကြီးက ရီမောလျှက်။

"ကဲ မင်းကို ငါမေးမယ်၊ မင်း ဝတ်ရည် ကို ဘယ်လိုထင်လဲ"

"ဟာ ခင်ဗျားမိန်းမ ကို ကျွန်တော်က ဘယ်လိုထင်ရမှာလဲ"

"ဆက်ခ် နဲ့ ပတ်သက်ရင်ပြောတာကွ၊ ငါ့ကို အားမနာနဲ့ မင်းရဲ့ ထင်မြင်ချက်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ"

"အင်း မဝတ်ရည် ကြည့်ရတာ သူက ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ်မှာ ဘုန်းကြီး ဆွမ်းကပ်တာတွေ ပဲ အမြဲတင်၊ နောက်ပြီးတော့ ဥပုဂ်လည်း အမြဲစောင့်၊ ကျွန်တော်တွေ့ရသလောက်က ရုံးမသွားတဲ့ အချိန်တွေ မှာ ယောဂီ ထမိန် အမြဲဝတ်နေသလိုပဲ၊ ခင်ဗျား လိုချင်တာ မရဘူး မဟုတ်လား ဟားဟား၊ သူက အဲဒီကိစ္စတွေ စိတ်ပါပုံ မရဘူး"

"ဟဲဟဲ အဲဒါကို ပြောချင်လို့ ဝတ်ရည်က အတော်ထန်တာ၊ တခါတလေ ငါတောင် မနိုင်လို့ လက်လှန်ထားရတယ်၊ တခါတလေ ငါမတတ်နိုင်ရင်၊ ငါနေမကောင်းလို့ ဒီနေ့ ရုံးမှာ ပင်ပန်းလာလို့ လို့ပြောပြီး ရှောင်ရတယ်၊"

"ဟင် ခင်ဗျားကလည်းဗျာ၊ အသက်လည်း အဲလောက်မကြီးသေးပဲနဲ့ဟာကို"

"အသက်တော့ မကြီးသေးဘူးပေါ့ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ အတူတူ အိပ်လာတာ ဆယ်နှစ်ကျော်နေပီလေကွာ မင်းတို့ လင်မယားလို မနေ့တနေ့က အိမ်ထောင်ကျတာမှ မဟုတ်တာ မကြီးသေးပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်ကျော်ကွာ မင်းပဲ စဉ်းစားကြည့် အေးပါ မင်းက တော့ စဉ်းစားတတ်သေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါတို့ လို နှစ်ကြာမှ သိမှာ"

"အင်း ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်၊ ခင်ဗျားလို ဆယ်နှစ် မပြောနဲ့ ကျွန်တော် တို့ သုံးနှစ်လောက်မှာတောင် အခုက အရင်လို ဟုတ်တော့ဘူး၊ တပတ်မှ နှစ်ခါလောက်တောင် အနိုင်နိုင်၊"

"ဟာ အဲဒါတော့ မင်းလွန်တယ်ကွာ စိမ်း က ဒီလောက် လှတာ၊ အသားလေးက လည်းဖွေးနုနေတာပဲ ဝတ်ရည်လို ညိုညို တုတ်တုတ် မှ မဟုတ်ပဲ"

"အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လည်းဗျ မဝတ်ရည်က ညိုညိုတုတ်တုတ်လေးနဲ့ ဆက်ဆီကျပါတယ်ဗျ"

မင်းရဲကိုကို ပါးစပ်မှ မရည်ရွယ်ပဲ လွှတ်ကနဲက ထွက်သွားသည်။ ပြီးမှ ကိုကိုကြီးကို အားနာသွားမိသည်။ ကိုကိုကြီး က ပြုံးပြီး၊

"အေးငါလည်း အဲလို ထင်တာပဲကွ၊ ငါက တော့ ညိုညို တုတ်တုတ်လေး လည်းဆက်ဆီကျတယ် ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး လည်း ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာပဲ၊ တချို့လူတွေက တော့ အဲလိုမှုတ်ဘူးလေ၊ မင်းက ဝတ်ရည်ကို ဆက်ဆီကျတယ်ထင်တာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ ဟဲဟဲ"

"အင်း ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားလိုပါပဲဗျ၊ မဝတ်ရည် ကို ဆက်ဆီကျတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ စိတ်မရှိပါနဲ့"

"ဟကောင်ရ စိတ်မရှိပါဘူးဆို၊ မင်းကလည်း ငါက ပိုတောင် သဘောကျသေးတယ် ဟဲဟဲ၊ အေး မင်းကို ငါပြောရအုံးမယ်ကွ၊ မင်းနဲ့ငါနဲ့ ကြားမှာပဲ ထားနော် အဲဒီစကားကို"

"ခင်ဗျားကလည်း ကျွန်တော့်ကို သတင်းဖြန့်ချီရေးများ မှတ်နေလို့လား"

"သိပါတယ်ကွ ဒါပေမဲ့ ဒါက ငါတို့ ပါစင်နယ် အတွင်းရေးမို့ပါ၊"

"အင်းပါ ကျွန်တော်ကလည်းနောက်တာပါ၊ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့်မိန်းမတောင် မပြောဘူးဗျာကဲ"

"ဒီလိုကွ၊ ငါတို့ က အိမ်ထောင်ကျတာလည်း ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ ဆိုတော့ တယောက်အထာလည်း တယောက်သိနေပြီမလား၊ မနှစ်က ငါတို့ ငပလီ ကို အပန်းဖြေသွားကြတာ မှတ်မိတယ်မလား၊ အဲဒီတုန်းက တနေ့ ငါတို့ မိသားစု သောင်ပြင်မှာ ဆော့နေကြတုန်း သားက အီးပါချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ငါက အိမ်သာ သွားပို့တယ်။ အဲကောင်က အီးပန်းနေလို့ တော်တော်ကြာ သွားတယ်၊ အဲဒါပြီးတော့ ငါတို့ ပြန်လာကြတော့ ငါ့မိန်းမ နားမှာ ဘဲတဗွေကို တွေ့လိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့လည်း ကမန်းကတန်း ပြန်လျှောက်လာကြတော့ အဲကောင် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ငါလည်း မိန်းမ နားရောက်တော့ ခုန ဘယ်သူလည်း လို့ မေးတော့ မိန်းမ က ရီတယ်၊ ပြီးမှ ပြောပြတယ် သူ့ကို တယောက်ထဲမှတ်လို့တဲ့ လာကျူတာတဲ့၊ နောက်မှ ယောက်ျားနဲ့ လို့ ပြောတာကို တော်တော်နဲ့ မသွားသေးဘူး တဲ့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ အမ က လာထည့်နေတယ် ဘာညာနဲ့ ဆက်ချွဲနေသေးတယ်တဲ့၊ နောက်မှ ငါတို့ လာနေတာကို ဟိုမှာ လာနေပြီ ဆိုတော့မှ လစ်သွားတယ်တဲ့၊ ထူးဆန်းတာက ငါက အဲကောင်ကို စိတ်မတိုတဲ့ အပြင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ပထမ မိန်းမက ငါ စိတ်ဆိုးပြီး အဲဒီကောင်ကို သွားပြဿနာ ရှာမှာ စိုးလို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းပြောသေးတယ်၊ ငါ စိတ်မဆိုးပဲနဲ့ စိတ်ဝင်စားနေတာ တွေ့မှ သူက သေခြာပြောပြတာ၊ အဲဒီကောင် က အပြောကောင်းတယ် ဆိုပဲ၊ သူသာ အပျို ဆိုရင်တော့ ကျသွားလောက်တယ်တဲ့၊ အဲတော့ ငါကလည်း ပြောတာပေါ့၊ တကယ်လို့ ငါမပါလာဘူးဆိုရင်ရော မင်းဘယ်လို ထင်သလဲလို့၊ ဆိုတော့ အို ကိုကလည်း ဝတ်ရည်က အိမ်ထောင်သည် ဟာကို ဖြစ်စရာလားတဲ့၊ ငါက တကယ်လို့ ကို က စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်ရော ဝတ်ရည် စိတ်ထဲ ဘယ်လို နေမလဲလို့ မေးလိုက်တယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ငါ့ကို သေခြာကြည့်နေတယ် ငါနောက်နေတာလား အတည်လား ဆိုတာကို၊ ကိုနော် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ဘာညာ လို့ သူက ပြောနေတယ် ဒါပေမဲ့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ ငါ့မိန်းမ ပဲ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရင် သူစိတ်လာနေလား မလာဘူးလားဆိုတာလောက်တော့ ငါသိပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီက စပြီး ငါ သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းလာခဲ့တယ်။ ငါတို့ လင်မယားရဲ့ ဆက်ခ် ကိစ္စလည်း ပြန်ပြီး တော့ တိုးတက်လာတယ်ကွ၊ ပထမ တော့ ငါက သူ့ကို ပြောတယ် တကယ်မလုပ်နဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ဆိုရင် ခွင့်ပြုတယ်ကွာ လို့ ပြောတယ်၊ ဥပမာ အွန်လိုင်း ရီးစားတွေ ဘာတွေ ထား၊ ဆက်ခ် ချပ်တွေ ဘာတွေလုပ်၊ ငါအဲလောက်တော့ ခွင့်ပြုတယ် ဆိုတော့ သူက အရမ်း စိတ်တက်ကြွတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူမလုပ်ရဲသေးဘူး၊ တော်ကြာတဲ့ မတော်လို့ အဲဒီအွန်လိုင်းက ကောင်က ငါတို့ နဲ့ အပြင်မှာ သိတဲ့လူတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့၊ သူပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲလေ၊ သူ့လို ရာထူးဌာနနဲ့ အရာရှိမ တယောက်က အဲဒါမျိုး ဖြစ်ပြီး လူသိသွားရင် သေပြီလေ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတွေးစိတ်ကူးယဉ်လေးတွေက လည်း ငါတို့ကို အိပ်ဆိုက်တင်း ဖြစ်စေတယ်လေကွာ၊ အဲဒါနဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက် အွန်လိုင်း ဆိုက်တွေ ထဲ ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ ကြည့်မိတယ်။ လက်တွေ့တော့ ခုထိ အကောင်အထည်မဖေါ်ရဲသေးပါဘူး၊ သူ့ကို ငါက လည်းပြောထားတယ် အဲလို လုပ်မယ်ဆိုရင် ငါ့ကို အသိပေးလို့ ငါအားပေးတယ်လို့ ပြောထားတယ်။ အဟီး"

"အင်း ခင်ဗျားတို့ ကတော့ စံပါပဲ၊ ကျွန်တော့် မိန်းမ ကို ကျွန်တော် က မောင့် သူငယ်ချင်းတွေက မ ကို မိုက်တယ်လို့ပြောနေကြတယ်ဆိုတော့ မောင်က မတိုဘူးလားတဲ့ လို့တောင် ပြန်မေးသေးတယ်"

"အဲဒါ မင်းကို စမ်းတာကွ၊ ဟဲဟဲ။ မတိုဘူး ပြောရင်လည်း သူတို့ ကို မချစ်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ကောက်ပြမယ်၊ တိုတယ် ဆိုရင်လည်း မင်းကို သူက နောက်ဆို ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တခြားဘဲတဘွေလာရစ်ရင် တောင် လျိုထားတော့မှာ"

"အင်း ထားပါတော့ အဲတော့ ခင်ဗျားတို့ ကိစ္စ က စိတ်တော့ ဝင်စားစရာပဲ၊ အဲတော့ အခု မဝတ်ရည်က အွန်လိုင်း ရီးစားရနေပြီလား၊ အဟီး ဆောရီးနော် ခင်ဗျားပြောလို့ မေးကြည့်တာ"

"ရပါတယ်ကွာ မင်းကလည်း မင်းကို ငါက တမင်ပြောပြတာပဲဟာ၊ ဒီလိုကွ သူ့လိုပဲ ငါလည်း တွေးပူတာပဲ၊ တော်ကြာ စိတ်ထားမကောင်းတဲ့ကောင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ အိုင်ဒီကို အကြောင်းတခုခုကြောင့် သိသွားခဲ့ရင် နောက်ဆက်တွဲတွေကို လန့်တာပေါ့။အဲဒါကြောင့် ငါက လည်း ငါစစ်ဆေးပြီး စိတ်ချရမှ သူ့ကို မီးစိမ်းပြမယ်လို့ တကယ်လို့ သူနဲ့ အဆင်ပြေနေကြရင် သူတို့ ကိစ္စဒီတေးငါမပါတော့ဘူးလို့ ၊ ငါ့ကိုပဲ သူပြန်ပြောပြတာ နားထောင်မယ်လို့ ပြောထားတယ်"

"အင်း ခင်ဗျားကရော ဘယ်လို စစ်ဆေးမှာလဲ"

"ခိခိ အဲတာပြောတာပေါ့၊ ငါက ဝတ်ရည်ကို ဖြီးထားတယ်လေ၊ ငါက အိုင်ပီတွေ ပရောက်စီတွေကို ကွန်ပြူတာသမားတယောက်နဲ့ ချက်ခိုင်းမယ် နောက် သူနဲ့ စချပ်တဲ့ အချိန်မှာ ငါလေ့လာမယ်၊ အိုကေဆိုရင် မီးစိမ်းပြမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ တကယ်က ငါလည်း နားမလည်ဘူး အိုင်ပီတွေဘာတွေ၊ အဲဒီမှာ မင်းကို သတိရသွားတယ်"

"ဟင် ကျွန်တော်လည်း အိုင်ပီကိစ္စတွေ ပရောက်စီ ကိစ္စတွေ နားမလည်ပါဘူးဗျာ"

"အိုင်ပီ၊ ပရောက်စီ ကိစ္စမဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်း အွန်လိုင်းအကောင့်တခုနဲ့ ဝတ်ရည်ကို လာချပ်ကွာ၊ ငါက စစ်ကြည့်သလိုနဲ့ စိတ်ချရတယ်ဆိုပြီး မီးစိမ်းပြလိုက်မယ်၊ အဲတော့ ဝတ်ရည် အွန်လိုင်းရီးစားရသွားမှာပေါ့၊ငါကလည်း ဝတ်ရည် ဘယ်သူနဲ့ ချပ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိထားပြီးသား ဆိုတော့ အေးဆေးပဲပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ မင်းလုပ်ပေးမလား"

"ဟာဗျာ ခင်ဗျားကလည်း ကြံကြီးစည်ရာ၊ မကောင်းပါဘူး"

"ကောင်းပါတယ်ကွ မင်းလည်း အွန်လိုင်းမှာ အပျင်းပြေ၊ ဝတ်ရည်လည်း ဖီးတက်၊ ငါ့အတွက်လည်းကောင်းပေါ့"

"ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို မျက်နှာပူရမှာပေါ့ဗျ"

"ပူစရာမလိုဘူးဟကောင်၊ ငါက မင်း အကောင့်ကို စိတ်ချရတယ် ပြဿနာမရှိနိုင်ဘူးလို့ မီးစိမ်းပြပြီးရင် ဝတ်ရည်ကို ငါက ပရိုက်ဗိတ်ဆီပေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ ငါလည်း ဝင်မနှောက်ယှက် ဝင်မကြည့်ဘူး၊ ဝတ်ရည်ပြောတာပဲ နားထောင်ပြီး ဖီးသွင်းမှာ၊ဟဲဟဲ"

"ဖြစ်ပါ့မလားဗျာ၊ မဝတ်ရည်ကို အားနားစရာကြီး"

"ဟေ့ကောင်လုပ်မနေနဲ့ ငါက တောင် အဲလောက် ပြောနေမှ ၊ ငါ့ကိုလည်း ကူညီတဲ့အနေနဲ့ပေါ့ကွာ၊ နောက်ပိုင်းဖီးမလာတော့ရင် ဖြတ်လိုက်ပေါ့၊ အွန်လိုင်းပဲဟာ၊ စမ်းကြည့်ပါ ခနတော့၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ကူညီမယ်မလား"

"စဉ်းစားအုံးမယ်ဗျာ"

...............................
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၇)


အခန်း ၇။

"ချိုလေး လည်း ဆိုဖါမှာပဲ ထိုင်ရင်း က ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ခြေကျင်း ဝတ်က ယောင်ပြီး အရမ်းနာနေတော့ အရိုးများ အက်သွားပလား ဘာလားမသိ၊ နာတာကလည်း တဖြည်းဖြည်း ပိုဆိုးလာသလိုပဲ၊ အဲလို နေရင်း နာရီဝက်လောက်ပဲ ဦးသာမြတ်ကြီး ပြန်ရောက်လာတယ်၊ သူက နို့ နဲ့ လိမ္မော်ရည်တင် မကဘူး တခြားဟာတွေ ပါ ယူလာတယ်၊ ဒီကွန်ဒို က အခန်းတခု ကနေ သူငှားလာတာတဲ့ ဂျိုင်းထောက် တစုံရယ် အထုပ်တထုပ်ရယ်၊ အဲဒါတွေ ခနချပြီး သူက မီးဖို မှာ နို့တွေ လိမ္မော်ရည်တွေ အရင် သွားထားလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ပြန်လာပြီး ချိုလေး ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်၊ ချိုလေး က ဟယ် ဦးသာမြတ်ကြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ ဆိုတော့၊ မမလေး ကျနော် တို့ နယ်ဖက်က သုံးတဲ့ ဒဏ်ကြေဆေး တဲ့ ကျနော် ခနခန သုံးဖူးတယ် အရမ်းကောင်းတာတဲ့ အဲဒါလေး အသားထဲ ဝင်အောင် ပွတ်လိမ်း ပြီး နည်းနည်းလေး နှိပ်ပေးလိုက်ရင် သက်သာသွားမှာတဲ့၊ ချိုလေး ကတော့ ရပါတယ် ဦးသာမြတ် ရယ် ကျမ ဆရာဝန်ဆီ သွားရမယ်ထင်ပါတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက ဆေးလိမ်းပေးဖို့ အသင့် ဖြစ်နေပြီ၊ နောက်ပြီး၊ ဒါလေး စမ်းကြည့်စမ်းပါ မမလေး ရယ်၊ ကျနော် အာမခံတယ်၊ ကျနော်က အရိုးအကြော ကျွမ်းပါတယ်တယ် အနှိပ်လည်းကောင်းတယ်၊ ခနလေး နဲ့ သက်သာသွားမယ် မယုံရင်ကြည့် လို့ပြောပြီး ‌ဆေးတွေကို ချိုလေး ခြေကျင်း ဝတ်မှာ လိမ်းတော့တာပဲ၊ "

"ဝိုးးးးး သူက ချိုလေး ခြေထောက်တွေကို ကိုင်တယ်၊ ချိုလေးကလည်း ခွင့်ပေးတယ်ပေါ့"

"အဖြစ်အပျက် ကလည်း မြန်တယ်လေ၊ ချိုလေး လည်း ရွေးစရာလမ်းမှ မရှိတာ၊ သူ့ကို ကန်ထုတ်ပြစ်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ"

"ဟုတ်ပါတယ်လေ ၊ အဲဒါနဲ့ သူက နှိပ်ပေးရောလား"

"အင်း သူက ဆေးကို ခြေကျင်းဝတ် တခုလုံး ပတ်လည်မှာ လိမ်းပေးတယ် ပြီးတော့ သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ပွတ်ရင်းက နှိပ်ပေးတယ်၊ "

ချိုလေး က ပြောရင်း နဲ့ မျက်နှာလေး နီလာတာ တွေ့ရတယ်၊

"ဘယ်လို နေလည်း ကောင်းလား"

"အင်း ဆေး က အသားပေါ် မှ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း လေး ဖြစ်လာတယ် တေဇော်ဘန်း လိုပဲ နောက် နှိပ်တာကလည်း အကြောသိသလိုပဲ ၊ ချိုလေး နာတာ သက်သာလာတယ်"

"ကိုကို ဆိုလိုတာက တစိမ်းယောက်ျား တယောက်ရဲ့ လက်က ချိုလေး ခြေထောက်တွေကို ထိတွေ့ ပွတ်သတ်ပေးနေတာ ဖီးလ်ကောင်းလားလို့ မေးတာပါ"

ကျနော့် လေသံထဲ သဝန်တိုတဲ့ အသံပါသွားတယ်၊ ချိုလေး က ချက်ခြင်း သိတယ်။

"အော် ကိုကို က ဒါကို ကျတော့ သဝန်တိုတယ်ပေါ့၊ သူကိုယ်တိုင် ကျတော့ ကမ္ဘာတဝက်လောက်က နိုင်ငံတွေမှာတွေ့တဲ့ မိန်းမ တွေနဲ့ အိပ်နေပြီးတော့"

ချိုလေး က ကျနော့် ကို ဒေါသသံလေး နဲ့ တုန့်ပြန်လိုက်တယ်။

"အော် ကိုကို က အဲဒီ သဘောမျိုးနဲ့ မေးတာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ တကယ်သဘောရိုးနဲ့ မေးကြည့်တာပါ"

ကျနော် က ဆင်ခြေပေးလိုက်တယ်၊ ချိုလေး က ကျနော့်ကို ပထမ စိမ်းစိမ်း ကြီး ကြည့်နေပြီးမှ မျက်နှာ ထားပြန်ပျော့ သွားပြီး၊

"အင်း ချိုလေး လည်း ကိုကို့ ကို အဲလို ပြန်ချေမယ်လို့ မတွေးထားပါဘူး၊ တကယ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် တော့ ချိုလေး လည်း နည်းနည်း တော့ ဘယ်လို ပြောမလဲ၊ စိတ်ထ လာတာ မျိုး မဟုတ်ပေမဲ့၊ တစိမ်းယောက်ျား တယောက် ရဲ့ အထိအတွေ့ ကတော့ တမျိုး ဖြစ်စေတာပဲ၊ သူ့ လက်တွေက ချိုလေး ခြေထောက်ကို ပွတ်ပေးနေတော့ ကြက်သည်းလေး တော့ ထ လာတာပဲ"

"အင်း အဲဒါက သဘာဝ ပါပဲ၊ တချို့ တွေ ဆို ခြေထောက် က အထိအတွေ့ ခံစားမှု ပို ပြင်းတတ်တာတောင် ရှိသေးတယ်"

"ထားပါတော့၊ ဦးသာမြတ်ကြီး ရဲ့ ပုံစံကလည်း တကယ့်ကို စီးရီးယပ်၊ သူက ချိုလေး ခြေထောက်ကို ပဲ အာရုံထားပြီး နှိပ်ပေးနေတာ၊ တခါတလေ တော့ ခြေသလုံး ကို လာပွတ်သတ်မိပါတယ်"

ချိုလေး စကားပြောနေရင်း က အသက်ရူသံ နည်းနည်း လေး ပြင်းလာတာကို ကျနော် သတိထားမိနေတယ်၊

"ဘယ်လောက် ကြာသွားလဲ"

"နှိပ်တာက တော့ စုစုပေါင်း ဆယ်မိနစ်လောက်ပါပဲ၊ နိပ်နေတုန်း နှစ်ယောက်စလုံး ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ပါဘူး၊ သူ ချိုလေး ခြေသလုံးကို လာလာ ပွတ်တာ သုံးလေးခါ လောက်ဖြစ်လာတော့မှ ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ကျမ နာတက ခြေကျင်းဝတ်ပါ၊ ခြေသလုံးက ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ လို့ ပြောလိုက်တယ် အဲတော့ သူ နည်းနည်းရှက်သွား ပုံရတယ်၊ တောင်းပန်ပြီး တော့၊ ကမန်းကတမ်း ထလိုက်တယ်၊ ပြီးသွားပြီ ဆိုပြီးတော့၊ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက်လည်း တယောက်နဲ့ တယောက် အိုးတိုးအန်းတန်း တွေ ဖြစ်၊ ချိုလေး က ကျေးဇူးပါပဲ လို့ ထပ်ပြောလိုက်တယ်။"

"အင်း စိတ်ဝင်စားစရာပဲ"

"နောက် သူ ပြန်အထွက်မှာ မမလေး တခုခု လိုရင် သူ့ဆဲလ်ဖုံးကို ခေါ်ပါ ဆိုပြီး သူ့ဆဲလ်ဖုံး နံပတ်ပေးသွားတယ်၊ သူနှိပ်ပေးသွားတာက တော့ တကယ့်ကို သက်သာ သွားတယ်၊ သိပ်မနာတော့ ဘူး ဒါပေမဲ့ အဲဒီ ခြေထောက်ပေါ်မှာ တော့ အားပြုလို့ မရသေးဘူး၊ သူယူလာတဲ့ ချိုင်းထောက် ကို အားပြုပြီး သွားရတယ်၊ အိမ်မှာ ရှိတဲ့ အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေး ထယူပြီး သောက်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ခန မှေးလိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားတယ်"

"အင်း"

"တနာရီလောက် အိပ်ပျော်သွားတယ် ထင်တယ် တံခါးက ဘဲလ် မြည်တော့ မှ နိုးလာတယ်၊ ချိုင်းထောက်နဲ့ သွားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဦးသာမြတ်ကြီး တံခါးဝမှာ၊ အထုပ်တွေနဲ့ သူက ချိုလေး ထမင်းဟင်းလည်း ချက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ တွေးမိလို့ အနားက စားသောက်ဆိုင် တခု ကနေ စားစရာတွေ သွားဝယ်လာ ပေးတာတဲ့၊ ချိုလေး လည်း ကျေးဇူးပါပဲ ဆိုပြီး မီးဖိုက စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထာခိုင်းလိုက်တယ်။ သူက ခွက်တွေ ပုဂံတွေ ယူပြီး တခါထဲ ပြောင်းထည့်ပေးနေတာကို အားနာတာနဲ့ ဦးသာမြတ် ရော တခါထဲ ဝင်စားလိုက်ပါ လားလို့ ပြောလိုက်တယ်"

"ဟဟ လန့်ချ်ဒိတ် ပေါ့ "

"ကိုကို နော်"

ချိုလေး က လှမ်းဟန့်လိုက်တယ်၊ သူ့မျက်နှာလေး ကတော့ ပန်းရောင် သန်းနေတယ်။

"ထားပါတော့ အသေးစိတ် တိုလီမှုတ်စတွေ တော့ ကိုကို ပျင်းနေမှာ မို့ မပြောတော့ပါဘူး၊ လိုရင်း တိုရှင်း ပြောရရင်တော့ နောက်ပိုင်း ရက်တွေမှာ သူက ချိုလေး တို့ ကို အတော် အကူအညီ ပေးခဲ့တာ၊ ချိုလေး လမ်း ကောင်းကောင်း ပြန်မလျှောက်နိုင်ခင် အချိန်တွေမှာ စျေးသွားဝယ်ပေးတာတို့ သားကို ကျောင်း ဘပ်စ် ဆီကို ပို့ပေး၊ ကြိုပေးတာတို့၊ က‌လေးကစားကွင်းကို ခေါ်သွားပေးတာတို့"

"နောက်ထပ် ရော အနှိပ်လက်စွမ်းလေး ဘာလေး ပြသေးလား"

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နာ သိသိသာသာလေး နီတက်လာတယ်။

"တနေ့ နှစ်ခါ နှိပ်ပေးတယ်၊ အရမ်းကို သက်သာလာတယ်၊ ချိုလေး ဆရာဝန်ဆီ တောင် သွားစရာ မလိုတော့ဘူး"

"ကောင်းတာပေါ့"

ချိုလေး စကားစ ရပ်သွား ပြီး ငြိမ်သွားတယ်။ သူ့အမူအယာ ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သူ့မှာ ပြောစရာတွေ ကျန်နေသေးတယ် ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရှက်နေပုံရတယ်၊ ကျနော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့မှ ကျနော်က၊

"ဒါပဲလား၊ ဘာပြောစရာကျန်သေးလဲ "

လို့ မေးလိုက်တော့ ချိုလေး မျက်နာ နီရဲ ပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

"ဆက်ပြောလေ"

"အာ့ ဟို ရှက်စရာကြီး၊ ကိုကို ချိုလေး ကို စိတ်ဆိုးလိမ့်မယ် ထင်တယ်"

"မဆိုးပါဘူးကွာ ကိုကို ဂတိပေးပါတယ်"

ပြောသာ ပြောလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ မျိုးစုံ လျှောက်တွေးနေမိပြီ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ကြားမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ။

"အင်း နောက်ဆုံး အကြိမ် သူ ချိုလေး ကို နှိပ်ပေးတော့ ချိုလေး က အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေး အပြင်းစား ကို သောက်ထားတယ်၊ ချိုလေး က ဆိုဖာမှာ ထိုင်ပြီး သူက ကြမ်းမှာ ထိုင်လို့ ထုံးစံအတိုင်း ခြေထောက်ကို နှိပ်ပေးနေတယ်၊ ဆေးက လည်း ပူရှိန်းရှိန်း သူ့လက်တွေ ကလည်း ကြွက်သားလေး တွေကို ဖြေလျော့ ပေးနေသလိုမို့ ချိုလေး မှေးကနဲ အိပ်ပျော် သွားတယ်၊ ဘယ်လောက် ကြာအောင် အိပ်ပျော် သွားမှန်း တော့ မသိဘူး၊ ချိုလေး မျက်နှာကို တခုခု လာထိနေသလို ခံစားနေရလို့ နိုးလာတယ်၊ နောက် တော့ အဲဒါ ဦးသာမြတ် ကြီးရဲ့ နူတ်ခမ်းမွှေး ပါးပါး လေးက လာထိနေတယ် ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်"

"ဘာ"

ကျနော် တောင် ကိုယ် ဒိန်းကနဲ မတ်သွားပြီး နှလုံးခုန်တောင် ရပ်သွားသလိုပဲ ဖြစ်သွားတယ်။

"သူက ဆိုဖာပေါ်မှာ ဒူးတဖက် ချိုလေး ဘေးမှာ ထောက်ထားရင်း ချိုလေး ပါးတွေကို ဖွဖွလေး လာနမ်း နေတာ၊ ချိုလေး မျက်လုံးက တဝက်လောက် ပွင့်သွားတော့ သူလည်း ချိုလေး နိုးသွားတာကို သိလိုက်တယ်၊ သူလည်း ဆပ်ကနဲ တုံပြီး ရပ်သွားတယ်၊ ချိုလေး သူ့မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့် နေမိတယ်၊ ချိုလေး ရဲ့ စိတ်တဝက်က သူ့ကို အော်ဟစ် ပြီး တွန်းပြစ်လိုက်ဖို့ ပြောနေပေမဲ့၊ ကိုကို ချိုလေး ဘယ်လို ဖြစ်သွားလဲ မသိဘူး၊ စိတ်ထဲ မှာ သူနဲ့ ရင်းနှီး နေသလို ခံစားနေရတယ်၊ တခါတလေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလလေး တခု ဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ ချိုလေး ဘာမှ မပြောမိဘူး၊ သူနဲ့ မျက်လုံးချင်း စုံပြီး ပဲ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်၊ ချိုလေး ဘာမှ မပြောတာလဲ တွေ့ရော သူက ချိုလေး ပါးကို နမ်းဖို့ ကြံနေတာ ဆက်နမ်းတော့တာပဲ၊ ချိုလေး မျက်နှာအနှံ့ကို အနမ်းမိုး ရွာချပြီး နူတ်ခမ်းကို တောင် နှစ်ခါလောက် နမ်းလိုက်သေးတယ်၊ ချိုလေး မျက်လုံးကို မှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေလိုက်မိတယ်၊ သူ့ နူတ်ခမ်း အထိအတွေ့ က လည်း ချိုလေး တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းမွှေးညှင်း တွေ ထသွားစေခဲ့တယ်"

ကျနော် နားထောင် နေရင်း က ရှော့ ရသွားတယ် ဘာမှ ကို မပြောနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုယ့် ကွန်ဒို က လုံခြုံလေး အဖိုးကြီးက ကိုယ့်မိန်းမ ကို မျက်နှာ အနှံ့နမ်းနေတာကို ကိုယ့်မိန်းမ က ငြိမ်ခံနေတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်အပျက်၊ ချိုလေး ကိုပဲ မျက်လုံးကြီး ပြူးကြည့်နေမိတယ်။

"နောက်တော့ သူ့လက်တွေက ချိုလေး ရင်သားတွေပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လာတယ်၊ ချိုလေး ရဲ့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီပေါ် ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တာပါ၊ ချိုလေး စိတ်ထဲမှာ စိတ်လှုပ်ရှားတာရော ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ကျူးလွန် မိနေပြီ ဆိုတဲ့ စိတ်ရော ရောပြွန်းပြီး ဖြစ်လာတယ်၊ နောက်တော့ အပြစ်ကျူးလွန်မိနေပြီ ဆိုတဲ့ စိတ်က ပိုပြင်းထန်လာတော့ သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပြစ်လိုက်ရင်း၊ ဦးသာမြတ် ရှင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ လို့ အော်ပြစ်လိုက်မိတယ်၊ သူ အဲတော့မှ ဆိုဖာပေါ်က ထပြီး နောက် နှစ်လှမ်းလောက် ဆုတ်ရပ်ရင်း ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်တယ်၊ ဘာမှ တော့ ပြန်မပြောဘူး၊ ချိုလေးလည်း ရှင် ထွက်သွားပါတော့ လို့ တံခါးပေါက်ကို လက်ညိုးထိုးပြီး ပြောလိုက်တယ်၊ သူက ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး သူ့ပစ္စည်းလေး တွေ ကောက်ယူပြီး ထွက်သွားပါတယ်"

ကျနော် တယောက် ကိုယ့်ကုလားထိုင်ပေါ် မှာ ကိုယ် ကျောက်ရုပ်လို တောင့်တောင့်ကြီး ထိုင်နေရင်းက မိုင်ပေါင်း များစွာ အကွာမှာ ရှိနေတဲ့၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ရှိနေတယ်လို့ ခံစားနေရတဲ့ ကိုယ့် မိန်းမ ဖြစ်သူကို ငေးကြည့်နေမိတယ်၊ ကျနော်ပဲ သူ့ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး လို့ ဂတိပေးထားပြီးပြီလေ၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြောနဲ့ အလုပ်မညီတဲ့သူ မဖြစ်အောင် အမြဲထိန်းနေတဲ့သူ ဆိုတော့ ကျနော် ကြိုးစား ပြီး ပြောလိုက်နိုင်တာကတော့၊

"ပြီးတော့ ရော ဘာဆက်ဖြစ်သေးလဲ"

"ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူးလေ၊ သူလည်း ပေါ် မလာတော့ဘူး ၊ ချိုလေး ခြေထောက်လည်း သက်သာသွားပြီ၊ ချိုလေး အပြင်သွားစရာရှိလို့ သူတို့ ဂိတ်နားက ဖြတ်သွားရင် တယောက် နဲ့ တယောက် မဆုံအောင် ရှောင်နေကြတယ် ဒါပဲ"

"ကျနော်လည်း ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ ငြိမ်နေမိသည်။

"ကိုကို စိတ်ဆိုးနေလား၊ ကိုကို့ ပုံက ဒေါသထွက်နေသလိုပဲ"

"ကိုကို စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ ကိုကို နားမလည်တာက၊ လုံခြုံလေး သမားနဲ့...."

ကျနော် ခုမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘာဖြစ်လို့ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်သွားတယ် ဆိုတာကို အဖြေထုတ်နိုင်ခဲ့တယ်။

"ဆောရီး ပါကိုကို ချိုလေး တမင် ဖန်တီးခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး"

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ်သွားကြတယ်၊ ကျနော် ကျနော့် ရဲ့ ကစင့်ကလျား ဖြစ်နေတဲ့ အတွေး တွေကို စုစည်း ပြီး ကျနော့် ရဲ့ ခံစားမှု ကို ကျနော့် ရဲ့ အကျိုးအကြောင်း ဆင်ခြင်တတ်တဲ့ စိတ်ထားနဲ့ အနိုင်ယူလိုက်ပြီးမှ ချိုလေး ကို စကား ဆက်ပြောဖြစ်ပါတယ်။

"ချိုလေး ကိုကို ချိုလေး ကို ကိုကိုတို့ လက်မထပ်ခင်ကတည်းက ပြောထားခဲ့ပြီးပြီ၊ ကိုကို က လုပ်နေခဲ့တာတွေနဲ့ ချိုလေး အခု အဖြစ်အပျက် က ဘာမှ တောင် နိူင်းယှဥ်လို့ မရပါဘူး၊ ကိုကို က ဒီထက်မက ဆိုးတာတွေ လုပ်နေခဲ့ပြီး တော့ အခု အဖြစ်အပျက် အပေါ် မှာ ချိုလေး ကို စိတ်ဆိုးမယ် ဆိုရင် ဘယ်တရားပါ့မလဲ၊ ကိုကို့ စိတ်ထဲက ခံစားချက်ကို ရုတ်တရက် မထိန်း နိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတာပါ၊ ချိုလေး ဟိုတခါတုန်း က ပါတီတခုမှာ ဟိုဘဲတဗွေ လာပြီး ကြူ တုန်းက ချိုလေး ပြောခဲ့သလိုပါပဲ၊ သီအိုရီ အရတော့ ဟုတ်နေပေမဲ့ တကယ်တမ်း ခံစား ရတော့ တမျိုး ဆိုတာအမှန်ပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက ကိုကို့ ရဲ့ ပြဿနာပါ၊ ချစ်လေး နဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး၊ ကိုကို ပြောခဲ့တာတွေ ဟာ သီအိုရီ ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချစ်လေး မှာ လုပ်ပိုင်ခွင့် ရှိပါတယ်၊ ကိုကို ချမှတ်ထာားတဲ့ သဘောတူညီချက်ကို ကိုကို မဖျက်ပါဘူး၊ ချိုလေး လုပ်ရပ် ဟာ ဘာမှ မမှားပါဘူး၊ အပြစ်လည်း မရှိပါဘူး၊ ကိုကို လက်တွေ့မှာ မခံစားနိုင်တာ ခံစားနိုင်တာတွေက ကိုကို့ ရဲ့ ပြဿနာပါ၊ ကိုကို့ ဘာသာ ရင်ဆိုင်ရမှာပါ၊ အဲဒါကြောင့် ချိုလေး ဘာမှ အပြစ်ရှိတယ်လို့ ခံစားစရာ မလိုပါဘူး၊ "

"‌ကျေးဇူး အထူးတင်ပါတယ်ကိုကို"

ချိုလေး က ကင်မရာကို ဖရိုင်းကစ်စ် ကလေး လှမ်းပေးရင်း စိတ်သက်သာရသွားပုံ ရပါတယ်။

"အင်း ခု ကိုကို အလုပ်ပြန်ဝင်ရတော့မယ်၊ နောက်တော့ဆက်ပြောကြတာပေါ့"

"အိုကေ၊ အိုင်လပ်ဗယူ"

"အိုင်လပ်ဗယူ တူး"

......................
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၆)


ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၆။

အဲဒီ စကိုက်ချက် အပြီး နောက် နှစ်ပတ်လောက် ကျနော် ချိုလေး နဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားပါတယ်၊ ကျနော်တို့ သင်္ဘောက တကယ့် ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲ အင်တာနက် ကောင်းကောင်း မမိတဲ့ နေရာ ရောက်နေလို့ပါ။ သင်္ဘောပေါ်ကနေ ဆိပ်ကမ်းကို ဆက်သွယ်တဲ့ ကွန်မြူနီကေးရှင်းကနေ တဆင့် ချိုလေး ကိုတော့ အကျိုး အကြောင်း မက်ဆေ့ ပို့ပေးထားပါတယ်၊ အတ္တလန်တစ် ထဲ မိုးလေဝသဆိုး တဲ့ထဲ ရောက်နေတာကိုး၊ နောက်တကြိမ် ချိုလေး နဲ့ စကိုက် ပြောရတော့ ကျနော် က ပနားမား နေ့လည်ခေါင်ကြီး၊ မြန်မာပြည်မှာတော့ ညဖက်ပေါ့၊

ထုံးစံအတိုင်း စကိုက် စဖွင့်တော့ သား အကြောင်း ကျောင်းမှာ ဘာတွေ ဖြစ်တယ်၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘယ်လို ဆော့တာ၊ နောက် သားကြိုက်တတ်တဲ့ တီဗီ ဇာတ်လမ်းတွဲ အကြောင်း စသဖြင့် ပုံမှန် ပြောနေကြ အကြောင်းအရာ တွေကို အပ်ဒိတ်လုပ်ပါတယ်။ ချိုလေး မျက်နှာ အမူအယာ ကလည်း ပုံမှန်ပါပဲ၊ အဲလို ပြောနေရင်း အနောက်က သား မိုးဟိန်းဝင်း က သူ့အမေ ဘေးက ဖြတ်ဝင်ပြီး ကျနော့်ကို အဆက်အစပ်မရှိ လှမ်းပြောလိုက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။

" အဲဒါ ဘဘမြတ် ကြီးက ရေခဲမုန့် စားဖို့ ခေါ်သွားတယ် ပြီးတော့....."

"ဘာ ဘဘမြတ် ဟုတ်လား"

ကျနော် ရုတ်တရက် သားကို စကားဖြတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ချိုလေးက မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ နဲ့ နောက်မှ သူပြောပြမယ်လို့ အမူအယာ ပြပါတယ်။

"ဟုတ်တယ် နောက်ပြီးတော့ ဘဘမြတ် က သား ဝေါ့ကင်းရူး ကို ကြိုး ဘယ်လို ချီသလဲ ဆိုတာ ပြပေးတယ် ပြီးတော့ ..."

သား မိုးဟိန်းဝင်း အဆက်မပြတ် ပြောနေတဲ့ စကားတွေနားထောင်ရင်းနဲ့ သူ ခုတလော ကျနော်တို့ ကွန်ဒို က လုံခြုံလေး ဦးလေးကြီးနဲ့ တော်တော် ဓါတ်ကျနေတာပဲလို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက် သူပြောချင်တာ ပြောပြီးတော့ သားက တဝါးဝါး နဲ့ သန်းလာတယ်၊ ချိုလေး က သူ့ကို သွားအိပ်တော့ လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက ကျနော့်ကို နူတ်ဆက်ပြီး သူ့အခန်းရှိရာကို ထွက်သွားတော့တယ်။

"ကဲ ပြောပါဦး ဦးသာမြတ် ကြီးက အခုတော့ အိမ်မှာ အတော် ဓါတ်ကျနေတာပေါ့ ဟုတ်လား"

ကျနော် က နောက်သလို ပြောင်သလို လေသံအေးအေး နဲ့ ပြောလိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ တော့ ခုတုတု ပေါ့။

"မဟုတ်တာတွေ ပြောမနေနဲ့ ကိုကို၊ သူက ချိုလေး ခြေထောက်နာနေလို့ အိမ် အတွက် လိုတဲ့ အကူအညီပေးနေတာ၊ ချိုလေး ဟိုတလောက ချော်လည်း ပြီး ခြေကျဥ်းဝတ် မျက် သွားတာ ခြေထောက် တောင် ကောင်းကောင်း ထောက်လို့ မရလို့"

"ဟင် ဟုတ်လား အခု ရော ဘယ်လိုနေသေးလဲ"

"အင်း အခု တော့ တော်တော် သက်သာနေပါပြီ၊ ဟိုတလော က တော်တော် နာတာ"

"ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ ချိုလေး ရယ်"

"ကိုကို နဲ့ ချိုလေး တို့ နောက်ဆုံး စကိုက် ကနေပြောပြီး နှစ်ရက်လောက်ပဲ၊ ချိုလေး စျေးဝယ်က နေပြန်လာတာ၊ နေ့လည် ၁၁ နာရီလောက်၊ ဂိတ်ထဲ ရောက်နေပြီ၊ ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျှောက်သွားနေတုန်း မြောင်းဖုံး တခုက လှုပ်တုတ်တုတ် ကို တက်နင်း လိုက်မိပြီး ချော်လဲတာ၊ ချိုလေး ညာဘက်ခြေကျင်းဝတ် က အရမ်းနာသွားပြီး ထောက်လို့ ကို မရတော့တာ၊ ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်း တွေလည်း အကုန် လမ်းပေါ် ပြန်ကျဲ ကုန်တာပေါ့"

"အမ‌လေးကွာ၊ အရိုးတွေ ဘာတွေရော "

"ကျိုးတာပဲ့တာတော့ မဖြစ်ပါဘူး အရမ်းနာသွားလို့ အော်လိုက်မိတာ၊ ဂိတ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဦးသာမြတ် ကြီးက ကြားလို့ အမြန်ပြေးလာပြီး ထူပေးတယ်၊ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ထဖို့ လုပ်တာတောင် ခြေထောက်က ထောက်မရလို့ ပြန်လဲကျသွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူလည်း အရမ်း စိုးရိမ်သွားပြီး သူထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင် ကို ပြေးယူပြီး ချိုလေး အနားလာချတယ်၊ ပြီးတော့မှ သူက ချိုလေးကို မချီပြီး ဒီကုလားထိုင်ပေါ် တင်ပေးရမလားလို့ မေးတယ်၊ သူက ချိုလေးကို ချီမ ရမှာကို အားနာလို့ ထင်တယ်၊ ချိုလေး ကလည်း ရွေးစရာလမ်း မရှိဘူးလေ၊ လမ်းမပေါ် မှာ ဖင်ထိုင်ရက် ကနေ လှုပ်လို့မှ မရတာ၊ အနားပတ်ဝန်းကျင် မှာလည်း အဲဒီအချိန်က ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး လည်း ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ သူကချိုလေး ကို မချီပြီးကုလားထိုင်ပေါ် တင်ပေးတယ်"

ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိဘူး၊ အဲဒီ ညှက်သေးသေး ဂိတ်စောင့် အဖိုးကြီး က ကျနော့် မိန်းမ ကို ပွေ့ချီပြီး မတဲ့ ပုံကို ပြေးမြင်ယောင်မိပြီး၊ အဲလို အရေးပေါ် အခြေအနေမျိုးကြေင့် လုပ်ရတယ်ဆိုတာကို နားလည်ပေမဲ့၊ စိတ်ထဲ နည်းနည်း သဝန်တို သလိုလို၊ ဖြစ်မိပြီး စိတ်လည်း နည်းနည်း တော့ လှုပ်ရှား သွားရတယ်။

"ချိုလေးကို သူဘယ်လို မချီတာလဲ"
"သူက ချိုလေး ညာဘက် ကနေ ခါးကိုင်းပြီး လက်တဖက်က ချိုလေး ကျော နဲ့ ဘယ်ဘက် ဂျိုင်းအောက်ကို လျို၊ ပြီး ချိုလေး ရဲ့ မနာတဲ့ ခြေထောက်ပေါ် မှာ အားပြု ပြီး ထခိုင်းတယ်၊ နောက် သူက ကိုယ်ပြန်ဆန့် ပြီး အသာလေး ပါပဲ ချိုလေးကို မပြီးကုလားထိုင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်"

"သူ့ လက်က ချိုလေး ရင်သား တွေကို ထိမိသေးလား"

"ကိုကို နော် !!!!!!"

"အင်းလေ ထိမိတယ်ပေါ့"

"အင်း အဲဒီ အချိန် တုန်းက ဘေးနား တော့ ထိမိတာပေါ့၊ အဲဒါက ရှောင်လို့ မှ မရတာကို "

ကျနော့် ကို ပြန်ဖြေရင်း ချိုလေး မျက်နှာလေး ရဲသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

"အော် အဲဒီ အချိန်တုန်း က ဆိုတော့ နောက်ထပ် အချိန်တွေ ရှိသေးတယ်ပေါ့"

"ကိုကို ရာ၊ ကဲ ချိုလေး အစီအစဥ် အတိုင်း ပြောပြမယ်၊ တခါထဲ ဟိုမေး ဒီမေး နဲ့"

"အင်းပါ အင်းပါ"

"ဦးသာမြတ် ကြီးက ချိုလေး ကို ကုလားထိုင်ပေါ် တွဲတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပြန့်ကျဲ နေတဲ့ ချိုလေး ပစ္စည်း တွေကို လိုက်ကောက် ပြီး အိပ်ထဲ ပြန်ထည့်တယ်၊ တချို့ သုံး မရတာ ပေတေ သွားတာတွေတော့ အမှိုက်ပုံးထဲ ပြစ်ထည့်လိုက်တယ်၊ အဲဒီ အိပ်ကို သူ လက်တဖက် နဲ့ ဆွဲပြီး တော့ မှ သူက ချိုလေးကို သူ ဓါတ်လှေခါး က တဆင့် ချိုလေး တို့ အခန်းကို လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောတယ်၊ ချိုလေး လည်း သူ့လက်ကို ဆွဲအားယူပြီး ကုလားထိုင်က ထဖို့ ကြိုးစား ကြည့်တယ်၊ ခြေထောက်လည်း အဲလောက် နားလိုက်ရင် သက်သာပြီ လို့ ထင်ပြီးပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခြေထောက်က ပိုဆိုးလာတယ်၊ ခြေကျင်းဝတ် က ဖူးယောင် လာတာကိုး၊ ချိုလေး သူ့ကိုယ်ကို မှီတွဲပြီး ခြေတချောင်းထောက်နဲ့ ခုန်ခုန်ပြီး ဓါတ်လှေခါး ဆီကို သွားရတယ်"

"သူ့ကြည့်ရတာ ပိန်ပိန်ပါးပါး နဲ့ ချိုလေး ကိုယ်လုံးကို တဖက် စျေးကဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်း တွေ တဖက် နဲ့ နိုင်ရော နိုင်ပါ့မလား ၊ သူက ချိုလေး ထက်တောင် နည်းနည်း အရပ်ပုမယ်ထင်တယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား"

ကျနော့် မိန်းမ က အရပ် ငါးပေ လေးလက်မ ဆိုတော့ မြန်မာ အမျိုးသမီး ထဲမှာ မနှိမ့်တဲ့ အရပ်၊ ကျနော် မှတ်မိသလောက် ဆို ဦးသာမြတ်ကြီးက ချိုလေး နှားရွက်လောက်ပဲ မြင့်မယ်ထင်တယ်။

"ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး အောင် အံအားသင့် သွားရတယ်၊ သူက အရင် က စစ်တပ် ကတဲ့၊ စစ်ထဲမှာ အနှစ် ၂၀ လောက် တာဝန်ထမ်းခဲ့ဘူးတာတဲ့၊ တပ်ကြပ်ကြီး အဆင့် နဲ့ အနားယူခဲ့တာဆိုပဲ"

"အင်း အဲဒါကြောင့် လည်း သန်မာ နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့"

"အင်း ထားပါတော့၊ အဲဒါနဲ့ ဓါတ်လှေခါးထဲ လည်း ရောက်ရော သူက ကိုယ်အနေအထား ပြင်ရင်း နဲ့ သူ့လက် ကို နည်းနည်း ရွေ့လိုက်တယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာ သူ့လက်ဖျားထိပ် တွေက ချိုလေး ရင်သား ကို တမင် လာထိ သလို ပဲ ခံစားလိုက်ရတယ်"

"လက်ကို ပုတ်မထုတ်လိုက်ဘူးလား"

"ဟင့်အင်း သူက အဲလောက်တောင် ကူညီလာပြီးမှ တော့ အားလည်း နည်းနည်း နာသလို ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး လက်နဲ့ သူ့လက်ကို ဖိကိုင်ပြီး အောက်ကို နည်းနည်း ဆွဲချလိုက်တယ်"

"ချိုလေး က ဘာဝတ်ထားတာလဲ"

"ချိုလေး က ဒီနား က စျေးလေး မှာပဲ သွားဝယ်တာ ဆိုတော့ အိမ်နေရင်း ဂျိုင်းပြတ်ခါးတို ဘလောက်စ် ကလေး ဝတ်သွားတာ၊ ဟို အနီလေး လေ ကိုကို သိပါတယ်"

"အင်း အဲကောင်က တော်တော် ခါးတိုတာ ချိုလေး လက်မောင်း မြှောက်လိုက်ရင် ခါးက လွတ်နေမှာပေါ့"

"အင်း သူ့လက်ကြီးက ချိုလေး ခါးအသားကို တိုက်ရိုက် ကိုင်မိသလို တော့ ဖြစ်နေတာပေါ့ ဒါပေမဲ့ ရင်သား တွေလာထိနေတာထက် စာရင်တော့ တော်သေးတာပေါ့၊ ချိုလေး တို့ အထပ်ရောက်တော့ ဓါတ်လှေခါးကနေ အခန်းဝ ရှိရာကို ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ နဲ့ သွားရတာပေါ့၊ ချိုလေး ပိုက်ဆံအိပ် က ချိုလေး ဘယ်ဘက်လက်မှာရှိနေတုန်း မို့ အခန်းဝ ရောက်တော့ အိပ်ထဲက သော့ ကို ထုပ်မလို့ လုပ်လိုက်တော့ ဟန်ချက်ပျက် ပြီး လဲကျမလို ဖြစ် သွားတယ်၊ ဦးသာမြတ်ကြီး က ကမန်းကတမ်း လှမ်းဆွဲပြီး ပွေ့လိုက်ရတယ်"

"အိုး.."

ကျနော့် မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒီအဖိုးကြီးတော့ ငါ့မိန်းမ ကို ကိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးရသွားတာပေါ့ လို့ တွေးမိလိုက်တာလေ။

"ချိုလေး လဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားတော့ အရမ်း ရှက်သွားတာ၊ အခန်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး သူ့ကို လွတ်ပေးပါလို့ ပြောလိုက်ရတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ကို ပဲ သော့ပေး ပြီး တံခါး ကို ဖွင့်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ အခန်းထဲကို တွဲခေါ်လာပြီး ချိုလေး ကို ဆိုဖာပေါ်မှာ ချပေးလိုက်တယ်"

"သူ့ လက်တွေက လှုပ်ရှားသေးလား ခွိ"

"မထိမဖြစ်တာက လွဲလို့ပေါ့ ကိုကို "

ချိုလေး က နူတ်ခမ်းမဲ့ ပုခုံးတွန့်ပြရင်းနဲ့ ဆက်ပြောတယ်။

"ချိုလေး က သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း နဲ့ စျေးက ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို မီးဖိုထဲက စားပွဲပေါ် မှာပဲ တင်ထားပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူ့ကို လည်း တခုခု တော့ ကျေးဇူးတင်တဲ့ အနေနဲ့ ပေးမှ ရမယ်ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိပ်ကို ဖွင့်လို့ ပိုက်ဆံ တထောင်တန် လေး တရွက် ထုတ်ပေးလိုက်တယ်၊ သူက မယူဘူး၊ ကျနော် က ကိုယ့် အလုပ်ကိုယ်လုပ်တာပါတဲ့၊ ချိုလေး က ကျေးဇူးတင်လို့ပါ ဆိုပြီး အတင်းပေးတော့၊ သူက ကျနော် ခုန က လွှတ်ပြစ် လိုက်ရတဲ့ နို့ နဲ့ လိမ္မော်ရည် ဘူးတွေ သွားဝယ်ပေးမယ်တဲ့ ၊ မမလေး သားအတွက် လိုမှာ မို့လို့ တဲ့ ဆိုပြီး ယူသွားတယ်"

"အင်း တော်တော်လေး တော့ တွေးတတ်တာပဲ"

လို့ ပါးစပ်က ပြောလိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲကတော့ ၊ ဒီလူ ငါ့မိန်းမ ဆီ နောက်တခေါက် လာဖို့ အခွင့်အရေးရအောင် ကြံတာပဲ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။

"ချိုလေး ကတော့ ပြောလိုက်တယ်၊ မလိုပါဘူး ရှင် ကျမ အသိ ဆိုင် ကို ခေါ်ပြီး အိမ်လာပို့ပေးခိုင်းလို့ ရပါတယ်၊ ဆိုတော့ သူက အတင်း ခေါ် မနေပါနဲ့ ကျနော် သွားဝယ်ပေးပါ့မယ် လို့ပဲ ပြောတယ်၊ ပြီးတော့ ထွက်သွားတယ်"

-----
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၅)


ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်

အခန်း ၅။

အဲလိုနဲ့ ကျနော် ပထမဆုံး အစပိုင်းမှာ ရေးခဲ့သလို စကိုက် မှာ ဦးသာမြတ်အကြောင်း ပြောခဲ့ကြတယ်၊ နောက်တခါ စကိုက် ကို တက်ပြီး ချိုလေး နဲ့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း၊ သား ကျောင်း အကြောင်း စသဖြင့် ပြောကြပြီးတော့၊ ချိုလေးက၊

"စကား မစပ် ကိုကို၊ ဦးသာမြတ်ကြီး နဲ့ မျက်နှာပူစရာ စကား ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်"

"ဟဟ သူဟိုဟာလုပ်နေတုန်း မိခဲ့တဲ့ဟာလား"

"ဟုတ်တယ်"

"အင်း ဘယ်လို ဖြစ်လို့လဲ"

"ချိုလေး က အောက်ထပ် ကားပါကင်လော့ မှာ သား နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ ဆော့နေကြတာကို စောင့်ရင်း စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေတာ၊ ဦးသာမြတ်ကြီးက ချိုလေး ဆီ လျှောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်၊ ချိုလေး မျက်နှာတော့ နည်းနည်းပူနေတာပေါ့၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း မလုံမလဲ ပုံနဲ့ လေ၊ သူက ချိုလေး ရှေ့ရောက်လာတော့၊ မမလေး၊ ဟိုည တုန်းက အဖြစ်အပျက်အတွက် ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကွန်ဒို ထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့ ဥက္ကဌ ကို မတိုင်ပါနဲ့နော်၊ ကျနော် ဒီအလုပ်က ပြုတ်လို့ မဖြစ်လို့ပါ တဲ့၊ ချိုလေး လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး၊ ရှင်ပြောနေတာ ကျမ နားမလည်ဘူးလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်၊ အဲဒါဆိုရင်တော့ သူသဘောပေါက်ပြီး မြန်မြန်ထွက်သွားမလားလို့လေ"

"အဲတော့၊ သူ ထွက်သွားရောလား"

"ဟင့်အင်း အဲဒီ အဖိုးကြီးကလေ၊ အရိပ်ပြလို့ အကောင်မထင်ဘူး၊ ချိုလေးက အဲဒီကိစ္စ ကို မဖြစ်ခဲ့ဘူး မေ့နေပြီလို့ ဟန်ဆောင်ထားတာ၊ သူက ဆက်ပြီးလာပြောပြနေတာ၊ မမလေး ရယ် ဟို ည က အမိုးပေါ်မှာလေ တဲ့၊ ချိုလေး လည်း စိတ်ရှုတ်လာတာနဲ့ ရှင်ပြောတာ ကျမ ဘာမှ မသိဘူး၊ သွားပါတော့ ကျမ စာအုပ်အေးဆေး ဖတ်ချင်လို့၊ လို့ ပြောပြီး နှင်ထုတ်တာကို၊ ကျနော် စိတ်မကောင်းပါဘူး မမလေးရယ်၊ ကျနော့် မှာ အဲဒီကောင်မလေးကို ခေါ်သွား ဖို့ နေရာ ကောင်းကောင်းလည်း မရှိလို့ပါ၊ ကျနော့် တို့ လုံခြုံရေး အတွက် ပေးထားတဲ့ အခန်းကျဥ်းလေး ထဲမှာ ကျနော်က တခြား လုံခြုံ‌ရေး တယောက်နဲ့ လည်း အတူတူ နေရလို့၊ အဲဒီမှာလည်း မလွတ်လပ်ဘူးလေ၊ တဲ့ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး လဲ ကိစ္စ မြန်မြန်ပြတ်အောင်၊ ဦးသာမြတ် ကျမ ဘယ်သူ့ မှ မပြောပါဘူး ကဲ ကျမ အေးအေး ဆေးဆေး စာဖတ်ပါရစေ လို့ ပြောလိုက်တယ်"

"အင်း နောက်ဆုံးတော့ သူလစ်သွားရောလား"

"အင်းလေ အဲလို ဖြစ်မလားလို့ပေါ့၊ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ သူ့မိန်းမ က လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်လောက်က ဆုံးသွားတာတို့၊ သူ တယောက်ထည်း အထီးကျန်ပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာတို့အာ့တာတွေ ကုလားကား ရိုက်နေတာ၊ ချိုလေး စိတ်မရှည်တာနဲ့ ထပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ ကံကောင်းလို့ သူနောက်က လိုက်လာပြီး ဆက်မပြောတာ"

"အင်း ချိုလေး ဘယ်သူ့ကို မှ မတိုင်ဘူး ဆိုတာ သူသဘောပေါက်သွားရင်တော့ သူ အေးဆေး ဖြစ်သွားမှာပါ"

"အဲလို ထင်ရတာပဲလေ၊ ချိုလေး ခေါင်းထဲမှာ ရော နားထဲမှာပါ အဲဒီ ပုံရိပ်တွေ အသံတွေက ဖျောက်လို့မရသေးဘူး"

"ငြီးငြူတဲ့ အသံလား"

"အင်း တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံရော"

"ဟင် ဦးသာမြတ်ကြီးက ကောင်မလေးကို ရိုက်တာလား"

"အာ ကိုကို ကလည်း သိရဲ့ သားနဲ့"

ချိုလေး မျက်နှာနီသွားပြီး ရှက်ကိုး ရှက်ကန်းနဲ့၊

"ဟို ဟာလုပ်တဲ့ အချိန် အရမ်း ကြမ်းရင် အသားချင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် မြည်တာကို ပြောတာလေ"

"ဟားဟား ဟားဟား သူ တော်တော် ကြမ်းကြမ်းကို ဆွဲမှ သာ အဲဒီ တဖတ်ဖတ် အသံက ထွက်မှာပေါ့၊ ဒီလူကြီး အဲလောက်တောင် အားရှိတာလား ခိခိ"

"ဟိဟိ ဟုတ်တယ် တကယ် ကြမ်းတာ၊ တမျိုးကြီးပဲ၊ စဥ်းစားကြည့်ပါဘား၊ အမိုးပေါ်မှာ အပေါ်မှာ ကောင်းကင်က ဟာလာဟင်းလင်း နဲ့ အဖိုးကြီးက သူ့အသက်ထက်ဝက်လောက်ပဲ ရှိတဲ့ ကောင်မလေးကို တဖတ်ဖတ် နဲ့ အသံထွက်အောင်ကိုလုပ်နေတာ၊ ကောင်မလေး ဆီက အသံကလည်း..."

ချိုလေး အသံက ပြောရင်း နှင့် အက်ကွဲသွားတယ်၊ ကျနော်က နောက်ချင်လာသဖြင့်၊

"ကြည့်ရတာ ချိုလေး တောင် စိတ်တက်ကြွသွားတယ်ထင်တယ်"

"အာ ကိုကိုနော်"

ချိုလေး က တခိခိ ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့် ကျနော့် နောက်ချင်စိတ်က ပိုပြင်းပြလာရတယ်၊

"အင်းလေသံကတော့ တယောက်ယောက် က အဲဒီ အိမ်ဖေါ်မလေး နေရာ အစားဝင်ကြည့်ချင်နေပြီထင်တယ်"

"ဘာ.....????????"

ချိုလေး မျက်နှာ ရဲတွတ်သွားပြီး ‌ဒေါသ အရမ်းထွက်သွားပုံရတယ်။

"ကိုကို ဘာကြောင့် အဲလို ပြောရတာလဲ"

"နောက်တာပါကွာ ချိုလေးကလည်း ကိုကို က စတာပါ"

"အဲလို မစ နဲ့ မကြိုက်ဘူး"

"အင်းပါ အင်းပါ ချိုလေး မကြိုက်ရင် နောက် မစပါဘူး၊ "

ချိုလေးက အံကို ကြိတ်ကာ ကျနော့်ကို မျက်လုံးကြီး ပြူးကြည့်ရင်း၊

"ချိုလေး အိပ်တော့မယ် ဒါပဲ ဘိုင်"
ဆိုပြီး လိုင်းအောက် သွားပါတော့တယ်။

..............................

ကျနော့် မှာ ကွန်ပြူတာရှေ့ ငုတ်တုတ်ထိုင် ရင်းက ငူတူတူ နဲ့ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ချိုလေး ကို ဒေါသတကြီး နဲ့ ဖြစ်သွားအောင် ကျနော် လုပ်မိလိုက်တယ်ထင်တာပဲ၊ ပုံမှန်ဆို ရင် တည်ငြိမ် အေးဆေး ပြီး ရှက်တက်တယ်၊ သူများ နဲ့ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရမှာ ကို ကြောက်တတ်တဲ့ ချိုလေး၊ ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်သက် ကိုးနစ်နီးပါး မှာ တခါမှ ကျနော့် ကို အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ တခါမှ ပြန်မအော်ခဲ့ ဖူးတဲ့ ချိုလေး၊ ဘယ်လို ပဲ သဘောမတိုက်ဆိုင်တာ ဖြစ်ပေ့စေ၊ အလျှော့ပေးတတ်သူ၊ သူမပျော်ရွှင် ခဲ့ရင်တောင် ကြိတ်မှိတ်လို့ တခါတလေ ငြိမ်သက်ပြီး မျက်ရည် မသိမသာ သုပ် တတ်တဲ့ ချိုလေး၊ ခု တော့ အရမ်းဒေါသ ထွက်သွားအောင် ကျနော် လုပ်လိုက်မိပြီ။

ချိုလေး ဘာလို့ အဲလောက်တောင် ဒေါသ ထွက်သွားရတာလဲ ဆိုတာလည်း ကျနော် မတွေးတတ်၊ ဒီထက် ဆိုးတဲ့ နောက်တာ ပြောင်တာတွေ အရင်က လုပ်ခဲ့ဖူးတာပဲ၊ သူ မသိချင်ယောင် ဆောင်မယ် ဒါမှ မဟုတ် မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် နဲ့ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာကို ပြမယ်၊ အခု လို စိတ်ဆိုး သွားတာမျိုး မရှိခဲ့ဖူးဘူး၊ ကျနော် ချိုလေးကို ဖုံးခေါ် ပြီး ပြန်ချော့ ဖို့တောင် စဥ်းစားမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခု လို စိတ်ဆိုးနေပုံမျိုး နဲ့ ဆိုရင် ခနတော့ အရှိန်သေ သွား အောင် ထားလိုက်မှ ရမယ်လို့ တွေးမိတယ်။

အဲလို ငိုင်တိုင်တိုင် နဲ့ ထိုင်နေတုန်း နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ စကိုက်စခရင် က ခေါ်သံထွက်လာတယ်။ ကျနော် ကမန်းကတမ်း သွားဖွင့်လိုက်တယ်၊ ချိုလေး ပုံပေါ်လာပြီး ၊

"ဆောရီး ကိုကို ၊ ချိုလေး ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး"

"ကိုကို က ဆောရီး ပြောရမှာ ချိုလေး ကိုကို က ချိုလေး ဘယ်လို ခံစားနေရမှန်းမသိပဲ အနောက်လွန်သွားတာ"

"ဟုတ်ဘူး ကိုကို ချိုလေး အပြစ်ပါ"

"ကိုကို နောက်တာ စည်းကျော်သွားတာပါ ချိုလေးရယ်"

"ကိုကို က မကျော်ပါဘူး၊ ချိုလေး သာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းလိုက်နိုင်တာ"

"ချိုလေး ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"အင်း ချိုလေး ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး"

ချိုလေး က ပြောရင်းနဲ့ သူ့ မျက်နှာကို သူလက်ဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်တယ်"

"ချိုလေး ချစ်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲကွာ"

ချိုလေး က သူလက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို မျက်နှာပေါ်မှာ ခနကြာအုပ်ထားလိုက်သေးတယ်။ နောက်မှ ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး၊

"ချိုလေး ဦးသာမြတ် ကြီး အကြောင်းကို အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်"

"အိုကေ"

"ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က၊ အိပ်မက်...အိပ်မက် ထဲမှာ...ကိုကို....ကိုကို..ပြောသလိုပဲ၊ ချိုလေး က ဟို ကောင်မလေး နေရာမှာ ဖြစ်နေတယ်..."

ချိုလေး မျက်နှာတခုလုံးက ရဲတွတ်နေတယ်။

"အဲဒီတော့"

"အဲတော့"

"အင်းလေ ချိုလေး က ဘာလုပ်သေးလဲ"

"အိပ်မက်ထဲမှာလား"

"ဟုတ်ဘူး အပြင်မှာလေ"

"အာ ဘာလုပ်ရမှလဲလို့၊ အဲဒါပဲလေ၊ ချိုလေး အိပ်မက် ထဲမှာ ဦးသာမြတ် ကြီးကို မက်မိတယ်၊ အဲဒီအိပ်မက် ကို ခေါင်းထဲက ဖျောက်မရပဲ၊ ချိုလေး စိတ်ကူးထဲမှာ ပြန်ပြန် တွေးနေမိတယ်၊ နောက်ပြီးတော့ အဲဒီ အတွေးတွေက ချိုလေး စိတ်တွေကို ထ လာစေတယ်"

ကျနော် က ကုလားထိုင်နောက်မှီမှာ အသာဖြေလျှော့ ထိုင်လိုက်ရင်း ပြုံးလိုက်ကာ၊

"အော် ချိုလေး က ယောက်ျား တယောက် နဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဖြစ်မိတာကို စိတ်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်ပေါ့"

"အင်းပေါ့"

ကျနော်က တဟားဟား နဲ့ ရီမောလိုက်မိတယ်။ ချိုလေး က စိတ်ရှုတ်သွားပုံမျိုးနဲ့၊

"ကိုကို ကဘာလို့ ရီတာလဲ"

"ဟဟ ချိုလေး ကလည်း ၊ အိမ်ထောင်သက် ကိုးနှစ် လောက်ကြာပြီး ကိုကို့ အပေါ် ဒီလောက် သစ္စာ ရှိခဲ့တဲ့ မိန်းမ တယောက်က အိပ်မက်လေး တခု ထဲမှာ ဖြစ်လိုက်တာနဲ့ တခါထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေလိုက်တာ၊ ကိုကို ဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲ လို့ ဟားဟား"

"ချိုလေး က ကိုကို့ လိုမှ မဟုတ်တာ"

ချိုလေး က မျက်နှာကို မဲ့ နူတ်ခမ်းကို ရွဲ့ကာ ပြောလိုက်လို့ ကျနော်လည်း အသာလျှောချရတယ်။

"အင်းပါ အင်းပါ သိပါတယ်"

ချိုလေး မျက်နှာထား နည်းနည်းတော့ ပျော့သွားခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာမှာ စိတ်အနှောက်ယှက် ဖြစ်နေတာတော့ ရှိနေတုန်းပဲ၊

"တကယ်တော့ အဲဒီ အိပ်မက်တခုထည်းကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး၊ မနှစ်လောက် ကတည်းက နည်းနည်း လေးတော့ တမျိုး ဖြစ်နေတာ"

"ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ"

"ချိုလေး စိတ် တွေ မကြာမကြာ ထထ လာတယ် ဟိုဟာကို စဥ်းစားမိရင်းပေါ့၊ ကိုကို သိတယ်မလား"

"လိင် မှု ကိစ္စ တွေကို စဥ်းစားရင်း နဲ့လား"

"အင်း"

အဲဒါက လည်း တကယ်တော့ ကျနော့် အတွက် အသစ်အဆန်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ နောက်ဆုံး အခေါက် အိမ်မှာ သုံးလလောက် နားနေခဲ့တုန်းက ချိုလေး ရဲ့ ဆန္ဒ ရမက်တွေ ထကြွ နေတာကို ကျနော် သတိထားမိတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိင်မှု ဆက်ဆန်ရေး ကလည်း အမြဲတမ်း ဆန္ဒ ပြည့်ဝ နေတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကတည်းက ကျနော် က စလိုက်တာနဲ့ ချိုလေး က ရယ်ဒီပဲ၊ ပထမ အစဦးလပိုင်း လောက်က တော့ ချိုလေး က နည်းနည်း ရှက်တွန့်တွန့် ရှိသေးတယ်၊ နောက်တော့ သားလေး မွေး ပြီး နောက်ပိုင်း ကစလို့ ချိုလေး က ပိုပြီး လိင်ကိစ္စ မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာခဲ့တယ်၊ အရမ်း ထန်တဲ့ ထဲမှာတော့ မပါပါဘူး၊ နောက်ပြီး ခုလို နစ်ကြာလာတောင် ပုလွေ ဘာဂျာ တွေ ရယ် အသစ် အဆန်း စမ်းချင်တာတွေရယ် ကိုတော့ သူသိပ်ပြီး မရဲတင်း သေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ကလည်း အတင်း မတွန်းပါဘူး၊ ကျနော့် အတွက်က နိုင်ငံတကာ က ကောင်မ တွေက မျိုး စုံ စမ်းသပ် ဆက်ဆံ လို့ ရနေတာကို၊ သူတို့ နဲ့ ကတော့ ကြမ်းချင်သလို ကြမ်း ရမ်းချင်သလို ရမ်း၊ အဲဒါကြောင့် လိင်ကိစ္စ နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ကျနော့် အတွက် ချိုလေး က အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်း နဲ့ တူတယ်၊ ရိုးရိုး ပဲ ဒါပေမဲ့ သက်တောင့် သက်သာ နဲ့ အဆာပြေ စားလို့ ရတယ်၊ အပြင်ဆိုင် တွေက ဟင်းမျိုးစုံ ပေါက်ကရ ချက်တာ စားလာရပေမဲ့ ၊ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် တော့ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်း စားကောင်းတာပဲ။ သူ့ကို လည်း ကိုယ့် အိမ်ရှင်မ ရိုးရိုး အေးအေး လေး နေတတ်သူ ဆိုတော့ အရမ်း ထန် အရမ်း တင်းတဲ့ မိန်း မ လို့လ်း မထင်ဘူးလေ။

အဲဒီ နောက်ဆုံး တခေါက်မှာတော့ ချိုလေး က တော်တော် လေး ထန်နေတာ သတိထားမိခဲ့တယ်၊ အရမ်းကြီး ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ကျနော့် အပေါ် ခွတက်တာမျိုး မဟုတ်ပေမဲ့ သူ အချိန် များများ မသိမသာ စခဲ့တာတော့ သတိထားမိနေတယ်။

"အင်း အခု နောက်ပိုင်း ချိုလေး တအားထန် နေတယ် ဆိုပါတော့"

"အာ ကိုကို့ စကားကြီး ကလည်း ချိုလေး ကို အပေါစား ဟာမ တွေ ကျနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို ပဲ ပြောရတော့မလား၊ ဒီတခေါက် ကိုကို သင်္ဘောပေါ် ပြန်တက်သွားပြီးတဲ့ အချိန်မှာ ချိုလေး သွေးသားတွေ က တောင်းတ တာ ပိုများလာသလိုပဲ၊ အရင် တုန်းက အဲလို တခါမှ မဖြစ်ဖူးဘူး"

"အဲဒါ သဘာဝ ပါ ပဲ ချိုလေးရယ်"

"ဟင့်အင်း ချိုလေး အတွက်တော့ မဟုတ်ဘူး"

"ချစ်လေး အမျိုးသမီး တွေဟာ သူတို့ ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒ ရမက်ဇော အပျင်းထန်ဆုံး အချိန်ဟာ အသက်သုံးဆယ်ကျော်မှ စတယ် ဆိုတာ မသိဘူးလား"

"တကယ် ?"

"ဟုတ်ပ၊ အထူးသဖြင့် ကလေး နဲ့ အမျိုးသမီးတွေ၊ သူတို့ ကိုယ်ခန္ဓာကို သူတို့က ပိုပြီး ယုံကြည်စိတ်ချမှု ရှိလာတယ်၊ နောက်ပြီး လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံ ကလည်း များလာတယ်၊ အဲဒါတွေ ကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့"

"အင်း.."

"ချိုလေး တနေ့ဘယ်နှစ်ခါလောက် မာစတာဘိတ်လုပ်သလဲ"

"ကိုကို....နော် "

ချိုလေး မျက်နှာကြီး နီရဲသွားတယ်။

"အို ချစ်လေး ကလည်း ကိုယ်နဲ့ လက်ထပ်ထားတာ ကိုးနှစ်လောက် ရှိတောင် ရှိနေတဲ့ ကိုယ့် ယောက်ျားကို မှ မပြောပြ ရင် ဘယ်သူ့ကို သွားပြောမှာလဲလို့"

"အာ ကွာ ကျွတ်စ်"

"တနေ့ ငါးခါလား"

"ဟင့်အင်းပါ"

"အဲဒါဆိုရင်"

"တခါ ဒါမှ မဟုတ် နှစ်ခါ ပဲ၊ မနက်ပိုင်း ရေချိုးတဲ့ အချိန် တခါ၊ ဒါမှ မဟုတ် ညဘက် အိပ်ရာဝင်တဲ့ အချိန် တခါ"

"ဘာ ကို မှန်းပြီး လုပ်လဲ"

"ကိုကို့ ကိုပေါ့"

ချိုလေး အဖြေ က မြန်ဆန်လွန်း အားကြီးတယ်လို့ ထင်မိတယ်၊ တခုခု ကို ဖုံးကွယ်ထားသလိုပဲ၊ ပထမတော့ သူ့ကို နည်းနည်း ညှစ် အစ်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး မှ၊ ထားလိုက်ပါတော့ လို့ တွေးလိုက်တယ်၊ ဒီလောက် အထိ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာဖို့တောင် လင်မယားသက် ဆယ်နှစ် နီးပါး ကြာခဲ့တာ၊

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား စကားစ ပြတ်ပြီး ရပ်သွားကြတယ်၊ ခနနေ မှ ချိုလေးက၊

"အင်း ချိုလေး တကယ် အိပ်ဖို့အ ချိန် ကျော်နေပြီ၊ "

"ကိုကို့ ကို မာစတာဘိတ် ပြပါလား ခွိ"

"သေလိုက် ပါလား၊ ကိုကိုနော် ဟွန့်"

"လုပ်ပါ ချစ်လေး ရဲ့ ကိုကို့ အခန်း မှာ ကိုကို တယောက်ထဲပါ"

"ဟင့်အင်း မလုပ်ပြ နိုင်ပါဘူး ဒါပဲ ကိုကို အောက်ပြီ"

"အိုကေအိုကေ ၊ ဂွတ်နိုက် ချိုလေး "

ကျနော်လည်း ဆက်မတွန်းတော့ ပါဘူး၊ ပြုံး ပြီး စကိုက်ကနေ ထွက်လိုက်ပါတော့တယ်။

.....................................
ဆက်ရန် >>>

တစ်အိမ်လုံးပျော်စေဖို့ - အပိုင်း(၂)


   ဒီလိုနဲ့ နောက်နေ့ညကျတော့ ဇော်ဇော်တယောက်အခန်းကူးလာပါတယ်။ မကြီး ဒီနေ့ မောင်လေးအခန်းမှာလုပ်ရအောင်နော် လို့ဆိုပြီး မကြီးကိုလက်ဆွဲပြီး သူ့အခန်းကိုပြန်လာပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တယ်ဆိုလျင်ပဲ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး..
   မကြီး ဒီည ဗွီစီဒီ ကြည့်ရအောင်နော်ဆိုပြီး ဂျပန်ကားဖွင့်ဖို့လုပ်ပါတော့တယ်။ ဇာတ်လမ်းစတယ် ဆိုရင်ပဲ မကြီးတယောက်ဘာကား ဆိုတာသိသွားပြီး။ 
   မကြီးမကြည့်ရဲဘူးမောင်လေးရယ်နော်။ မောင်လေးကြည့်ချင်ကြည့်လေ ပြီးမှလာခေါ်နော် လို့ဆိုလာပါတယ်။ တကယ်လည်းမကြည့်ရဲရှာပါ။ သို့သော်လည်း ညနေကတည်းက အစီအစဉ်ဆွဲထားတဲ့ ဇော်ဇော်ကတော့ မရဘူး မကြီး ကြည့်ရမယ်။ မကြည့်ရင် သိတယ်နော် ဆိုပြီး သူ့ အမ်ပီဖိုးကို ထုတ်ပြပါတယ်။
   မောင်လေးစိတ်ကြိုက် လုပ်ပြီးပြီပဲဟာနော် ဒီဟာတော့ မကြီးကိုခွင့်ပြုပါနော်။ မကြီးတောင်းပန်ပါတယ်။ ရှက်လွန်းလို့ပါဟယ်။ လို့ ရဲတွတ်နေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ သနားစဖွယ်ဆိုလာပါတယ်။
   မကြီး စကားမများနဲ့တော့ လာထိုင်လို့ ဆိုလိုက်တော့မှ မတတ်သာတဲ့အဆုံး ကြည့်လိုက်ရ ပါတော့တယ်။ သိတဲ့အတိုင်း အောကားဆိုတာကလည်း စိတ်ကိုဆွပေးတာဆိုတော့ မကြာမတင်မှာပဲ မကြီးလည်းအောကားကြည့်တဲ့အရသာကို သိသွားပါတယ်။ တချိန်တည်းမှာ ဆိုသလို ဇော်ဇော်ရဲကလက်တွေ ကလည်း တကိုယ်လုံးကိုစုန်ဆန် ပွတ်သတ်ပေးလေတော့ ခံစားမှုအရှိန်ဟာ မြင့်သထက်မြင့်လာပါတော့တယ်။ ဘာမှန်းမသိလိုက်ခင်မှာပဲ မကြီးတယောက်ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရပါတော့သည်။ ဖွင့်ပြတဲ့ကားကလည်း အသားကုန်ကြမ်းတဲ့ကားဆိုတော့ ဇော်ဇော်တယောက် ဖီးလ်အတက်ကြီးတက်နေပါပြီ။ ဇာတ်ဝင်ခန်းတခုကို ခိုးချတဲ့ သဘောနဲ့ နှုပ်ခမ်းတွေကိုနမ်းနေရင်းက မျက်နှာ ကို တံတွေးတွေ ထွေးချလိုက်ပါတယ်။ အတူတူ ကြည့်ထားပြီးဖြစ်တဲ့မကြီးတယောက်မှာတော့ ခုနကတည်းက အဲလိုခံချင်နေသော ဆန္ဒပြည့်ဝသွားသလိုပါပဲ။
တချီလိုးပြီးသွားလို့ စကားတွေပြောဖြစ်တော့။
   မကြီး မနက်ဖြန်ကျရင် မကြီးရည်းစားနဲ့ ချိန်းတွေ့လေ။ ဖေဖေ မေမေ မရှိတဲ့အချိန်တွေ့လေ။
   အာမောင်လေးရှိနေမှာပဲမဟုတ်လား။ မဖြစ်ပါဘူးဟယ်။
   မကြီးကလည်း မောင်လေးက အဲဒါကို ကြည့်ချင်တာဟ နော်။
   ဟာ ကြံကြံစည်စည် မောင်လေးရယ် အဓိပ္ပါယ်မရှိတာဟာ။ မကြီးမလုပ်ပါရစေနဲ့။
   မကြီးမှာ အဲလိုငြင်းပိုင်ခွင့်ရှိလို့လား။ လေသံမာမာလေးနဲ့ဆိုလိုက်တော့မှ
   ဟုတ်ပါပြီမောင်လေးရယ် မကြီးလုပ်ပါ့မယ် ဆိုဖြစ်သွားရပါတယ်။

   နောက်နေ့မှာတော့ မကြီးတယောက် သူ့ရည်းစားကိုချိန်းလိုက်ပါတော့တယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူကောင့်သားကပျော်ရွှင်ပြီးရောက်လာပါတယ်။ ရောက်တယ်ဆိုလျင်ပဲ အခန်းထဲကို တခါတည်း ဝင်သွားပါတော့တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားရပါသည်။ မကြီးရည်းစားရဲ့ အားနည်းချက်က ချက်ချင်းချွတ်ချက်ချင်းလုပ်ချက်ချင်းပြီးဆိုလိုပါပဲ။ ဇော်ဇော်နဲ့ဖီးလ် ရှိရှိခံဖူးတဲ့ မကြီးတယောက်စိတ်ညစ်လို့သာနေရပါတော့တယ်။ နောက်ပြီးဗီရိုထဲကနေချောင်းကြည့် နေမယ့် ဇော်ဇော်ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့အတွေးကလည်း နှောက်ယှက်လို့နေပါတယ်။ ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေတဲ့ မကြီးကို ကြည့်ရင်း သူ့ရည်းစားက
   ချစ်.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ မကြိုက်လို့လားဟင်။ ဆိုပြီးမေးလာပါတယ်။
   မဟုတ်ပါဘူးကိုယ်ရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ကိုယ်စိတ်ထင်လို့ပါ။
ပြောပြောဆိုဆိုပဲ မကြီးတယောက်စတင်အလိုးခံရပါတော့တယ်။ ဖီးလ်စတက်ရုံလေးမှာပဲ သူကတော့ ပြီးမြောက်သွားပါတယ်။ ပူနွေးတဲ့သုတ်ရည်တွေ ဝင်လာတာကို ခံစားလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာမချင့်မရဲ လေးနဲ့ပေါ့။ ‘စိတ်ထဲမှာတော့ မောင်လေးကိုသာတောင့်တနေမိပါတော့တယ်။ ရုပ်ကြိုးပြတ်လဲကျ သွားတဲ့ သူ့ရည်းစာကတော့ဘာမှမသိသလို နျပ်နေပါတော့သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး ပြန်သွားပါတော့တယ်။
   သူပြန်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ဗီရိုထဲက မောင်လေးထွက်လာပါတယ်။ မောင်လေးကိုမြင်လိုက်ရင်ပဲ
   ဟဲ့ လာစမ်းပါဟယ်။ ငါ့မှာ ဆန့်တငံ့ငံ့ နဲ့။ လာလုပ်ပေးစမ်းပါဟယ်မောင်လေးရယ်။ ဆိုပြီး ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်ဘဲပြောမိလိုက်ပါတော့သည်။ အခြေအနေကို ရိပ်စားမိတဲ့ ဇော်ဇော်ကလည်း အသာစီး ရယူလိုက်ပါတယ်။
မောင်လေးသိပါတယ် မကြီးရဲ့ မကြီးခံချင်နေပြီမဟုတ်လား။
သိရင်လည်းလာလုပ်တော့ဟာ။ စကားများလိုက်တာ
ဟဲဟဲ ဘယ်လွယ်လွယ်နဲ့ရမလဲ ။ မောင်လေးကိုတောင်းပန် ပြီးလိုးခိုင်းမှ လိုးပေးမယ် ဟိဟိ။
ဟာ နင်ယူတ်မာပြီဟာ။ မောင်လေးရယ် မကြီးကိုလုပ်ပေးပါနော်။ ကဲရပြီလား။
တိုတိုလေးဟာမရဘူး။
ဟာ နင်ကလည်း။ မောင်လေးရယ် မကြီး အရမ်းခံချင်နေလို့ မောင်လေး လီးကြီးနဲ့ မကြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပေးပါနော်။ ကဲ ကျေနပ်ပြီလား ကောင်ဆိုးလေး။
အဲလိုမှပေါ့ မကြီးရ ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆို တက်လိုးပါတော့တယ်။
အားကောင်းလိုက်တာဟယ် မောင်လေးနဲ့မှ ပဲ အားရတော့တယ်။ ဟိုသတောင်းစားကို ချစ်တာပဲ ရှိတယ်။ ကောင်းကောင်းလည်းမလုပ်တတ်ဘူး။
မကြီးရယ်ကောင်းလိုက်တာ လိုးရတာ။ မကြီးနို့ကြီးတွေက ကိုင်လို့ကိုမဝဘူး။
အရမ်းမညှစ်နဲ့ဟယ် ခုနက တော်တော်လေးအညှစ်ခံထားရတော့နာနေလို့။
သိတယ်လေ တမင်လုပ်တာ နာအောင်လို့။ မကြီးနာလို့အော်တဲ့အသံလေးကအရမ်း နားထောင်လို့ကောင်းတယ်။ ဟဲဟဲ
အား.. အား.. မညစ်ပတ်နဲ့ဟာ နာလို့ပါဆိုနေမှ
နာရင်အော်ပေါ့ ညှစ်မှာပဲ
ပြောမရလဲသဘောပဲဟာ။ အား.. အား ညှစ်ညှစ်စိတ်ကြိုက်သာ လုပ်။ ဆောင့်ဆောင့် ငါကောင်းနေပြီ။ အားပြီးတော့မယ် အား။
အဲလိုကြားလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ဇော်ဇော့်အတွေးထဲကို အကြံတခုရောက်လာပါတယ်။ ဆောင့်နေရာကရပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ ဆက်လုပ်ပါ။ ဟာနင်ညစ်ပတ်ပြန်ပြီ
မကြီး မောင်လေးပြီးရင်မကြီး မျက်နှာပေါ်မှာပြီးချင်တယ်ဟာ နော်
အာ ရွံစရာကြီးဟာ မလုပ်ပါနဲ့။
မကြီကလည်းပြီးရင်ဆေးပေးပါ့မယ်။ မလုပ်ရရင်ဆက်မလိုးတော့ဘူး
ဟာ နင်ကလည်း။ နင့်သဘောဟာ ညစ်ပတ်တဲ့ကောင်
အဲလိုမှပေါ့ဟ လို့ဆိုပြီး ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။
ကောင်းလားမကြီး။
မသိဘူးဟာ။ နင်မြန်မြန်ပြီးတော့။ စိတ်ထဲမှာတော့ အတွေ့အကြုံအသစ်အတွက်ရင်ခုန်နေမိပါတယ်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး ဇော်ဇော်တယောက် ထလိုက်ပြီး မကြီမျက်နှာနားကိုကပ်ခါ
မကြီးပါးစပ်ပါဟထား လို့ဆိုပြီး လရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ပူပူနွေးနွေး လရည်တွေက မျက်နှာအနှံ့နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို စီးဝင်သွားပါတော့တယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း စိတ်ထဲမှာတော့ ဖီးလ်တမိုျးဖြစ်သွားရ ပါတော့တယ်။
   တနေ့တော့ ကျောင်းမှာ ဇော်ဇော်တယောက်သူ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း မိုးမြင့်နဲ့ စကားထိုင်ပြောနေရင်း မကြီးတယောက်ရှေကဖြတ်လျှောက်သွားပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မိုးမြင့်တယောက် စကားစလာပါတယ်။
   မင်းအမစောက်ရမ်းမိုက်တယ်ကွာ။
   မင်းကလဲ မင်းနဲ့ငါနဲ့ သိတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မင်းမသိတာကျလို့ အထူးအဆန်းလာလုပ်နေပြန်ပြီ။
   အေးလေဒါတော့ဒါပေါ့ဟ မျက်စိထဲဝင်လာတော့လဲပြောမိတာပါ။
မင်းကငါ့ကျတော့ပြောပြီး မင်းအမလည်း ဒီလောက်မိုက်တဲ့ဟာကို ဟွန်း ခွေးမသား
   အေးပါကွာ မင်းမကြိုက်ရင်မပြောတော့ပါဘူး။
   အဲလိုလည်းမဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းနဲ့ငါနဲ့ က ပြောစရာလူမှမဟုတ်တာ။ ဟေ့ကောင်မင်းကို ငါမေးမယ် မှန်မှန်ဖြေနော်။
   အေး မင်းမေးမှာငါသိနေသလိုပဲ။ မေးစမ်းဖြေမယ်။
   မင်းအမ ဒီလောက်လှတာ သူ့ကိုမင်းချောင်းကြည့်တာတွေဘာတွေ မလုပ်ဖူးလား။
   ဟ.. မင်းကလည်း လုပ်စရာလားဟ မောင်နှမချင်း ငါလီးမှပဲ။
   ဟားဟား မင်းကလည်း မှန်မှန်ပြောမင်းကြည့်တော့ကြည့်ချင်တယ် မဟုတ်လား။
အေးကွ.. အဲဒါတော့ဟုတ်တယ်။ ငါလည်းကြည့်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့်ကြောက်တယ်ကွ။
   ဟုတ်လား ။ မင်းသူ့ကို ရရင်ရောလိုးမလား။ ပြောစမ်း
အေးကွာ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် ငါလည်းလုပ်ချင်တယ် မောင်နှမချင်းမို့ ကြည့်နေတာ။ တခါတလေ တော့မှန်းပြီး ဂွင်းထုတယ်ကွ ဟိဟိ။
ဟုတ်လားခွေးမသားတော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်။
အောင်မာ မင်းကငါ့ကိုလျှောက်မေးနေတယ်။ မင်းကရော မင်းအမကိုချောင်းတယ်မို့လား။
အမှန်အတိုင်းပြောပါ့မယ်ကွာ မင်းလည်းပြောတယ်ဆိုတော့။ ငါတို့မောင်နှမလိုးနေတာကြာပြီဟ
ဟေ.. ဟုတ်လား အတူတူပဲ ငါတို့လည်း လိုးဖြစ်တာ ၃ လလောက်ရှိပြီ။
ဟာ တကယ်လား မင်းနဲ့ငါက ဘဝတူတွေပေါ့ ဒါဆို။ မိုက်တယ်ကွာ။ မင်းနဲ့ ငါနဲလဲမလား အမချင်း။
ဟ မင်းကလည်းအဲလောက်လွယ်မလားဟ။ သူတို့သဘောကရှိသေးတယ်။
ငါပြောမယ် မင်းနားထောင် မင်းနဲ့ငါ သူငယ်ချင်းဖြစ်သလို သူတို့နှစ်ယောက်လည်း သူငယ်ချင်းပဲလေ။ အဲဒီတော့ ငါက ငါ့အမကိုပြောခိုင်းမယ် မင်းမပြောရဲရင်။ ဘာ့လို့လဲဆိုတော့ ငါ့မှာနိုင်ကွက် ရှိတယ်ဟ။ မင်းလည်း အဲလိုနိုင်အောင်လုပ်ထား။
ဟုတ်လားဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ။ ပြောစမ်းပါဦး ဟ။ ငါမင်းကို ဆရာတင်ပါ့မယ်။
လွယ်လွယ်လေး သူနဲ့မင်းလိုးနေတုန်း ဗီဒီယိုရိုက်ထားလိုက်ပြီးရင် အဲဒါကို အင်တာနက်ပေါ်တင်မယ်တို့ သူများကိုလျှောက်ပြမယ်တို့ပြောပြီး ခြိမ်းခြောက်။ သူမကြောက်ဖူးဆို ငါ့ကို လာသတ်။
ကြည့်စမ်း ငါအဲဒါကိုမစဉ်းစာမိဘူးကြည့်စမ်း။ အေး မင်းပြောတာမိုက်တယ် နောက်တပတ်ဆိုလုပ်မယ်။
အေး ငါသွားတော့မယ် ငါဒီညကြိုးစားကြည့်မယ်။ ရရင်တော့မိုက်ပြီ ဟေ့ကောင်ရေ။
ဒီလိုနဲ့ ညဖက်တချီအပြီး စကားပြောကြတော့။
မကြီး မသီတာနဲ့တွေ့သေးလား မောင်လေးတောင် နေ့လည်ကမိုးမြင့်နဲ့စကားပြော သေးတယ်။
အင်း ဘာဖြစ်လဲ။ နင်ကလည်း စကားလည်းပြောလက်ကလည်း ညှစ်။ အေး တော်တော် ကောင်းနေတယ်ပေါ့ဟွန်း။ ကိုင်လို့ပဲမဝနိုင်ဘူး။ နာတယ်ဟ အဲလောက်ကြီး အကြာကြီးကိုင်နေတော့။
ကောင်းလွန်းလို့ပါမကြီးကလည်း။ မကြီး မောင်လေးလေ မသီတာကိုလိုးချင်တယ်။ မကြီးပြောပေးပါ့လား။
ဟယ်အဓိပ္ပါယ် မရှိတာ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဟ နင်ကလည်း။ ပြဿနာမရှာနဲ့ဟာ။ ငါမျက်နှာပျက် လိမ့်မယ်။
မကြီးကလည်း ဘယ်သူက ကိုယ့်အမမျက်နှာပျက်အောင်လုပ်မှာလဲ။
အမယ်လေး နင်လားမလုပ်မှာ ကိုယ့်အမကို တောင်လိုးနေတဲ့ကောင်ကများ။
ဟဲဟဲ မကြီးကလည်း ။ ပြောပြမယ် နားထောင် ကိုယ့်အမကို ပြန်လိုးတာ မောင်လေး တယောက်တည်း လို့များထင်နေလား။ မိုးမြင့်နဲ့ မသီတာကလည်း မောင်လေးတို့လိုပဲ။ ကဲ သိပြီလား။
ဟယ် တကယ်။ နင်ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မပြောနဲ့နော် နင် သီတာ့ကို လိုးချင်တိုင်း။ ငါမယုံဘူး။ တကယ်ပြောတာပါဗျ။ နေ့လည်က မိုးမြင့်ပြောပြတာ အဲဒါနဲ့ မောင်လေးလည်း
မောင်လေးတို့အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။
   ဟာ နင်ကလည်းရှက်စရာကြီးဟာ တော်ကြာ မိုးမြင့်လျှောက်ပြောရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ စိတ်ညစ်လိုက်တာဟာ။
   မကြီးကလဲစိတ်ချ မပြောစေရဘူး။ သူပြောရင်ကျွန်တော်လည်းပြောမှာပေါ့။ သူလည်းအတူတူပဲ ဟာကို။
အေးနင့်ကိစ္စ နင်နိုင်ရင်ပြီးတာပဲ။
   မကြီး မောင်လေးနဲ့ မိုးမြင့် အကြံတခုရတယ် အမချင်းလဲ ကြမယ်လို့။ မကြီးဘယ်လို သဘောရလဲ။
   ဟာ.. မရဘူး မရဘူး။ ငါရှက်တယ်။ နင်ပေါက်ကရတွေမလုပ်ပါနဲ့ဟာ။ နင့်ငါ့ကို ပိုင်နေပြီပဲနော်။
   ဟင့်အင်းမရဘူး ပြောပြီးနေပြီ။ မကြီးလုပ်ရမှာက မသီတာနဲ့ညှိဖို့ပဲ ကျန်တာမောင်လေးစီစဉ်မယ်။
   ပြောမရလဲ လုပ်ဟာ

အင်းအဲလိုမှပေါ့ မကြီးကလည်း ဟဲဟဲ။ မကြီး ခံချင်သေးလား။ လိုးပေးရဦးမလား။
ဟဲ့အပိုတွေလျှောက်ပြောမနေနဲ့ နင်လိုးချင်ရင်လိုး။ ငါ့ကိုလာမေးမနေနဲ့။
မကြီးကလည်း အခုထက်ထိရှက်တုန်းပဲလား။ မရှက်ပါနဲ့တော့နော်။
အေးပါဟာ။ အခုတော့ စိတ်သိပ်မရှိဘူးဟ။ နင်လုပ်ချင်ရင်တော့လုပ်လေ။ လုပ်ရင်းနဲ့ စိတ်ပါလာမှာပေါ့။
မကြီး မလုပ်တော့ဘူးဟာ ဒါဆိုလည်း။ ဖက်ပြီးပဲအိပ်ကြမယ်လေ။
အေးအေး နင့်သဘောပဲ။ အစောကြီးထနော် တော်ကြာ ဖေဖေတို့မနိုးခင်ထမှ ရမှာ။ ငါအရမ်းကြောက် တယ် မိသွားမှာကို။
သိပါတယ်မကြီးရယ်။ မောင်လေးငါးနာရီဆိုအမြဲနိုးတာသိရဲ့ သားနဲ့။ ပြီးရင် မကြီးကို နှိုးတာလဲသိရဲ့ သားနဲ့ ဟဲဟဲ။
ယုတ်မာပြန်ပြီ။ နင်အဲလို ကြီးမလုပ်နဲ့ဟာ စောစောစီးစီး ။ ဘယ်နှယ် အိပ်ယာ မထရသေးဘူး လီးက ပါးစပ်ဝလာလာတေ့တယ်။
အဲဒါ မိုက်တယ်ဟ။ မနက်လင်းရင်လီးက အပြတ်တောင်နေတာ။
တော်စမ်းပါ။ အိပ်တော့ ငါလည်းအိပ်တော့မယ်။
အဲလိုနဲ့ပဲ မနက်မိုးလင်းငါးနာရီမှာ ဇော်ဇော်တယောက်နိုးလာပါတော့တယ်။ လူနဲ့ အတူနိုးလာတဲ့ ညီလေးကို မကြီးပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။
အီး အဲလုပ်ရင်းမကြီးတယောက်လည်း နိုးလာပါတယ်။
လုပ်ပြန်ပြီဟာ။ လို့ဆိုပြီး ပါးစပ်လေးကို အလိုက်သင့်ဟပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ဇော်ဇော့်လီးကြီး ကလည်း တိုးဝင်လာပါတယ်။ မနက်အိပ်ယာနိုးစ စိတ်ကလည်းထ လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီး မကြီးရဲ့ စုပ်ချက်တွေနဲ့တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ ကြာကြာမထိန်းနိုင်ပဲ လရည်တွေထွက်သွားပါတော့တယ်။ မကြီးတယောက်လည်းနျစ်ခြိုက်စွာနဲ့ပဲမြိုချလိုက်ပါတော့သည်။ အစက ရွံ့မိပေမယ့်နောက်တော့လည်း ယဉ်ပါးသွားပြီး လရည်သောက်ရတဲ့အရသာကို မကြီးတယောက်နှစ်ခြိုက်နေတာကြာပါပြီ။
ကျောင်းရောက်တော့ သူငယ်ချင်း မိုးမြင့်နဲ့တွေ့တယ်။
တွေ့တယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးမြင့်က ဟေ့ကောင်ဘယ်လိုလဲ အခြေအနေ။
အေးငါတော့ အင်တရိုဝင်ထားတယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ အစကတော့နည်းနည်းရှက်နေမှာပေါ့ဟ။ မင်းကလဲ။ မင်းရော ဘယ်လိုလဲ ညကတော်တော်မှ ဆွဲလိုက်ရဲ့ လား။ ငါတော့ သိပ်မဆွဲလိုက်ရဘူး ဟိုကိစ္စ ပြောနေရတာနဲ့။ ငါ့အထင်သူတို့နှစ်ယောက်လဲအဲ့ အကြောင်းပြောဖြစ်ကြမယ်ထင်တယ် ကွ။ သူတို့ချင်း အဆင်ပြေသွားရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ။
အေးဟ။ ငါလည်းညကမင်းလိုပဲ။ မကြီး အရမ်းလှတဲ့အကြောင်းသူ့ကိုငါကလိုးချင်တဲ့အကြောင်း ပြောတယ်။ ပြီးတော့မင်းတို့မောင်နှမ အကြောင်းကိုလည်းပြောပြတယ်လေ။
ငါတော့စဉ်းစားရင်းတောင်ဖီးလ်တက်လာပြီ။ မင်းအမ နို့ကြီးတွေကိုမြင်ယောင်လာပြီဟ။
ခွေးသတောင်းစား။ မင်းအမလည်းကြီးတာပဲ ငါ့အထင် အတူတူလောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ ငါ့ အမ က ၃၄ ဘီ ။ မင်းအမကရော ဘရာဆိုက် ဘယ်လောက်ဝတ်လဲ။
ငါ့အမက နည်းနည်းပိုကြီးမယ် ၃၄ ပဲ ‘သူက စီဝတ်တာဟ။

သူတို့လိုပဲ မကြီးနဲ့ မသီတာတို့နှစ်ယောက်လည်း စကားလက်ဆုံကျနေလေရဲ့။
မကြီးက ဟဲ့သီတာ နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ မျက်နှာက
မသီတာကလည်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟ။ နင့်ကိုမြင်တော့ ငါစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်သွားတာ။
ဟယ် ‘ဒါ ဒါဆိုရင် နင်တို့ နင်တို့.. .. ..
အေးဟုတ်တယ်ဟာ ငါတို့မောင်နှမ အဲလိုဖြစ်နေတာ သုံးလလောက်ရှိပြီ။ နင်တို့ရော ကြာပြီလား
အင်းငါတို့က ခြောက်လလောက်ရှိပြီဟ။ နင်ဘယ်လိုသဘောရလဲဟင်။
အစကတော့ငါစိတ်ညစ်တာပေါ့ဟာ။ ပြီးတော့ စိတ်ထဲမှာတမိုျးကြီးပေါ့။ ကြာလာတော့လည်း ဟိဟိ
ကောင်မ ဟွန်း ကြိုက်သွားတယ်ပေါ့။
အောင်မာ နင်ကျတော့ရော
ဟဲ့ ဇော်ဇော်က နင့်ကို ဟိုဟာဖြစ်ချင်နေတာသိလား။ နင်ဘယ်လိုသဘောရလဲ။
အမယ်လေး ဟိုဟာတွေ ဘာတွေပြောနေပြန်ပြီ။ လိုးချင်နေတယ်လို့ပြောစမ်းပါ။ ဒီနားဘယ်သူမှမရှိပါဘူး။ ငါ့မောင်ကရောဘာထူးလို့လဲ နင့်ကိုလိုးချင်နေတာပဲဟာကို။
အေးလေငါ မနက်ကစဉ်းစားကြည့်တာရင်တော့ခုန်တယ်ဟ။ သူတို့သာအတင်းအကျပ်တောင်းဆို လာရင် ငါကတော့ လိုက်လျောရမှာ။

ဒီလိုနဲ့ ညနေအိမ်ပြန်လာတော့ ဇော်ဇော် တယောက်က ပြန်ရောက်နှင့်နေပါပြီ။ မကြီး လာပါဦး အနားကို။
နေစမ်းပါဦးဟယ် မောရတဲ့ကြားထဲ။
လာပါဟာ။ မကြီးလဲ
ပြောပြောဆိုဆိုအနားရောက်လာတဲ့မကြီးရဲ့ တင်ပါးကြီးကိုအားရပါးရ ဖြစ်ညှစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အိတင်းနေတဲ့တင်ပါးကြီး ဟာဘယ်အချိန်ကိုင်ကိုင် ကိုင်မဝဖြစ်နေပါတော့တယ်။ အားရအောင်ကိုင်ပြီး တဲ့နောက်တော့ လက်တွေက ရင်သားတွေဆီရောက်လို့သွားပြန်ပါတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ကျောင်းအင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေတလုံးချင်းဖြုတ်လိုက်တော့ ဘော်လီအဖြူလေးနဲ့ ရင်ညွန့်လေးပေါ်လာပါတော့တယ်။ နော်ကတော့ ဇော်ဇော်တယောက်စိတ်ကူးပေါက်သွားပြီး
မကြီးရေချိုးရအောင်ဟာလို့ပြောလိုက်ပါတယ်။
အင်းကောင်းသားပဲ ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဆီကိုဦးတည်လိုက်ပါတော့တယ်။
ရေချိုးခန်းထဲအရောက်မှာတော့ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ဇော်ဇော်ကမကြီးကိုရေအရင်လောင်းပေးပါတယ်။ ပြီးတော့သူ့ကိုယ်သူလောင်းပါတယ်။ မကြီးတကိုယ်လုံးကိုလည်း ပွတ်သတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဆပ်ပြာဗူးကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး။
မကြီး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်နော် ဆိုပြီး တကိုယ်လုံးကိုပွတ်တိုက်ပေးလိုက်ပါတယ် ပြီးတော့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ပေါင်တန်တွေကိုသေချာ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တော့ ချစ်စဖွယ် ညည်းသံလေးက ထွက်လာပါတော့တယ်။ ရေပြန်လောင်းပြီးတဲ့နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကို အပြီအပြင်လျှက်ပေးလိုက်ပါတောတယ်။

အား.. မောင်လေးရယ် အား.. ကောင်းလိုက်တာဟယ်။
လျှက်ကောင်းကောင်းနဲ့ လျှက်ပေးလိုက်တာ မကြီးတယောက်တချီပြီးသွားပါတော့တယ်။
လာ မကြီး ဆပ်ပြာပြန်တိုက်ပေးမယ် ဆိုပြီး ဇော်ဇော် တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာပြန်တိုက်ပေးပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုလျောချပြီး လီးကြီးကို ပွတ်ပေးပါတယ်။ နောက်တော့ ဇော်ဇော့်လီးကြီးကို သူ့ရဲ့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့နို့ကြီး ၂လုံးကြားကိုထည့်ပြီး အထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။ အိစက်နေတဲ့နို့ အုံကြီးကြားမှာအပွတ်ခံလိုက်ရတော့ ဇော်ဇော်တယောက် အရှင်လတ်လတ်နတ်ပြည်ရောက်သွားပါတော့တယ်။ ဒီအတိုင်းသာဆက်လုပ်နေလို့ကတော့ တချီပြီးသွားမှာသေချာတာကို သိတဲ့ဇော်ဇော်က
မကြီး ကောင်းလိုက်တာဟာ။ တော်ကြာ မောင်လေးပြီးသွားဦးမယ်။ တော်တော့
နင်ကလည်း နို့ပေါ်ပြီးတာဘာဆန်းလဲ နင်အရင်ကလည်းပြီးဖူးတာပဲဟာကို။
မဟုတ်ဘူးဟ မောင်လေးက လိုးချင်သေးတာလေ။
မရဘူးဟာ ငါကတော့နင်ပြီးအောင် ပွတ်မှာပဲ။ နို့အလိုးခံချင်နေတာကြာပြီ ပြောရမှာရှက်လို့ ဟိဟိ။
သြော် ဒီလိုလား ဒီလိုဆိုရင်တော့ မကြီး ကိုလိုက်လျောရမှာပေါ့။
ပြောရင်ဆိုရင်းပဲ အရမ်းကောင်းလာတဲ့ဇော်ဇော်တယောက်ပြီးတော့မယ် ဆိုတာခံစားလာရပါတယ်။ ဒူးထောက်ရင်းပွတ်ပေးနေတဲ့မကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ခြေမနဲ့ ကလိပေးနေပါသေးသည်။
နှစ်ယောက်လုံးအကောင်းကြီး ကောင်းနေရင်းမကြာခင်မှာပဲ ဇော်ဇော် တယောက်လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ လရည်တွေက မျက်နှာနဲ့ နို့၂ လုံးကြားကို ပြင်းထန်စွာ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်။ မကြီးတယောက်လည်းပါးစပ်လေးပါဟ ပြီး လရည်တွေကိုလိုက် မျိုနေမိတော့သည်။ ပြီးတော့မှ လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး လက်ကျန်လရည်တွေကိုဆွဲ စုပ်မိုျချလိုက်ပါတော့တယ်။ နို့ပေါ်မှာပေနဲ့လရည်တွေကိုလည်း လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်ပြီးနို့အုံတခုလုံးကို လိမ်းကျံပေးနေတာကိုမြင်ရတော့ တမျိုးရင်ခုန်စရာကောင်းလာပြန်ပါတယ်။
အဲဒီ နောက်ဇော်ဇော်တယောက် အကြံတခုရပြီး
မကြီး မျက်နှာမော့ ပါဦးလို့ ပြောလိုက်သည်။
ဘာလဲမောင်လေးရဲ့ လို့ဆိုကာမော့ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့
ထွီ ဆိုပြီး တံတွေးတချက်ထွေးချလိုက်ပါတယ်။ နောက်ထပ်လည်းတထွီထွီ နဲ့ မျက်နှာတခုလုံး ပေကံျကုန်တဲ့အထိ တံတွေးတွေအဆက်မပြတ်ထွေးချလိုက်ပါတော့တယ်။
မကြီးမျက်နှာတခုလုံးလည်းတံတွေးတွေလရည်တွေနဲ့ရွဲှ နစ်သွားပါတော့သည်။ ရွံစရာကောင်း ပေမယ့် လည်း စိတ်ထဲမှာတော့ တမိုျးလေးရင်ခုန်နေမိပြန်ပါတယ်။ အဲဒီနောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ရေခိုျးလိုက်ကြပါတော့သည်။
ညဖက်ရောက်တော့ အခန်းကူးလာတဲ့ဇော်ဇော် တယောက် ဘာလုပ်ရင်ကောင်းမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေမိပါတယ်။ အခွေမကြည့်တာလဲကြာပြီဆိုတော့ အကွက်ဆန်းတွေမစဉ်းစားမိဘူးပေါ့။ သူမသိလိုက်တာ ကတော့ မကြီးတယောက် စိတ်ထနေတယ်ဆိုတာပါပဲ။
ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အဝတ်အစားမရှိတော့တဲ့မကြီးကို ကုတင်ပေါ်မှာ အသင့်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတော့သည်။
မောင်လေး လာလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ။
မကြီး မောင်လေးအိပ်ချင်နေတယ် အရမ်းပဲ။ မကြီကိုဖက်အိပ်ချင်လို့လာခဲ့တာ။ အိပ်ကျစို့နော်။
ဟာနင်ကလည်းဟာ။ တချီလောက်မဆွဲတော့ဘူးလား။ လို့မရှက်မကြောက်ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။
      မရတော့ဘူး မကြီးရဲ့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ လို့ထပ်ပြီးဟန်ဆောင်လိုက်ပါတယ်။
   လုပ်ပါဟာ တခါတော့လုပ်ပေးဦး ပြီးမှအိပ်နော်။
   မကြီးကလဲ မောင်လေးလည်း လုပ်ချင်တာပေါ့ ဒါပေမယ့်အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ။
   နင်ကလည်းဟာ ဆိုပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။
   အကြံသမားဇော်ဇော်ကတော့သူ့ အကြံကိုစတင်လိုက်ပါတော့တယ်။ မကြီး စိတ်ဆိုးသွားတာလား။
   မဟုတ်ပါဘူးဟယ်။ နည်းနည်းတော့ညစ်တာပေါ့။
   ဒီလိုလုပ် မကြီးက မောင်လေးစကားနားထောင်မယ်ဆိုရင် လိုးပေးမယ်။
   နင်ကလဲဟာ ဘာတွေပေါက်ကရခိုင်းဦးမလို့လဲ။ ငါ့ကိုနင့်သဘောကျ လုပ်လို့ရနေပြီပဲ။ ဘာများလိုသေးလို့လဲဟ။
   ဒီလိုမကြီးရ မောင်လေးနဲ့မိုးမြင့်တို့တိုင်ပင်ထားတာရှိတယ်။ အမချင်းလဲ ကြမယ်ဆိုပြီး။ အဲဒါ မကြီးက မသီတာကို စည်းရုံးပေး။ ဒါဆိုမောင်လေးမကြီးကို အခုလိုးပေးမယ်။
နင်ကလဲဟာ ပေါက်ကရတွေ။ မလုပ်ပါနဲ့ဟာ။ နော်
မရဘူး ရအောင်ဖန်ပေးရမယ်။ သိပ်မခက်ပါဘူး မကြီးကလဲ မကြီးနည်းနည်းပါးပါး မြှောက်ပေးရုံပဲ ဟာကိုနော်။
အေးဟာငါကြိုးစားကြည့်မယ်။ လာတော့ ခံချင်လှပြီ
ဟေးဒါမှ မောင်လေးမကြီး ဆိုပြီး တချီမက သုံးချီတိတိလိုးပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

နောက်နေ့မနက်ကျောင်းရောက်တော့ သီတာနဲ့အတွေ့ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နရှာပါတော့တယ်။ ထမင်းစားရင်းနဲ့ ပဲ စကားစလိုက်ပါသည်။
ဟဲ့ ညကဘယ်လိုလဲ၊ ဟိဟိ
အာ.. .. နင်ကလဲ။ ရှက်စရာ
မရှက်ပါနဲ့ ဟဲ့ တယောက်အကြောင်းတယောက်သိနေပြီပဲဟာကို။ ပြောစမ်းညက ဘယ်နှချီလဲ ဟိဟိ
၂ ခါတည်းပါဟ။ နင်ရော
ငါက၃ ခါတောင်။ နင်တို့ဘယ်လိုလဲ အပေးအယူမျှရဲ့လား။
အင်းမိုက်တယ်။ ငါကနင့်လို ရည်းစားမရှိတော့ သိပ်မခွဲတတ်ဘူးဟ စိတ်ကျေနပ်မှုတော့ရှိပါတယ်။
ဟဲ့ သူတို့ပြောတဲ့ကိစ္စနင်ဘယ်လိုသဘောရလဲ။
မသိဘူးဟာ။ ရှက်စရာကြီး။
စမ်းကြည့်ရအောင်ဟာ မရှက်ပါနဲ့။ နင်ကလဲ။
ဟင့်အင်းဟာ။ မလုပ်ရဲဘူး။
လုပ်ပါဟ နော်။ ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့။
မသိတော့ဘူးဟာ။
နင်ကလည်းမရှက်ပါနဲ့။ စကားမစပ်ပြောရဦးမယ်။ နင်ရုပ်ရှင်ကြည့်လား။
ကြည့်တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။
တယောက်တည်းကြည့်တာလား။
ဟုတ်ဘူး မောင်လေးနဲ့ပေါ့။
ငါဟိုနေ့က ကြည့်တဲ့ကားမိုက်တယ်ဟ သိလား။ အစ်ကိုအမ ကိုပြန်ကြံတဲ့ကား သိလား
ဟုတ်လား ငါ့ကိုငှားလေဟာ။
အေးငှားမယ်။ ပြောပြောဆိုဆိုအနားကိုတိုးကပ်လိုက်တော့ သီတာတယောက်လန့်သွားပါတော့တယ်။
ဟဲ့ဘာတုန်းဟ အလန့်တကြား
လူရှင်းတုန်းလေး နင့်နို့ကြီးတွေကိုချင်လို့။
ဟယ်ပေါက်ကရ နင်ကလဲ။
ငါအဲလိုမလုပ်ဖူးလို့ဟ။
ညနေကျောင်းဆင်းမှကိုင်ဟာ နော်။ ‘နော်
အေးပြီးရော။ နင့်စကားမမေ့နဲ့နော်
အင်းပါဟယ်။
သူတို့လိုပဲ ဇော်ဇော်တို့ ၂ ယောက်လည်းလေပေးတွေဖြောင့်နေပါသည်။
ဟေ့ကောင် ငါတို့တခါပြောတဲ့ ကိစ္စဖြစ်မယ်ထင်တယ်သိလား။ ဟုဇော်ဇော်က စကားစလိုက်ပါသည်။
တကယ်လားဟေ့ကောင် ဖြစ်ရင်တော့မိုက်ပြီ။ ငါတို့ ၂ယောက်တယောက်တွေ ဘာတွေဆွဲကြတာပေါ့။
အေးကွငါလည်းအဲလိုစဉ်းစားမိတယ်။
သဘက်ခါ အဖိုးကြီး အဘွားကြီး ခရီးသွားမှာကွ။ ငါတို့ အိမ်ရှင်းပြီ။ အဲဒီညစမယ်။

‘ဒီလိုနဲ့ပဲ အဲဒီနေ့ကိုရောက်လာပါတော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ ဇော်ဇော်တယောက် မကြီးအခန်းကိုကူးလာပြီး နှိုးပါတော့တယ်။ နှိုးတာကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပါးစပ်နား လီးတေ့ပြီးတော့နှိုးတာပါ။ မကြီးလည်းတချီစုပ်ပေးပြီးတော့ ထလာပါတော့သည်။
မကြီး ဒီနေ့ မိုးမြင့်တို့အိမ်သွားမယ်နော်သိလား။
အေးပါဟယ်။ ငါတော့စဉ်းစားတာတောင် တော်တော်ရင်ခုန်နေပြီ။
ဟင် ဟုတ်လား ပြစမ်း ဆိုပြီး လက်အစုံက ရင်သားတွေပေါ်ရောက်သွားပါတော့သည်။
ဟင့် ဒါပဲ နင်ကတော့။
ဘာမှပြန်မပြောပဲ နို့အုံကြီး ၂ လုံးကို အပီအပြင်နယ်နေပါတော့တယ်။ ကြာလတော့ မကြီးတယောက်ဖီးလ်တက်လာပြီး ချစ်စဖွယ်ညီးညူသံလေးတွေထွက်လာပါသည်။
အင်း. . . အား ဖြေးဖြေးဟာ. အာ.. .. ..
အင်္ကျီချွတ်မယ်နော်။ ဆိုပြီး အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်တော့ တင်းအယ်နေတဲ့နို့ နှစ်လုံးကဘရာစီယာ အောက်ရုန်းထနေပါတယ်။ ဘရာပေါ်ကနေပဲ ထပ်ပြီးတော့ ခပ်နာနာလေးညှစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့။
အား.. နာတယ်ဟ မသာရဲ့
ကြိုက်တော့ကြိုက်တယ်မို့လား ဟိဟိ
ဖေတို့လည်းရုံးသွားပြီ လာရေသွားချိုးရအောင်နော် လို့ပြောပြောဆိုဆိုလက်ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းကိုဦးတည် လိုက်ပါတော့သည်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ မကြီး ကလည်း သွားတိုက်ဖို့လုပ်နေတုန်း အနောက်ကဖက်ပြီး နို့တွေကို အားပါးတရ ညှစ်ခြေပေးနေလိုက်ပါတယ်။ပါးစပ်ထဲမှာလည်း သွားတိုက်တံနဲ့ ဆိုတော့မကြီးရဲ့ အသံလေးက ဗလုံးဗထွေးလေးပဲထွက်နိုင်ရှာပါတယ်။
နောက်တော့နှစ်ယောက်သား ကောင်းကောင်းကြီး ကို ကမြင်းကြပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် လိုးတော့မလိုးကြဘူးပေါ့။ ဒါကလည်းနောက်မကြာခင်မှာ ကြုံရမယ့် အတွေ့အကြုံအတွက် ချန်ထားတာပေါ့။
မိုးမြင့်တို့အိမ်ရောက်တော့ ဇော်ဇော် ကတံခါးခေါက်လိုက်တော့ မိုးမြင့်လာဖွင့်ပါတယ်။
လာကြပြီလားမနက်ကတည်းကစောင့်နေတာ။ လာလာ အထဲဝင်ရအောင် ဆိုပြီး ဦးဆောင်ခေါ်သွား ပါတော့တယ်။ အထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်လိုက်ကြရင်း မကြီး က
ဟဲ့သီတာရော ဘယ်သွားတုန်း။ ဆိုမေးလိုက်ပါတယ်။
အပြင်ကခဏ သွားတယ်မကြီးရဲ့ တော်ကြာပြန်ရောက်မှာပါ။ ပြောပြောဆိုဆို မကြီးအနားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဇော်ဇော်လည်း ဘေးကိုပိုပြီး တိုးကပ်လိုက်တော့ မကြီးတယောက် ကောင်လေးနှစ်ယောက် ကြားညပ်နေသလိုဖြစ်သွားပါတော့သည်။ သူတို့အကြံအစည်ကို ရိပ်မိလိုက်တဲ့ မကြီးတယောက်မျက်လုံးပြူးသွားပါတော့သည်။

.............
ဆက်ရန် >>>

ဣတ္တိဝင်္ကံ - အခန်း (၁၂)

ဣတ္တိဝင်္ကံ  - ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည် အခန်း ၁၂။ "ဘမြတ် က သူ့ပုဆိုး ကို ဖြည်ချပြီး လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်တယ်" ချို...